"Ολα τα πρωινά του κόσμου" από την Κινηματογραφική Λέσχη Χίου

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 21/02   ΩΡΑ: 20.30

ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΩΙΝΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ (TOUS LES MATINS DU MONDE)

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΗ, ΜΟΥΣΙΚΗ/ΓΑΛΛΙΑ/1991/115’

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: ΑΛΑΙΝ ΚΟΡΝΟ

ΣΕΝΑΡΙΟ: ΑΛΑΙΝ ΚΟΡΝΟ, ΠΑΣΚΑΛ ΚΙΝΙΑΡ  ΑΠΟ ΟΜΩΝΥΜΗ ΝΟΥΒΕΛΑ ΤΟΥ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥ

ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ : ΖΕΡΑΡ ΝΤΕΠΑΡΤΙΕ, ΖΑΝ-ΠΙΕΡ ΜΑΡΙΕΛ, ΑΝ ΜΠΡΟΚΕ,

Είμαστε περί τα τέλη του16ου αιώνα.  Ο καθηγητής Σαιντ Κολόμπ  υπό το βάρος της συζυγικής απώλειας αφιερώνει εαυτόν στην τέχνη του, τη βιόλα! Και μαζί παρασύρει και τις δυο μονάκριβες κόρες του.  Αδιαφορεί για τις βασιλικές τιμές, τη δόξα, το χρηματικό πλούτο και επιλέγει τη μοναχική ζωή, σε μια παράγκα, στη μέση ενός ακατοίκητου δάσους. Μόνη συντροφιά οι κόρες του και η ολοκληρωτική παράδοση στην τέχνη του. Ο Σαιντ Κολόμπ  θα αρνηθεί από μαθητή του ακόμα και τον ταλαντούχο Μαρέν Μαραί (Ζεράρ Ντεπαρτιέ). Ο Μαρέν Μαραί δεν είναι μουσικός, είναι διασκεδαστής φτιαγμένος για τη δόξα και τις τιμές των παλατιών.

Το "Όλα τα πρωινά του κόσμου" δεν είναι απλά μια ονειροπόλα ταινία, έχει πλήρη συναίσθηση της εποχής και κάνει μια πολύ χρήσιμη αναφορά σε αυτή. Ο Κορνό δεν θα κατασπαταλήσει πόρους και ενέργεια σε μια στείρα περιγραφή της κοινωνίας. Το θέμα του είναι ο καλλιτέχνης που έχει διαλέξει μοναχικό δρόμο. Θα επισημάνει τη διαφορά μεταξύ δημιουργού και διασκεδαστή. Ο δεύτερος είναι πλασμένος για τις εγκόσμιες χαρές, για τη δόξα και για την επικράτηση επί των αντιπάλων του. «Η μουσική υπάρχει για να μιλάει για όλα όσα δεν μπορούν να ειπωθούν με λόγια» λέει ο δάσκαλος Σαιντ Κολόμπ στον μαθητή Μαραί. Η Τέχνη για αυτόν είναι αναγκαιότητα ύπαρξης, είναι ο εσωτερικός κόσμος που ζητά έκφραση, που ζητά να μεταπλάσει την πραγματικότητα και να της δώσει τα εσωτερικά του γνωρίσματα.

Μια μουσική που καθηλώνει. Ήχοι που μεθούν και εκλύουν τα συναισθήματα. Ένας κόσμος που μένει άφθαρτος όσο η ψυχή του καλλιτέχνη παραμένει αμόλυντη, απομακρυσμένη απ’ την επίγεια διάβρωση.  Η συμβατική κινηματογράφηση δε χωράει στο λεξιλόγιο του Κορνό. Με λιτότητα συνθέτει κάδρα που μοιάζουν να δημιουργήθηκαν ως θέματα ιδιαίτερης εικαστικής ευαισθησίας προσδίδοντας μια λεπτή αίσθηση αγιότητας στα πρόσωπα και στις στιγμές. Η τελειότητα της φωτογραφίας, η μουσική, τα σκηνικά και οι ερμηνείες συνθέτουν μια ταινία εποχής ιδιαίτερου αισθητικού κάλλους.

Βραβεία

7 Βραβεία Σεζάρ Γαλλία  1992

Υποψήφια για Χρυσή Άρκτο Φεστιβάλ Βερολίνου 1992

Υποψήφια για  Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας ΗΠΑ