Θεατρική Ομάδα Χίου:Ο «Πλούτος» του Καλοκαιριού

Η Θεατρική Ομάδα Χίου δίνει καλοκαιρινές παραστάσεις στην πόλη της Χίου και στα χωριά με τη  φετινή  επιτυχία της «Πλούτος» του Αριστοφάνη.

Ειδικότερα, το έργο θα παρουσιαστεί στις 6 Ιουλίου στην Καλλιμασιά,   στις 10 και 11 Ιουλίου στο θέατρο «Μίκης Θεοδωράκης» (Καστρομηνά),  στις 18  Αυγούστου στο θέατρο «Αδαμάντιος Λεμός» στα Καρδάμυλα και στις 19 Αυγούστου  στα Νένητα.

Το έργο ανέβηκε σε διασκευή: Νίτσας Κλούβα, Κοσμά  Μάνε και  Ανθίπης Φιαμού,  βασισμένη στις μεταφράσεις  Ι. Βαρβέρη, Π. Μάτεση, Γ. Κρόκου, και  σκηνοθεσία –διδασκαλία της Αυγουστίνα  ΛυκουρίναΟι υπόλοιποι συντελεστές είναι:

Σκηνικό: Κώστας Ματθαίου

Ζωγραφική –επιμέλεια σκηνικού: Νικολής Φράσκος

Μουσική επιμέλεια –στίχοι: Φίλιππος Καρρόπουλος

Φωτισμός : Παναγιώτης Λούρος

Κατασκευή σκηνικού: Μάρκος Διαμαντάρας

Επιμέλεια Κοστουμιών: Κατερίνα Μουρούνα

Μακιγιάζ: Άννα Μαυρή, Ρούλα Μελέκου

Επιμέλεια Προγράμματος –φροντιστήριο –λοιπές εργασίες: Ε.Ασλανίδη, Ν. Κλούβα,  Κ.Μανές, Α.  Μπουγδάνου, Α. Πρωίου, Μ. Σαχτούρης, Π.Σωτηράκη,  Μανόλης Σιδεράτος, Α. Φιαμού

Παίζουν ζωντανά μουσική:

ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΕ ΑΚΟΡΝΤΕΟΝ: Κατερίνα Κούτση

ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΕ ΦΛΑΟΥΤΟ: Αλεξάνδρα Κοκκινάκη

Παίζουν οι ηθοποιοί:

ΚΑΡΙΩΝΑΣ (δούλος του Χρεμύλου): Γιάννης Τσουμπαριώτης

ΧΡΕΜΥΛΟΣ (Γεωργός Κτηματίας): Μάρκος Διαμαντάρας

ΠΛΟΥΤΟΣ (ο τυφλός θεός): Ανδρέας Παπασταμάτης

ΒΛΕΨΙΔΗΜΟΣ : Κοσμάς Μανές

ΠΕΝΙΑ (η θεά της φτώχειας): Μαρία Φούτσου

ΓΥΝΑΙΚΑ (του Χρεμύλου): Ελένη Μονογιούδη

ΔΙΚΑΙΟΣ: Νίτσα Κλούβα

ΣΥΚΟΦΑΝΤΗΣ : Ανθίππη  Φιαμού

ΓΡΙΑ: Στέλιος Μακριάς

ΝΕΟΣ (πρώην εραστής της γριάς): Δημήτρης Κουτσουράκης

ΕΡΜΗΣ (ο αγγελιοφόρος των θεών): Σταμάτης Σάτρας

ΙΕΡΕΙΣ Ντέπυ Στουπάκη, Λουκάς Δρίζος

ΧΟΡΟΣ: Ευγενία Ασλανίδη, Δανάη Βεϊλή, Μπέλλα Διαμαντάρα, Λουκάς Δρίζος, Νίτσα Κλούβα, Δημήτρης Κουτσουράκης , Κοσμάς Μανές, Άννα Μαρτινεζ, Ελένη Μονογιούδη, Σταμάτης Σάτρας , Πολύ Σωτηράκη, Ντέπυ Στουπάκη, Ανθίππη  Φιαμού, Μαρία Φούτσου

Εθελοντική συνεισφορά

Η ΘΟΧ θα προτιμούσε, για ένα θέατρο προσιτό σε όλους, να είναι η είσοδος ελεύθερη. Επειδή όμως για το ανέβασμα ενός έργου απαιτούνται και έξοδα, είχε καθιερώσει, καθ’ όλη τη μακρόχρονη πορεία της,  συμβολικό εισιτήριο με πενιχρό αντίτιμο. Σήμερα που οι οικονομικές συγκυρίες είναι ιδιαίτερα δυσμενείς για τη χώρα μας, καταργεί εντελώς την τιμή εισόδου και επαφίεται για την κάλυψη των εξόδων της παράστασης στην εθελοντική συνεισφορά. 

Μια επίκαιρη κωμωδία

 Ο Πλούτος είναι μια κωμωδία απελπισίας, θα μπορούσαμε να πούμε. Γράφτηκε την περίοδο που η  Αθήνα είχε υποστεί μια ταπεινωτική ήττα στον Πελοποννησιακό πόλεμο, η φτώχεια ήταν κυρίαρχη παντού, η ύπαιθρος ήταν ρημαγμένη και ο λαός υπέφερε. Ο Αριστοφάνης, ως κωμωδιογράφος προτείνει λύσεις, οι οποίες στο κοινό της εποχής έμοιαζαν ακραίες, αλλά μάλλον όχι πιο ακραίες από αυτές που βιώνουμε σήμερα, οι οποίες συνιστούν τραγωδία και όχι επί σκηνής.

    Στον Πλούτο, ο Αριστοφάνη βάζει έναν έντιμο αγρότη, τον Χρεμύλο, μαζί με τον τετραπέρατο Καρίωνα  να περιθάλπουν τον τυφλό θεό Πλούτο, τον οποίο τιμώρησε ο Δίας, για να αποφεύγει τους δίκαιους, τους σοφούς και τους έντιμους. Όταν ξαναβρίσκει το φως του ο Πλούτος μοιράζει τα πλούτη στους αγαθούς ενώ οι κακοί και διεφθαρμένοι φτωχαίνουν. Η βασική αντίθεση στην οποία στηρίζεται το έργο προβάλλεται από τον αγώνα ανάμεσα στον Χρεμύλο και την Πενία η οποία ενσαρκώνει την ανάγκη για καθημερινή δουλειά, αυτή που δίνει στον άνθρωπο τα πολύτιμα αγαθά που επιθυμεί. Τίποτα δεν  πέφτει από τον ουρανό, όλα  με  πολύ κόπο αποκτούνται, διδάσκει η Πενία, όμως  οι άνθρωποι προτιμούν τον εύκολο πλουτισμό αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Το αυτονόητο για  τον Αριστοφάνη και τους ανθρώπους της εποχής του  ήταν  ότι ένας δίκαιος θα κάνει και δίκαιη κατανομή του πλούτου. Κάτι τέτοιο βεβαίως δεν ισχύει γιατί, όπως γνώριζαν τότε πολύ καλά και σήμερα ακόμα καλύτερα, κανένας δίκαιος δεν παραμένει δίκαιος όταν πλουτίσει.