Απαράδεκτη και φιλοκυνηγετική η νέα ρυθμιστική για το κυνήγι

>> Γράφει ο Μιχάλης Μπάκας - Συντονιστής Περιφερειακής οργάνωσης Βορείου Αιγαίου των Οικολόγων Πράσινων

Η έκδοση της επικείμενης ετήσιας ρυθμιστικής απόφασης του  κυνηγιού από το Υπουργείο Παραγωγικής ανασυγκρότησης, περιβάλλοντος και ενέργειας επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά την διαχρονική άσκηση πιέσεων και υποδείξεων εκ μέρους της Κυνηγετικής Συνομοσπονδίας στο Υπουργείο, παρόλο που ο αναπληρωτής Υπουργός - αρμόδιος για το θέμα Γιάννης Τσιρώνης είναι μέλος των Οικολόγων Πράσινων. Η απόφαση  αγνοεί τόσο βασικές αρχές διαχείρισης περιβάλλοντος όσο και τις συγκεκριμένες και τεκμηριωμένες προτάσεις που κατέθεσε το κόμμα των Οικολόγων Πράσινων στο Υπουργείο.

Οι προτεινόμενες αλλαγές είχαν ως στόχο να θέσουν τις βάσεις για τη συνολική αναθεώρηση και εκσυγχρονισμό του ξεπερασμένου νομοθετικού πλαισίου που διαμορφώθηκε στα χρόνια της δικτατορίας.

Η νέα ρυθμιστική του κυνηγιού, που δυστυχώς φέρει την υπογραφή του μέλους των Οικολόγων Πράσινων και Αναπληρωτή Υπουργού Γιάννη Τσιρώνη, εκφράζει μία ακατανόητη υποχωρητικότητα στις πιέσεις του κυνηγετικού λόμπι.

Ο εκπρόσωπος Τύπου Φίλιππος Γκανούλης δήλωσε: «Η απόφαση του υπουργού βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με τις προτεινόμενες θέσεις, τις πρακτικές και τις αρχές των Οικολόγων Πράσινων. Γι’ αυτό και την αποδοκιμάζουμε έντονα, όπως την αποδοκιμάζουν και όσοι συμπορεύονται μαζί μας, μέλη οικολογικών και φιλοζωικών οργανώσεων, ευαισθητοποιημένοι περιβαλλοντικά πολίτες, ενεργοί στα κοινωνικά κινήματα. Ως πολιτικός φορέας θα συνεχίσουμε δυναμικά να διεκδικούμε από οποιαδήποτε κυβέρνηση σύγχρονες πολιτικές συμβατές με τις αξίες του πολιτισμού, της δημοκρατίας και του σεβασμού προς τη φύση, μακριά από συντεχνιακές λογικές και προς όφελος των πολιτών και του Δημοσίου συμφέροντος».

Επισυνάπτεται η ανακοίνωση της Θεματικής Ομάδας Περιβάλλοντος των Οικολόγων Πράσινων στην οποία αναφέρεται αναλυτικά το ιστορικό της υπόθεσης, τα αιτήματα των Οικολόγων Πράσινων για τη ρυθμιστική και οι αλλαγές που υιοθετήθηκαν σε συμφωνία με τους κυνηγούς.

Ανακοίνωση της Θεματικής Ομάδας Περιβάλλοντος

για τη νέα ρυθμιστική για το κυνήγι

Η νομοθεσία για το κυνήγι, όσο κι αν φαίνεται απίστευτο, θεσμοθετήθηκε κατά τη διάρκεια της δικτατορίας με το Ν.Δ. 86/1969 Δασικός Κώδικας και σήμερα είναι απολύτως αναχρονιστική παρουσιάζοντας σοβαρά προβλήματα και κενά. Είναι αυτή που επιβάλλει το καθεστώς των «συνεργαζόμενων» συλλόγων, που οι συνδρομές των μελών τους καθορίζονται κάθε χρόνο με υπουργικές αποφάσεις, που οι ταμίες των συλλόγων δεν εκλέγονται όπως όλα τα μέλη του ΔΣ αλλά διορίζονται. Και ταυτόχρονα είναι αυτή που διαιωνίζει το καθεστώς των ισόβιων «κυνηγοπατέρων» συνδικαλιστών.

