«Αφιερωμένο εξαιρετικά»

>> Του Γιώργου Νύκτα

Αφιερωμένο εξαιρετικά λέγαμε από το μικρόφωνο του πειρατικού ραδιοσταθμού, παιδιά τότε κάπου στη δεκαετία του 60΄, και αφιερώναμε τα μουσικά κομμάτια από τους παλιούς δίσκους των 78΄και των 45΄στροφων σε δικά μας αγαπημένα πρόσωπα. Ένας αυτοσχέδιος εκπαιδευτικός  πομπός όσο  να καλύπτει τη γειτονιά, ένα παλιό πικάπ, (που ήταν έτοιμα να φορτωθούν στο ποδήλατο) και μια παράγκα για στούντιο, κάπου σε ένα ερημικό σημείο για το φόβο των ιουδαίων, ήταν αρκετά για να κάνουμε υποτίθεται τις εκπομπές μας. Και πάντα διακριτικά και με κάποιο επίπεδο παρακαλώ, και ας ήμασταν τότε παιδιά.  Τα χρόνια πέρασαν κοντά 45΄ο σταθμός διαλύθηκε και όλα αυτά τα παιδικά ξεχαστήκαν όταν πια μας απορρόφησε για τα καλά ο ρυθμός της  καθημερινότητας. Σήμερα  όλα αυτά τα ξεχασμένα  μου τα θύμισε ξανά η οργάνωση και τρόπος λειτουργίας της  καινούργιας  υποτίθεται   ραδιοτηλεόρασης που προσπαθεί να στήσει η κυβέρνηση. Όλα μοιάζουν να είναι τα ίδια με αυτά που κάναμε εμείς με τα πενιχρά μας μέσα και τις περιορισμένες δυνατότητες μας όταν ήμασταν  παιδιά τότε κοντά μισό αιώνα πριν.  Ένας μικρός πομπός και τώρα, όσο να καλύπτει τη γειτονιά της Αθήνας,  ένα πρόχειρο ιδιωτικό  στούντιο(προσφορά μάλλον)ανατολικά έξω από το κέντρο της  Αθήνας  σε ερημική περιοχή, και εκπομπές από παμπάλαιες ελληνικές ταινίες σαν τους  παλιούς δίσκους που είχαμε τότε. Πανομοιότυπες πρακτικές σε διαφορετικές εποχές.  Απόλυτη προχειρότατα και ανοργανωσιά που αγγίζει τα όρια της παιδικής αφέλειας. Ακόμα  και το όνομα του κακέκτυπου αντιγράφου της ΕΡΤ επιμελώς μπερδεμένο θα έλεγα. Πότε ΝΕΡΙΤ, πότε ΕΔΤ, πότε  ΔΤ, και πιθανόν αύριο ΔΝΤ που μπορεί να φέρει και κάποια επιχορήγηση. Και βέβαια από όλο αυτό το εγχείρημα απουσιάζουν οι ικανότητες  και το μεράκι των ανθρώπων που έστησαν την ΕΡΤ, όπως και αυτών που χρόνια την κρατούσαν όρθια.  Και αν εμείς παιδιά τότε αφιερώναμε τις εκπομπές μας στα δικά μας ευχάριστα πρόσωπα, οι κυβερνώντες που θα αφιερώσουν τις εκπομπές της υποτιθέμενης   ραδιοτηλεόρασης που προσπαθούν να στήσουν ; Στις 2560 ψυχές των εργαζομένων της ΕΡΤ που τις θυσίασαν στο βωμό της τρόικας; Στους αυριανούς άνεργους που ακολουθούν; Στις στρατιές των πεινασμένων που ψάχνουν τους κάδους των σκουπιδιών; Ή τέλος  στους εξαθλιωμένους από τη πολιτική τους Έλληνες;

Γιώργος  Νύκτας

giorgosnuktas@hotmail.com