Τιμή και δόξα στον συμπατριώτη μας Δημήτρη Μπάτση που εκτελέστηκε μαζί με το Νίκο Μπελογιάννη στις 30 Μαρτίου του 1952

>> Το δημοσίευσε πριν έναν χρόνο ο Αντώνης Παληός

Το Δημοτικό Συμβούλιο Χίου να πάρει πρωτοβουλία και να ονομάσει ένα δρόμο «Δημήτρη Μπάτση» στη μνήμη του ήρωα συμπατριώτη μας.

Ο Δημήτρης Μπάτσης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1916. Ο πατέρας του, Ναύαρχος Α. Μπάτσης, ήταν από τα Ψαρά και η μητέρα του, Αν. Πρίντεζη, από τη Σύρο. Σπούδασε Νομικά και Οικονομικά και ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τη Μαρξιστική θεωρία. Υπήρξε αρχικά συντάκτης και υπεύθυνος σύνταξης στο δεκαπενθήμερο επιστημονικό περιοδικό «Ανταίος» (1945-1951), που στηριζόταν από το ΚΚΕ, ενώ από το 6ο τεύχος του ήταν εκδότης και διευθυντής. Φοίτησε στο Βαρβάκειο Σχολείο και σύμφωνα με τη μαρτυρία της κόρης του Ελένης Μπάτση, σπούδασε Νομικά και Οικονομικά και μιλούσε άριστα Γαλλικά και Αγγλικά. Ήταν μάχιμος δικηγόρος, όμως ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τη Μαρξιστική θεωρία και μελέτησε με δική του πρωτοβουλία, κοινωνιολογία και οικονομικά.
Εκτελέστηκε με την κατηγορία της κατασκοπίας στις 30 Μαρτίου 1952, στις 4 περίπου ξημέρωμα Κυριακής υπό το φως των προβολέων των στρατιωτικών αυτοκινήτων, μαζί με τους Νίκο Μπελογιάννη, Ηλία Αργυριάδη και Νίκο Καλούμενο.
Η πραγματικότητα όμως ήταν διαφορετική. Ο Δημήτρης Μπάτσης εκτελέστηκε γιατί αποκάλυψε με το βιβλίο του «Η βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα» [εκδόσεις «Τα νέα βιβλία Α.Ε.», εκδοτικός οίκος του ΚΚΕ, Αθήνα, Μάιος 1947 και επανέκδοση από τον Κέδρο το 2004, 576 σελίδες και τιμή 50 ευρώ] την περιβόητη σύμβαση Cooper» (υπεγράφη το 1940 και έληξε τον Δεκέμβρη του 2010) που εκχωρούσε την πλήρη αξιοποίηση και εκμετάλλευση ολόκληρου του ορυκτού πλούτου της χώρας μας καθώς και του υδάτινου πλούτου σε ένα  consortium Αμερικάνικου εταιρειών. Ο τίτλος της σύμβασης (αναγκαστικός νόμος 2220/1940 ΦΕΚ 65/Β/ 17-2-1940) ήταν «Περί κυρώσεως συμβάσεως δια την παραχώρησις υδραυλικής δυνάμεως Αχελώου ποταμού» (υπάρχει στο διαδίκτυο και μπορεί πλέον να διαβαστεί) όμως στην πραγματικότητα στο δεύτερο μέρος της σύμβασης ορίζεται η πλήρης και αποκλειστική εκμετάλλευση των “στρατηγικών ορυκτών» της χώρας μας.
