Θέλουν να κρυφτούν για να υφαρπάξουν ψήφους και αύριο να εφαρμόσουν το μνημόνιο 3

>> Γράφει η Στέλλα Αμπαζή – Υποψήφια με το ΚΚΕ

Βρισκόμαστε μόλις λίγες μέρες πριν από τις εκλογές και ενώ όλα τα κόμματα που έχουν την ευθύνη γι' αυτά που βιώνει σήμερα ο λαός, κάνουν απέλπιδες προσπάθειες να παρουσιαστούν ως φιλολαϊκά για να κλέψουν ξανά την ψήφο του.

Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει μια «δεύτερη ευκαιρία», με θράσος, προσπερνώντας τα μνημόνια που δεν κατήργησε, για να εφαρμόσει το τρίτο μνημόνιο. Προσπερνά τη σύμπλευση με τους ΑΝΕΛ, τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι, τις νέες ανατροπές σε Εργασιακά και Ασφαλιστικό, τις νέες περικοπές στις εναπομείνασες «κοινωνικές δαπάνες». «Ξεχνούν» ότι επέβαλαν λιτότητα διαρκείας για το λαό, ενώ κοροϊδεύουν προβάλλοντας το επιχείρημα ότι μπορούν ως κυβέρνηση καλύτερα να επαναδιαπραγματευθούν πλευρές του αντιλαϊκού μνημονίου!

Κοροϊδεύει ωμά ο ΣΥΡΙΖΑ όταν λέει ότι το μνημόνιο δεν το υιοθετεί, ότι δεν είναι πολιτική του επιλογή και ότι θα προσπαθήσει να το αλλάξει «διά της πλαγίας», με επαναδιαπραγμάτευση και το δήθεν «παράλληλο πρόγραμμα». Ο στόχος της καπιταλιστικής ανάκαμψης επέβαλε το μνημόνιο και αυτόν το στόχο υπηρετεί και ο ΣΥΡΙΖΑ.

Η ΝΔ, που ψήφισε το δεύτερο και το τρίτο μνημόνιο, που διαχρονικά φιλοδώρησε το κεφάλαιο με φοροαπαλλαγές και προνόμια, που έχει βάλει τη σφραγίδα της στους περισσότερους από τους αντιασφαλιστικούς και αντεργατικούς νόμους της τελευταίας τουλάχιστον 25ετίας, προσπαθεί κι αυτή να ξεπλυθεί από τα αντιλαϊκά της ανομήματα.

Παριστάνουν ότι δεν υπηρετούν την ίδια στρατηγική με το ΣΥΡΙΖΑ, λες και δεν ψήφισαν μαζί το τρίτο μνημόνιο. Η ΝΔ προσπαθεί να χρεώσει αποκλειστικά στον ΣΥΡΙΖΑ το μνημόνιο, αν και δεσμεύεται να το εφαρμόσει μέχρι κεραίας! Θολώνουν τα νερά οι υποσχέσεις της για ένα «εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης», το οποίο παρουσίασε και ο Αντ. Σαμαράς πριν τις εκλογές του Γενάρη, σαν «δέλεαρ» προς το κεφάλαιο για να ανανεώσει την εμπιστοσύνη της διακυβέρνησης στο κόμμα του. Σχέδιο, που υπηρετεί πιστά το στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης.

Το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί προεκλογικά να παρουσιάσει το δίπολο ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ ως την αναβίωση του παλιού δικομματισμού, την οποία τάχα ξορκίζει, για να απαλλαγεί από τις ευθύνες που το βαραίνουν!  Θέλει να ξεχάσει ο λαός ότι μέχρι και τον περασμένο Γενάρη το ΠΑΣΟΚ συγκυβερνούσε με τη ΝΔ. Ότι οι υπουργοί στις κυβερνήσεις του, αυτοδύναμες και συνεργασίας, έχουν συγγράψει και υπογράψει ορισμένους από τους πιο βάρβαρους νόμους. Ότι και τώρα, μετά την ψήφο του στο τρίτο μνημόνιο, ασκεί πιέσεις για την ταχύτερη εφαρμογή του και μ' αυτό το στόχο επιδιώκει να συμμετέχει στην επόμενη συγκυβέρνηση.

Η «Λαϊκή Ενότητα» είναι από τα κόμματα που δίνει πραγματική μάχη για να εμφανιστεί ως κάτι διαφορετικό από την πολιτική που έφερε το λαό στον γκρεμό. Μάταια όμως. Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι συμμετείχε πρωταγωνιστικά στην κοροϊδία του λαού για το ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης της Αριστεράς ή η συμμετοχή των στελεχών της σε υπουργικές θέσεις στην τελευταία αντιλαϊκή συγκυβέρνηση.

Το βασικό είναι η προσήλωσή της στο στόχο της καπιταλιστικής ανάπτυξης, όπως και τα άλλα αστικά κόμματα, με αναβίωση των δεσμεύσεων που έδινε ο ΣΥΡΙΖΑ στο κεφάλαιο μέχρι και λίγους μήνες μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης.

Η Χρυσή Αυγή, τέλος, προσπαθεί να βγει και αυτή από το κάδρο του συστήματος, που όμως υπηρετεί με τα μπούνια, παρεμβαίνοντας πολύμορφα, μέσα κι έξω από τη Βουλή για τα συμφέροντα της μεγαλοεργοδοσίας και μάλιστα συγκεκριμένων μερίδων της όπως οι εφοπλιστές.

Όλοι τους υπηρετούν τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, την πολιτική υπέρ των μονοπωλίων. Αυτή είναι η ουσία. Μόνο η ψήφος στο ΚΚΕ μπορεί να εκφράσει γνήσια εκείνους από τα λαϊκά στρώματα που έχουν τη διάθεση να αμφισβητήσουν το σύστημα και την πολιτική που τους εξοντώνει. Μόνο το ΚΚΕ μπορεί και το έχει αποδείξει, να μπει εμπόδιο και να πρωταγωνιστήσει στην οργάνωση του λαού μας για την επιβίωσή του το επόμενο διάστημα, αλλά και να μπει μπροστά για το άνοιγμα ενός άλλου δρόμου ανάπτυξης προς όφελος των λαϊκών αναγκών, με κεντρικό σχέδιο στην οικονομία, πρόγραμμα και εργατικό έλεγχο, με το λαό στην εξουσία και τον πλούτο δική του περιουσία. Αυτή είναι η πραγματική διέξοδος που βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με την καπιταλιστική αναρχία στην οικονομία, που γεννά τις κρίσεις, τους πολέμους, τη φτώχεια και προϋποθέτει την ανατροπή αυτού του βάρβαρου συστήματος.