«Κοινό σπίτι» ή «κοινό μαντρί» η Ευρωπαϊκή Ένωση

>> Του Αριστείδη Ζαννίκου

            Το πείραμα που ονομάζεται “Ευρωπαϊκή Ένωση” (Ε.Ε.), βρίσκεται σε εξέλιξη παρά τους κλυδωνισμούς, τις τριβές, τα πισωγυρίσματα και τα προβλήματα που προκαλεί κυρίως η πεντάχρονη οικονομική κρίση. Παγκοσμίως, ουδέποτε επιχειρήθηκε κάτι ανάλογο.

Πριν λίγες δεκαετίες, ήταν αδιανόητο ότι θα μπορούσαν να συμπορευθούν και να “συστεγασθούν σε κοινό σπίτι” είκοσι οκτώ (28) διαφορετικά και, εν πολλοίς, μη φιλικά μεταξύ τους Κράτη.

Το “κοινό σπίτι” αναφέρεται σε αντιδιαστολή προς το “κοινό μαντρί”, μιας και υπάρχει σχετική άποψη που υποστηρίζει ότι δεν πρόκειται περί εθελοντικής συγκατοίκησης, αλλά περί πονηρά μεθοδευμένου “μαντρώματος” των Λαών της Ευρώπης από το αδηφάγο καπιταλιστικό κεφάλαιο.

Σεβαστή η άποψη και άρα εξεταστέα η επιλογή πιθανής εξόδου από “το μαντρί”.

Μόνο που, σε παρόμοια περίπτωση, πάντα θα υπάρχει ο κίνδυνος επαλήθευσης της σοφής ρήσης ότι “πρόβατο που βγαίνει από το μαντρί, το τρώει ο λύκος” .

Ήδη στη Χώρα μας που υποφέρει από την κρίση και πιέζεται από τους εταίρους της, όλο και πιο συχνά και έντονα ακούγονται φωνές και προτροπές εξόδου από τη ζώνη του ΕΥΡΩ (ΟΝΕ) και πιθανά από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ο προβληματισμός περί του τί μας συμφέρει είναι καθημερινός. Το περίεργο και παράδοξο είναι ότι παρόμοιοι προβληματισμοί και σχετικές συζητήσεις γίνονται ταυτόχρονα και σε πλούσιες Χώρες της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης.

Εκεί, τη σημαία του Ευρωσκεπτικισμού, έχουν σηκώσει κυρίως ακροδεξιά και εθνικιστικά κόμματα και λίγα ακροαριστερά που προπαγανδίζουν την επιστροφή στα εθνικά σύνορα, σε εθνικά νομίσματα και αρνούνται-όπως υποστηρίζουν-, να “νταντεύουν” τους “κακομαθημένους” Λαούς του Μεσογειακού Νότου, δηλαδή αρνούνται την υποχρέωση της Κοινοτικής αλληλεγγύης.

Δυστυχώς, τα κόμματα αυτά έχουν πολυπληθή ακροατήρια, φανατικούς οπαδούς, τα δε δημοσκοπικά ποσοστά τους διαρκώς αυξάνονται.

Δεν είναι λοιπόν τυχαία και αδικαιολόγητη η φανερή ανησυχία των συνειδητοποιημένων και ένθερμων υποστηρικτών της πλήρους ενοποίησης της Ευρώπης. Φοβούνται συγκεκριμένα ότι, αν τον προσεχή Μάϊο που θα γίνουν οι Ευρωεκλογές, τα Κόμματα του Ευρωσκεπτικισμού λάβουν υψηλά ποσοστά, τότε το μέλλον του “κοινού μας σπιτιού” τίθεται σε μεγάλο κίνδυνο.

Εκτιμούν ότι, πιθανή διάλυση της ΟΝΕ ή και της Ε.Ε., θα είχε μακροχρόνιες δραματικές συνέπειες. Οι Λαοί μιάς διαλυμένης Ευρωπαϊκής Ένωσης με επιστροφή σε μοναχικές πορείες, θα ήταν δύσκολο έως αδύνατον να ανταγωνιστούν στον διεθνή οικονομικό και εμπορικό στίβο ανερχόμενες οικονομικές υπερδυνάμεις (Κίνα, Ινδία, Ρωσία, Βραζιλία, Τουρκία κ.λ.π.)