Έτσι οι “Κυνηγετικές Οργανώσεις” αξιοποιώντας παράλληλα πολιτικές πιέσεις, μικροπολιτικές σκοπιμότητες, την υποχωρητικότητα των πολιτικών αρχών αλλά και την αποδιοργάνωση των δασικών υπηρεσιών, έχουν αναδειχθεί πλέον σε έναν ιδιότυπο (αλλά επίσημο) παρακρατικό μηχανισμό, που όχι μόνο διαχειρίζονται με βάση τις δικές τους προτεραιότητες και την προβολή τους τεράστια χρηματικά ποσά (που το ίδιο το κράτος επιβάλλει αλλά τα εισπράττουν οι Κ.Ο.) αλλά στην ουσία έχουν καταφέρει να υποκαταστήσουν την Πολιτεία στην άσκηση της θηρευτικής πολιτικής.

Οι ίδιες διαθέτουν τον ιδιωτικό στρατό τους, την ιδιωτική ομοσπονδιακή θηροφυλακή, και ταυτόχρονα εκπονούν πολυδιαφημισμένες «τεκμηριωμένες» επιστημονικές μελέτες που όμως δεν δημοσιεύονται πουθενά και ως εκ τούτου δεν υποβάλλονται στη βάσανο της κριτικής και είναι τουλάχιστον ελεγχόμενες ως προς τα συμπεράσματά τους.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι είχαμε επισημάνει στον Αναπληρωτή Υπουργό και μέλος του κόμματός μας Γιάννη Τσιρώνη ότι η νέα κυβέρνηση οφείλει να θέσει τέλος σε όλα αυτά. Οφείλει άμεσα να ανασχεδιάσει και να αναδιοργανώσει την θηρευτική πολιτική της και την διαχείριση της άγριας πανίδας με γνώμονα τις προτεραιότητες που θέτει η ίδια και η κοινωνία. Είχαμε προτείνει συγκεκριμένα την άμεση συγκρότηση Ομάδας Εργασίας που θα εκσυγχρονίσει και θα αναμορφώσει το νομοθετικό πλαίσιο, σύμφωνα και με το προεκλογικό πρόγραμμα του κυβερνώντος κόμματος

Οι Οικολόγοι Πράσινοι είχαμε επιπλέον καταθέσει συγκεκριμένες και τεκμηριωμένες προτάσεις για τη νέα ρυθμιστική. Δεν θεωρούσαμε ότι οι προτεινόμενες αλλαγές αποτελούν τομή (θεωρώντας ότι αυτό θα γίνει σε επόμενη φάση με την αλλαγή του νομοθετικού πλαισίου για το κυνήγι) αλλά θα ήταν ένα μήνυμα ότι η εποχή της άσκησης πολιτικών πιέσεων και των συνεχών υποχωρήσεων της πολιτικής ηγεσίας στα κελεύσματα των Κυνηγετικών οργανώσεων έχει παρέλθει οριστικά με τη νέα κυβέρνηση.

Συγκεκριμένα οι προτεινόμενες αλλαγές ήταν:

1. Λήξη του κυνηγιού για όλα τα υδρόβια και παρυδάτια πουλιά στις 31 Ιανουαρίου

Καθώς η μόνη ίσως ανεξάρτητη έρευνα που έγινε από το ΕΘΙΑΓΕ, χρηματοδοτήθηκε από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και επικαλείται η υπογραφείσα ρυθμιστική αναφέρει ρητά στα συμπεράσματά της ότι «οι κλιμακωτές ημερομηνίες που αναφέρονται στις ετήσιες ρυθμιστικές διατάξεις για το κυνήγι δεν τηρούνται στην πράξη» καθώς και ότι «η αδυναμία έγκαιρου προσδιορισμού των ειδών κατά τη διάρκεια του κυνηγιού έχει αποτέλεσμα τη θήρευση μεγάλου αριθμού πουλιών των οποίων η θήρα μπορεί να απαγορεύεται κάποιες περιόδους». [Καζαντζίδης Σ. (εκδ.). 2009. Επίδραση της θήρας στα υδρόβια είδη της ορνιθοπανίδας. Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων – Γενική Γραμματεία Δασών και Φυσικού Περιβάλλοντος - Εθνικό Ίδρυμα Αγροτικής Έρευνας (ΕΘ.Ι.ΑΓ.Ε.) – Ινστιτούτο Δασικών Ερευνών, Θεσσαλονίκη. 243 σελ.].

