Φραγκούλης Κυλαδίτης: Μεσόγειος – Μάρτυρας ενός εγκλήματος διαρκείας

Μεσόγειος 2022: 2.400 νεκροί και αγνοούμενοι.

Μεσόγειος 2023: 2300 νεκροί και αγνοούμενοι μόνο τους 6 πρώτους μήνες.

20.000 θάνατοι από το 2014 μέχρι σήμερα.

Συρία – Παλαιστίνη – Αίγυπτος Λιβύη – Υποσαχάρια Αφρική: ξεριζωμός και προσφυγιά μετά τη φτώχεια, τους πολέμους, τα πραξικοπήματα…

«…για όσους επίσης αιτούντες άσυλο που έρχονται από μακρινές χώρες και μακρινές ηπείρους, διερχόμενοι μιας ή περισσοτέρων ασφαλών χωρών και βάσει της ευρωπαϊκής νομοθεσίας, τέτοιες αιτήσεις είναι απαράδεκτες…» (Μηταράκης στη Βουλή).

«…που σημαίνει ότι δε θα κάθεστε, για να σας δίνουμε επιδόματα…» (Τσίπρας –Δηλώσεις στην ΕΡΤ για τους πρόσφυγες).

Και μετά απ’ όλα αυτά, που προδιαγράφουν την πολιτική διαχείρισης των προσφύγων που έρχονται από τις παραπάνω περιοχές και χώρες, το παζλ συμπληρώνει η καταστολή, η Frontex να λύνει και να δένει σε στεριά και θάλασσα και να κυκλοφορεί στα νησιά του Αιγαίου ως κατοχικός στρατός, το στήσιμο φραχτών στον Έβρο για να προστατέψουν δήθεν την πατρίδα, το ΝΑΤΟ να σουλατσάρει στο Αιγαίο, για αποτροπή των προσφυγικών ροών, η δημιουργία τεράστιων στρατοπέδων συγκέντρωσης-φυλακών ανθρώπινων ψυχών σε νησιά του Αιγαίου και ενδοχώρα και φυσικά οι απελάσεις…

Να ποια είναι η πολιτική της ΕΕ και των αστικών κυβερνήσεων, που πίνουν νερό στο όνομά της. Να  ποια είναι η μισάνθρωπη πολιτική που ρίχνει νερό στο μύλο των κυκλωμάτων διακίνησης προσφύγων και μεταναστών. Να ποια είναι η πολιτική της «κανονικότητας» και των βάρβαρων «Ευρωπαϊκών Αξιών».

Για τους πρόσφυγες, λοιπόν, που αναγκάζονται εκ των πραγμάτων να αφήσουν την πατρίδα τους, υπάρχουν δύο δρόμοι. Ο ένας είναι, αν η τύχη τους ευνοήσει και η ΕΕ έχει ανάγκη πάμφθηνων εργατικών χεριών, να πατήσουν κάποτε το πόδι τους στη Γηραιά Ήπειρο. Ο άλλος δρόμος είναι αυτός των «Ευρωπαϊκών Αξιών», που τους θεωρεί σκουπίδια, βαρίδια και τους οδηγεί κατευθείαν, άκλαυτους, στο βυθό της Μεσογείου. Έτσι πιάνει πάτο το βάρβαρο οικοδόμημα της ΕΕ.

Και επειδή η υποκρισία, η προστυχιά, η αμάθεια όσων έγιναν, εν μια νυκτί, ειδικοί γύρω από τα ναυάγια και τις αιτίες του προσφυγικού, όσοι θεώρησαν άλλο ένα βάρος στη χώρα μας το τραγικό εγκληματικό ναυάγιο στ’ ανοιχτά της Πύλου, όσοι θεώρησαν ότι επιβαρύνθηκε το ΕΚΑΒ που μετέφερε σωρούς προσφύγων ή μισοπνιγμένων στα κοντινά νοσοκομεία, όσοι ακόμα αναρωτιούνται «τι δουλειά έχει η χώρα μας με τους πρόσφυγες, που πήγαιναν αλλού», όσοι ακόμα ψάχνουν αν το πένθος που κηρύχτηκε ήταν εθνικό ή όχι, ας μάθουν τι περνάνε στα κέντρα κράτησης-κολαστήρια της Λιβύης όσοι πρόσφυγες αποφασίζουν να μπουν στα σαπιοκάραβα του θανάτου, προσδοκώντας μια ανθρώπινη ζωή στην Ευρώπη.