Πέραν όμως αυτού, θα επέστρεφαν μεγενθυμένοι οι κίνδυνοι νέων τοπικών πολέμων εντός Ευρώπης και κυρίως στα ασταθή Βαλκάνια ενώ θα δοκιμαζόταν η αντοχή των Δημοκρατικών Θεσμών και Πολιτευμάτων σε αρκετές Χώρες.

Κατά γενική παραδοχή, η Ευρώπη των 28, ακόμη και σήμερα, εν μέσω κρίσης, με άκρως συντηρητική πολιτική, με προγράμματα λιτότητας, με ασφυκτική γραφειοκρατία και έλλειψη κοινής εξωτερικής πολιτικής καθώς και επαρκούς αλληλεγγύης, αυτή λοιπόν η Ευρώπη διακρίνεται παγκοσμίως για πάρα πολλούς λόγους.

-Τα Δημοκρατικά Πολιτεύματα, οι σύγχρονοι Θεσμοί, η κατοχύρωση ατομικών, κοινωνικών, πολιτικών και επαγγελματικών δικαιωμάτων, το υψηλό επίπεδο παιδείας και πολιτισμού, το σχετικά καλό βιοτικό επίπεδο, οι παροχές υπηρεσιών υγείας και το Κράτος Πρόνοιας, είναι Ευρωπαϊκές κατακτήσεις που δεν απαντώνται πουθενά αλλού πλην Καναδά, Αυστραλίας και ,εν μέρει, ΗΠΑ.

Δεν είναι τυχαίο ότι, στις Χώρες αυτές και κυρίως στην Ευρώπη, κατευθύνονται τα εκατομμύρια των νομίμων και μη προσφύγων-μεταναστών από Χώρες της Ασίας, της Αφρικής και του πρώην Ανατολικού κομμουνιστικού μπλοκ.

Περιστασιακά βέβαια έχομε μετακινήσεις ανέργων και εντός Ευρώπης όπως συμβαίνει στις μέρες μας λόγω της κρίσης. Αυτό όμως δεν ακυρώνει τη γενική παραδοχή ότι, εκατομμύρια δυστυχισμένων ανθρώπων προσβλέπουν στην Ευρώπη που τη θεωρούν “γη της επαγγελίας”, και επιδιώκουν εγκατάσταση σ' αυτήν για ένα καλύτερο μέλλον.

Αυτή η Ευρώπη, των 28 Κρατών με τα 500 εκατομμύρια των κατοίκων, δηλαδή το μόλις 7,3% του παγκόσμιου πληθυσμού, ακόμη και σήμερα, την εποχή της κρίσης, παράγει ετησίως το 25% του Παγκόσμιου Εθνικού προϊόντος, ενώ διαθέτει για κοινωνικές παροχές στους Ευρωπαίους πολίτες το 50% των επίσης Παγκόσμιων Κοινωνικών δαπανών !!

Οι αριθμοί αυτοί “τα λένε” όλα. Η Ευρώπη, ακόμη και σήμερα, είναι “ένα καλό σπίτι” από το οποίο δεν συμφέρει να “λιποταχτήσει” η Ελλάδα.

Βέβαια υπάρχουν εντός και εκτός Ελλάδας οπαδοί και υποστηρικτές της άποψης ότι η Ελλάδα πρέπει να φύγει ή να εκδιωχθεί από το “μαντρί”.

Στο χέρι μας είναι αυτό να μη συμβεί. Αλλά και το αντίστροφο.

Η Ελλάδα, από 1ης Ιανουαρίου 2014 και για ένα εξάμηνο, θα προεδρεύει της Ένωσης των 28.

Είναι ευκαιρία, από τη μια να προωθήσει τα συμφέροντά της δείχνοντας παράλληλα προς τα έξω “τον καλό της εαυτό”, κι από την άλλη να ενημερώσει τον δικαιολογημένα οργισμένο, αγανακτισμένο και απελπισμένο Ελληνικό Λαό, δηλαδή όλους εμάς τους απλούς πολίτες, για το τί πραγματικά συμφέρει μακροχρόνια τη Χώρα μας και το Ελληνικό Έθνος.

Ας ακουστούν όλες οι απόψεις και εμείς, με καθαρό νου και το χέρι στην καρδιά, ας πάρουμε τις αποφάσεις μας τον προσεχή Μάϊο. Η ευθύνη κατάδική μας.