Το μνημειώδες έργο του «Η Βαρειά Βιομηχανία στην Ελλάδα», ασχολείται με την αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πόρων, το οικονομικό σχέδιο για την εκβιομηχάνιση και τη βιωσιμότητα. Διατυπώνει καίριες επισημάνσεις για τις δυνατότητες της βαριάς μεταλλουργικής και χημικής βιομηχανίας στη χώρα. Η κύρια οικονομική θέση του Μπάτση επικεντρώνεται στη βαριά βιομηχανία ως βασικό συντελεστή στην εσωτερική συγκρότηση και την οικονομική ανάπτυξη της εθνικής οικονομίας. Με επιστημονική επάρκεια και γνώση, εξετάζει την αξιοποίηση των παραγωγικών πόρων, το οικονομικό σχέδιο για την εκβιομηχάνιση και την εκβιομηχάνιση και βιωσιμότητα. Στο εισαγωγικό του κείμενο σημείωνε: «Η εργασία μου αυτή γράφτηκε με την βέβαιη προοπτική πως, παρ' όλα τα εμπόδια και παρ' όλες τις πολύμορφες επεμβάσεις, ο ελληνικός λαός που πάντα αγωνίζεται ηρωικά θα ανοίξει και πάλι με τον αγώνα του διάπλατα τον δρόμο για μια ελεύθερη δημοκρατική ανοδική πορεία και θα αρχίσει με τον ίδιο ενθουσιασμό, με την ίδια ορμή και αυτοθυσία να χτίσει την ερειπωμένη από τη ναζιστοφασιστική κατοχή και τον οικτρό εμφύλιο πατρίδα».
«…προϋπόθεση για να τεθούν τα θεμέλια της ανοικοδόμησης, στο απώτερο μέλλον σε πλατιές και κοινωνιστικές βάσεις είναι να λευτερωθή ο λαός και η οικονομία του από κάθε αντιπαραγωγικό, αντιοικονομικό και εκμεταλλευτικό εμπόδιο που έστηνε στην πρόοδο της χώρας μια μονοπωλιακή κερδοσκοπική ολιγαρχία».
Επίσης έγραφε ότι: «Σήμερα, λοιπόν, προϋπόθεση για να τεθούν τα θεμέλια της ανοικοδόμησης στο απώτερο μέλλον σε πλατιές και κοινωνικές βάσεις είναι να ελευθερωθεί ο λαός και η οικονομία του, από κάθε αντιπαραγωγικό, αντιοικονομικό και εκμεταλλευτικό εμπόδιο που έστηνε στην πρόοδο της χώρας μια μονοπωλιακή κερδοσκοπική ολιγαρχία… Ο λαός κάνει το καθήκον του με στερήσεις και εξαντλητική εργασία. Ποιος όμως δεν κάνει το καθήκον του απέναντι στη χώρα και το λαό; Να, το βασικό πρόβλημα της ανοικοδόμησης. Πρέπει να εξεταστεί κατά κλάδους και τομείς της οικονομίας ποια ενδογενής αιτία εμποδίζει την ανασυγκρότηση και πως μπορεί να εξουδετερωθεί …».
Και τελειώνει. «Η Ελλάδα θα γίνει οικονομικά και εθνικά πραγματικά ελεύθερη μόνον τότε που η ανοικοδόμηση αυτή γίνει από το Λαό και για το Λαό. Θα σπάσουν τα δεσμά και θα αλλάξει ριζικά η διάρθρωση της σημερινής οικονομίας μας, θα ανοίξει ο δρόμος για να λυτρωθούν οι παραγωγικές δυνάμεις της νεοελληνικής κοινωνίας. Και ο δρόμος αυτός μας οδηγεί στην ορθολογιστική οργάνωση και στη σχεδιασμένη ανάπτυξη της εθνικής μας οικονομίας, στη δημιουργία ανώτερης τεχνικής βάσης, στη γοργή συσσώρευση των οικονομικών μέσων για ν' ανθήσει και σ' εμάς γερή, προοδεμένη κοινωνική ζωή. Μόνον τότε θα δημιουργηθούν και θα εξασφαλιστούν όλες οι προϋποθέσεις για μια ακόμα πιο ψηλή κοινωνική επιδίωξη: τη σοσιαλιστική κοινωνία. Για το χτίσιμο αυτής της καινούργιας Ελλάδας δουλεύουν σήμερα, μέσα σε τραγικές συνθήκες και αψηφώντας κάθε κίνδυνο, όλοι οι προοδευτικοί επιστήμονες πλάι στον αδάμαστο ελληνικό λαό, προσφέροντας ακόμη και τη ζωή τους, στερεώνοντας έτσι τη νίκη του.