2. Περιορισμός του δικαιώματος θήρευσης αγριόχοιρων σε 4 άτομα ανά ομάδα, με δεδομένο ότι από τα 2 επιτρεπόμενα άτομα ανά ομάδα του 2007-8 φτάσαμε πέρσι στα 5 χάριν πολιτικών πιέσεων των κυνηγών. Ταυτόχρονα τα κατά τόπους δασαρχεία είχαν την ευχέρεια να αυξήσουν σε 5 άτομα την κάρπωση, εφόσον τεκμηριωμένα προκύπτει ότι η αύξηση του πληθυσμού προκαλεί ζημίες στην αγροτική παραγωγή.

3. Απαγόρευση της θήρας στην Α ζώνη του Εθνικού Πάρκου Υγροτόπων Αμβρακικού, που επιτράπηκε με υπουργική απόφαση πριν 3 χρόνια, θεωρώντας ότι στον πυρήνα προστατευόμενων υγροτοπικών περιοχών, που αποτελούν μάλιστα και Εθνικό Πάρκο είναι απαράδεκτο το κυνήγι.

4. Επαναφορά σε ισχύ της απαγόρευσης του κυνηγιού της πετροπέδικας στις ΖΕΠ, που αποτελεί είδος χαρακτηρισμού, που μόλις πέρσι επιτράπηκε με μια υποσημείωση στη ρυθμιστική. Η προτεινόμενη απαγόρευση θα ίσχυε για ένα έτος με δεδομένο ότι οι μελέτες για «Εποπτεία και Αξιολόγηση της κατάστασης διατήρησης ειδών ορνιθοπανίδας κοινοτικού ενδιαφέροντος» μετά την ολοκλήρωσή τους, ως το τέλος του έτους, θα μας δώσουν επαρκή δεδομένα για την εκτίμηση των πληθυσμών ενός είδους που θεωρείται πλέον ως Σχεδόν Απειλούμενο (Near Threatened) από την IUCN.

5. Ουσιαστική απαγόρευση της χρήσης μολύβδινων σκαγιών στους υγροτόπους (που ισχύει από το 2013, αλλά στην πράξη δεν εφαρμόζεται) με την προσθήκη ότι απαγορεύεται και η κατοχή μολύβδινων σκαγιών εντός υγροτοπικών εκτάσεων. Το ζήτημα της περιβαλλοντικής επιβάρυνσης από τα μολυβδούχα σκάγια , είναι ιδιαίτερα σοβαρό, αποτελώντας θανάσιμο κίνδυνο για τα υδρόβια είδη καθώς έχει υπολογιστεί ότι στην περιοχή του Δέλτα Έβρου, κατέληξαν την κυνηγετική περίοδο 2012-2013, 2 τόνοι και 945 κιλά μολύβδου, ποσότητα που αντιστοιχεί σε 19.268.655 σκάγια.

6. Επέκταση της χρήσης φωσφορίζοντος γιλέκου σε όλους τους κυνηγούς, για λόγους ασφαλείας.

Γνωρίζαμε ότι οι προτεινόμενες αλλαγές επειδή ακριβώς είχαν συμβολικό χαρακτήρα θα ξεσηκώσουν θύελλα διαμαρτυριών των κυνηγών. Δεν μπορούσαμε όμως να φανταστούμε αυτό που έγινε.