[Το πρώτο πράγμα που μας ρωτάνε μόλις ανέβουν στο (διασωστικό) καράβι  είναι «που πάει το πλοίο;». «Αν πάει Λιβύη προτιμώ να πηδήξω στην θάλασσα», «Προτιμώ να πεθάνω».]… [όλοι ανεξαιρέτως έχουν τραύματα στο κορμί τους από βασανιστήρια, …ουλές από μαχαιριές, πυροβολισμούς, καψίματα με οξύ, …κομμένα δάχτυλα, κομμένα χέρια, ...έχουν αναγκαστεί υπό την απειλή του όπλου να βιάσουν ο ένας τον άλλο, …ανθρώπους που τους κρεμούσαν ανάποδα και τους άφηναν να ζουν χωρίς φαγητό για εβδομάδες, βασανισμούς για να αποσπάσουν λύτρα, …συλλήψεις, αιχμαλωσίες και πωλήσεις από συμμορία σε συμμορία, …μαζικά ηλεκτροσόκ, …σαδιστική εκμετάλλευση ανθρώπων].

Σ’ όλα τα παραπάνω, που αποτελούν μια «Μαρτυρία για τους πνιγμένους πρόσφυγες της Μεσογείου» του Έλληνα διασώστη Ιάσονα Αποστολόπουλοου, μέλους του πληρώματος διασωστικού σκάφους, θα ήθελα προσωπικά να παραθέσω το επιμύθιό του: «Δεν είναι μόνο η επαφή με τον θάνατο που σε σοκάρει. Κυρίως είναι ότι ο θάνατος εκεί είναι πολιτική επιλογή. Αυτό είναι το πιο συγκλονιστικό για μένα που δεν μπορώ να το δεχτώ. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι θα μπορούσαν να έχουν σωθεί και δεν σώζονται.»

Οφείλουμε ως άνθρωποι και ως λαός να αντιδράσουμε απέναντι στην προπαγάνδα των ειδήσεων που θεωρούν αυτές τις εγκληματικές προσφυγικές τραγωδίες ως «φυσική κατάσταση» ή ως «φυσικό επακόλουθο» του προσφυγικού. Δε φταίει η Μεσόγειος. Δε φταίνε τα καράβια, είτε είναι σάπια είτε είναι γερά. Φταίει το απάνθρωπο πλαίσιο καταστολής της ΕΕ και των χωρών-δορυφόρων της εις βάρος των προσφύγων.

Φταίνε οι αιματηροί ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι ΗΠΑ-ΕΕ-ΝΑΤΟ, που δημιουργούν τη φτώχεια και την προσφυγιά και σ’ αυτούς τους  πολέμους, δυστυχώς, έχουμε συμμετάσχει ενεργά και με διάφορους τρόπους ως χώρα (Στη Συρία, στη Λιβύη, στην Υποσαχάρια Αφρική, στο Αφγανιστάν, στην Παλαιστίνη, στην Ουκρανία). Αυτό είναι το πρόσωπο του τέρατος που λέγεται καπιταλισμός. Αυτό είναι που μετράει την ανθρώπινη ζωή με όρους «κόστους - οφέλους», πόσο δε μάλλον τη ζωή των κυνηγημένων προσφύγων, που ψάχνουν στον ήλιο μοίρα.

Ως εδώ με τις ανθρώπινες ζωές στο βωμό των ισχυρών γεωπολιτικών συμφερόντων και των ντόπιων υπηρετών τους. «Τα κέρδη τους ή οι ζωές μας;». Με παρρησία επιμένουμε ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ. Οι ζωές του λαού. Γιατί με τη θολή, αποκρουστική και αντιλαϊκή πολιτική των αστικών κομμάτων που μας κυβερνούν, δεν είναι διόλου απίθανο να βρεθούμε κι εμείς στη θέση των ανέστιων, βασανισμένων, εκμεταλλευμένων προσφύγων ή στο βυθό κάποιας… κοντινής ή μακρινής Μεσογείου.-

Φραγκούλης Π. Κυλαδίτης