Σε όλους αυτούς τους πραγματικούς ηρωικούς αγωνιστές προσφέρω και εγώ τη μικρή μου τούτη συμβολή.
Δημήτρης Μπάτσης, Αθήνα, Ιούνιος 1947»

 Το μνημειώδες έργο του "Η Βαρειά Βιομηχανία στην Ελλάδα", είναι σήμερα επίκαιρο όσο ποτέ μια και η συζήτηση για τον ορυκτό και ενεργειακό πλούτο της χώρας έχει αναθερμανθεί, λόγο της αποκάλυψης ότι η χώρα μας διαθέτει διάφορα και πολύτιμα ορυκτά και μάλιστα σε τεράστιες ποσότητες.
Αυτά σύμφωνα με στοιχεία που αντλεί κανείς από τις ιστοσελίδες του ΙΓΜΕ αλλά και αρκετών Καθηγητών γεολόγων γεωφυσικών (αναζητήστε στο ίντερνετ με αυτούς τους όρους) είναι:
Ραδόνιο που είναι φυσικό ραδιενεργό στοιχείο και αποτελεί ένδειξη ύπαρξης Ουρανίου. Στην Θεσπρωτία η μέτρηση ήταν 9550 μπεκερέλ ανά τετραγωνικό μέτρο με όριο επιφυλακής τα 150 μπεκερέλ. Ανάλογες ποσότητες μετρήθηκαν και στην Ολυμπιάδα Χαλκιδικής. Μια μελέτη του ΙΓΜΕ που αποκαλύφθηκε στον “Επενδυτή” στις 23-2-1996 εκτιμά ότι τα αποθέματα ουρανίου που βρίσκονται στην χώρα μας ξεπερνούν το ποσό των 100 τρισεκατομμυρίων δραχμών. Η τιμή του εμπλουτισμένου Ουρανίου στην διεθνή αγορά είναι 20.000 δολάρια το γραμμάριο.
Χρυσό στην περιοχή του Παγγαίου όρους και της Χαλκιδικής. Τα κοιτάσματα αυτά ο πρώην Νομάρχης μας Χρ. Παχτάς τα εκχώρησε έναντι πινακίου φακής σε εταιρεία του George Soros.
Η χώρα μας εκτός από το Ουράνιο και τον Χρυσό διαθέτει ακόμα Λιγνίτη, Αλουμίνιο και Βωξίτη (πρώτη στην Ευρώπη και στα δύο ορυκτά), Μαγγάνιο και Χρωμίτη (η μοναδική χώρα στην Ευρώπη), Νικέλιο (ολόκληρη η ποσότητα που εξορύσσεται εξάγετε στο εξωτερικό) κ.ά.

Εν κατακλείδι και στη μνήμη του συμπατριώτη μας αγωνιστή της δημοκρατίας και της προόδου Δημήτρη Μπάτση θέλω να σημειώσω τα παρακάτω:
Η χώρα μας είναι πλούσια σε ορυκτό πλούτο, και θα έπρεπε να έχει ήδη και να στηρίζει βαριά βιομηχανία που αποτελεί την εγγύηση της ανάπτυξης μιας χώρας. Θα μπορούσε να παράγει και να εξάγει πρώτες ύλες και μεταποιημένα προϊόντα ανταγωνίσιμα με πολύ χαμηλό κόστος. Αυτό όμως τα μεγάλα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν το θέλουν γιατί περιορίζει την μονοπωλιακή τους δράση την οποία εξασφαλίζουν με τις διάφορες ντιρεκτίβες και γιαυτό ενώ υπήρχε έστω και μια υποτυπώδεις βιομηχανική ανάπτυξη τις δεκαετίες 60 και 70 μετά την είσοδο στον ΕΟΚ η χώρα μας αποβιομαχανοποιήθηκε.
