Να σώσουμε οτιδήποτε αν σώζεται…

>> Γράφει ο Αλέκος Γαϊτάνος

Με κοινή ανακοίνωση που εξέδωσαν κόμματα και αυτοδιοικητικές παρατάξεις της Χίου, εκφράζουν τη βαθιά τους ανησυχία για τα τεκταινόμενα στον ποταμό Παρθένη και καλούν το Δήμαρχο Μανώλη Βουρνού να σώσει ότι μπορεί να σωθεί για να περισωθεί ο τόπος από ένα διαρκές περιβαλλοντικό έγκλημα που άλλοι σχεδίασαν και εκείνος καλείται να ολοκληρώσει.

Είναι η ίδια η ζωή που χρόνια τώρα δείχνει τις αστοχίες ενός μεγαλεπήβολου έργου, έτσι όπως ονομάσθηκε από τους εμπνευστές του, ο λεγόμενος περιφερειακός δρόμος της πόλης της Χίου, ο δρόμος δίχως αρχή και τέλος στα προβλήματα, αλλά και στη διασπάθιση δημόσιου χρήματος που μπορούσε και έπρεπε να καλύψει άλλες πληγές και ανάγκες του δύσμοιρου τούτου τόπου.

Να το πάρει το ποτάμι …και ας πάμε λίγο πιο πέρα, εκεί στην εγκαταλελειμμένη γειτονιά της πόλης, την απαλλοτριωμένη για τις ανάγκες της επέκτασης του αεροδρομίου περιοχής, με τους κατοίκους εκδιωγμένους, πληρώνοντας ακριβά το τίμημα για ένα έργο που ουδέποτε πρόκειται να υλοποιηθεί, με τα ερειπωμένα σπίτια και τα καταρρέοντα αρχοντικά, μνημεία αδιάψευστα, του πείσματος και των ιδεοληπτικών οραμάτων, γενεών πολιτικών και οικονομικών παραγόντων που τώρα η ζωή προσγειώνει  στην πραγματικότητα.

Ο νέος βουλευτής Νότης Μηταράκης, μέχρι χθες υφυπουργός ανάπτυξης στην απελθούσα συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, με την επίκαιρη ερώτηση για την επέκταση του αεροδρομίου που κατέθεσε, απλά ανέλαβε να προσδώσει ιλαρότητα σε μία τραγωδία που οι προκάτοχοι του σχεδίασαν και τώρα γράφεται ο θλιβερός της επίλογος.

Είναι πολλά τα μικρά και αυτονόητα που επιβάλλεται να γίνουν σε αυτόν τον τόπο, όπως πολλά είναι και τα μεγάλα που δεν θα έπρεπε καθόλου να γίνουν ή που πρέπει άμεσα να σταματήσουν. Ορθολογισμός και πολιτικό θάρρος χρειάζεται. Αναγκαίο θάρρος και νηφάλια σκέψη για να αντιμετωπίσουμε τις ανάγκες της κοινωνίας αλλά και να αντικρύσουμε τα λάθη που έγιναν παλαιότερα και οδήγησαν στα σημερινά αδιέξοδα.

Δεν χρειάζονται κι άλλες θυσίες για να ολοκληρωθούν φαραωνικά έργα όπως το φράγμα στης Κόρης το γεφύρι  που στο βυθό του πετάχτηκαν δισεκατομμύρια και δεν πρόκειται ποτέ να ολοκληρωθεί. Δεν χρειάζεται να παραμένουμε προσκολλημένοι σε έργα που δεν απαντάνε στις σημερινές ανάγκες, μας καθιστούν ομήρους του παρελθόντος και υποθηκεύουν το μέλλον μας.   

Τόλμη και πολιτικό θάρρος χρειάζεται. Τώρα, ας μη χάνουμε άλλο χρόνο. Να σώσουμε οτιδήποτε. Να σώσουμε οτιδήποτε αν σώζεται…