Ο Πρόεδρος της Κ.Σ.Ε. κ. Νίκος Παπαδόδημας, διαβάζοντας το σχέδιο της ρυθμιστικής έπεσε από τα σύννεφα, όπως μας πληροφορούν κυνηγετικά site, συγκάλεσε αμέσως έκτακτο ΔΣ της ΚΣΕ με συμμετοχή των προέδρων των Ομοσπονδιών, απείλησε με μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις και έβαλε σε εφαρμογή τα μεγάλα μέσα, όπως πολύ καλά γνωρίζει ο ίδιος: σημαντικές παρεμβάσεις Υπουργών, Βουλευτών και άλλων Πολιτικών προσωπικοτήτων υπέρ των θέσεων των κυνηγών, όπως μας πληροφορεί η επίσημη ανακοίνωση της ΚΣΕ.

Και ξαφνικά το κλίμα αλλάζει: Ο αναπληρωτής υπουργός ζητά να του γνωρίσουν οι κυνηγοί ποιες περικοπές δέχονται, αυτοί προτείνουν κάποιες επουσιώδεις ως μοναδική και τελευταία υποχώρηση, με την προϋπόθεση διατήρησης του κόστους των αδειών στα ίδια ακριβώς επίπεδα με πέρσι (σύμφωνα πάντα με την ίδια ανακοίνωση της ΚΣΕ), αιτήματά τους γίνονται δεκτά και η ρυθμιστική υπογράφεται.

Ακόμα χειρότερα όμως της υπογραφής προηγείται η συμμετοχή του Αν.Υπ. σε ένα κακοστημένο κιτς επικοινωνιακό σόου, επανάληψη παλαιότερου, του 2008 με πρωταγωνιστή τότε τον (ακροδεξιό) υφυπουργό αγροτικής ανάπτυξης Κώστα Κιλτίδη, όπου καταστρέφονται δεκάδες ηχομιμητικές συσκευές στο προαύλιο του υπουργείου, δηλαδή πειστήρια αξιόποινων πράξεων, που θα έπρεπε να συμπεριλαμβάνονται στις δικογραφίες, που θα έπρεπε να είχαν σχηματιστεί. Μια εκδήλωση που σύμφωνα με το Δελτίο τύπου της Γ ΚΟΠ που την διοργάνωσε, στόχο είχε «να αναδειχθεί το έργο των Θηροφυλάκων και η ανάγκη διατήρησης του θεσμού της Θηροφυλακής των Κυνηγετικών Οργανώσεων». Αυτής που σύμφωνα με τις θέσεις τόσο των Οικολόγων Πράσινων όσο και του Σύριζα είναι αντισυνταγματική και θα πρέπει να καταργηθεί.

Ποιες είναι οι αλλαγές που με τόσο ...σθένος διαπραγματεύθηκε ο υπουργός μας:

· Λήξη του κυνηγιού στις 20/2 για 3 είδη, αγριοπερίστερο, ορτύκι, τρυγόνι. Άνθρακες ο θησαυρός, ορτύκια και τρυγόνια δεν υπάρχουν στην Ελλάδα μετά τον Οκτώβριο μια και είναι μεταναστευτικά, το δε αγριοπερίστερο είναι σε πολύ μικρούς πληθυσμούς.

· Λήξη του κυνηγιού στις 31/1 για πέντε επιπλέον υδρόβια και παρυδάτια, σαρσέλα, χουλιαρόπαπια, τσικνόπαπια, νερόκοτα και μπεκατσίνι. Όλοι γνωρίζουν ότι οι κλιμακωτές ημερομηνίες είναι απλώς το πρόσχημα για να συνεχίσουν οι κυνηγοί να κυνηγούν στους υγροτόπους τα πλέον δημοφιλή θηράματα που είναι η πρασινοκέφαλη και το κιρκίρι, παρόλο που το κυνήγι τους έληγε έτσι κι αλλιώς στις 31/1.

· Απαγόρευση του κυνηγιού όλο το χρόνο για τη φλυαρόπαπια ή καπακλή. Ένα είδος που απαντάται σε μικρούς πληθυσμούς και μοιάζει με τα θηλυκά όλων των άλλων παπιών, οπότε είναι πολύ εύκολο να το μπερδέψεις. Το σκοτώνεις και το διαπιστώνεις μετά. Συγγνώμη λάθος.

Μια ιστορική ευκαιρία χάθηκε λοιπόν λόγω της ακατανόητης υποχωρητικότητας του Υπουργείου μπροστά στις πιέσεις του κυνηγητικού λόμπυ.