Η χώρα μας διαθέτει φυσικό πλούτο, ήλιο και θάλασσα, αέρας και γεωθερμικά πεδία και θα έπρεπε να στηρίζει την ενεργειακή της πολιτική σε αυτές τις εναλλακτικές μορφές ενέργειας. Η Ευρωπαϊκή Ένωση όμως μας θέλει σερβιτόρους και καμαριέρες γιαυτό και βάζει φραγμούς στην αξιοποίηση των εναλλακτικών μορφών ενέργειας (βλέπε την γραφειοκρατία αλλά και την φορολόγηση των φωτοβολταϊκών πάρκων)
Η χώρα μας διαθέτει πλούσιες γεωργικές εκτάσεις και θα μπορούσε με την αγροτική παραγωγή όχι μόνο να δημιουργεί επάρκεια διατροφικών αγαθών αλλά και να στηρίζει εξαγωγές αλλά και βιομηχανική παραγωγή όπως γινόταν παλιότερα. Οι Χιώτες για πάρα πολλά χρόνια στηρίζοντας στο εμπόριο εσπεριδοειδών. Ο Θεσσαλικός Κάμπος στήριξε της ζυθοποιίες και η ΦΙΞ, η Άλφα και άλλες μπύρες εξάγονταν και στο εξωτερικό. Ο Θεσσαλικός Κάμπος πάλι στήριζε μια ολόκληρη κλωστοϋφαντουργία που ήταν η πρώτη της Ευρώπης. Τα μεγάλα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν το θέλουν γιατί περιορίζει την μονοπωλιακή τους δράση την οποία εξασφαλίζουν με τις διάφορες ντιρεκτίβες και γιαυτό ενώ υπήρχε μια ανεπτυγμένη αγροτική παραγωγή μετά την είσοδο στον ΕΟΚ η χώρα μας αποαγροτοποιήθηκε.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι η καταστροφή της χώρας μας. Η αποχώρηση από αυτή και η επιστροφή στη δραχμή μόνο όφελος μπορεί να προσφέρει. Τα πρόσφατα γεγονότα της Κύπρου έδειξαν ότι ο πάτος που ονειρεύονται να μας πάνε συνίσταται στο κούρεμα των καταθέσεων δηλαδή στο ασύστολο κλέψιμο των κόπων μια ζωής, στη παιδική εργασία και στα ταξικά σχολεία όπου μόνο τα παιδιά των πλουσίων θα μπορούν να μορφώνονται και στην πικρή ζωή με ξυπόλυτα παιδιά και κουρελιασμένα ρούχα. Σήμερα εικοστό πρώτο αιώνα ακόμα και στη Χίο υπάρχουν παιδιά που οι γονείς τους δεν τα στέλνουν σχολείο γιατί τα χρειάζονται στην δουλειά τους και δεν μπορούν να πληρώσουν άλλους εργάτες. Χρόνο με το χρόνο μας δίνουν να καταλάβουμε ότι τον πάτο των μετράνε με δεκαετίες προς τα πίσω.
Γιαυτό όλοι μαζί, όπου βρεθούμε και όπου σταθούμε να βροντοφωνάζουμε Έξω τώρα από την Ευρωπαϊκή Ένωση.. κατάργηση και σύγκρουση με τα μονοπώλια, με καταλήψεις σε όλα τα δημόσια κτήρια να καταλύσουμε το υπάρχον κράτος και μέσα από λαϊκές συνελεύσεις και επιτροπές να εγκαθιδρύσουμε την λαϊκή εξουσία και να βάλουμε την χώρα μας σε μια πορεία ανασυγκρότησης και προόδου με κέντρο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του.
Στον αγώνα αυτό όποιος δεν είναι μαζί μας είναι άξιος της τύχης του. Το άρθρο 120 του συντάγματος μας που ορίζει ότι «H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων» ας γίνει οδηγός και ασπίδα για τον καθένα μας. Τώρα πια η στήριξη κομμάτων που επαγγέλλονται την ανάπτυξη μέσα από την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι αφέλεια αλλά και αυτοκαταστροφή. Είναι εγκληματική ενέργεια εναντίων όλων μας και ιδιαίτερα των παιδιών μας και των νέων που ονειρεύονται ένα διαφορετικό δίκαιο και αξιοκρατικό μέλλον.