«Τηλεργασία: η "ευκαιρία" των λύκων»

>> Γράφει ο Φραγκούλης Π. Κυλαδίτης

Η λαϊκή θυμοσοφία πολλές φορές έχει εκφράσει μεγάλες αλήθειες, όπως η παρακάτω: "στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται". Καθώς βγαίνουμε -προσωρινά ή οριστικά κανείς δεν ξέρει- από την απομόνωση που μας έχει επιβληθεί λόγω κορωνοϊού, δεν είναι λίγοι οι επιχειρηματίες και οι επιχειρήσεις που άδραξαν την ευκαιρία να κερδίσουν εις βάρος του θύματος της πανδημίας, που δεν είναι άλλος από τον άνεργο, τον εργαζόμενο, ακόμα  και τον καταναλωτή.

Και επειδή μένοντας μακριά  ο ένας από τον άλλον, μπορεί μεν να εξυπηρετεί διάφορες σκοπιμότητες, αλλά δεν αυγατίζει τα κέρδη των επιχειρήσεων, για τα οποία είναι απαραίτητη η ανθρώπινη διάδραση, βρήκαν τη λύση που τους ταίριαξε γάντι: Την τηλεργασία. Εργασία από μακριά και από την απομόνωση του σπιτιού. Δουλειά με ψίχουλα, Ζωή με ψίχουλα. Μέσω διαδικτυακής σύνδεσης ο εργαζόμενος προσφέρει τις υπηρεσίες του στον εργοδότη. Υπηρεσίες ασφαλιστικές, χρηματιστηριακές, διαδικτυακές, λογιστικές, τραπεζικών συναλλαγών, Υγείας και Παιδείας(!!), τηλεπικοινωνιακές, παροχής ηλεκτρικού ρεύματος, μέχρι και υπηρεσίες γνωριμιών, στοιχημάτων και καζίνο.

Μια ματιά στις τηλεδιαφημίσεις που βγαίνουν στον αέρα τις τελευταίες μέρες πείθουν και τον πιο άπιστο για όσα γράφονται πιο πάνω. Οποιοσδήποτε μπορεί να αναρωτηθεί βέβαια "μα δεν υπήρχαν όλα αυτά πριν τον εγκλεισμό μας λόγω της πανδημίας;". Φυσικά, υπήρχαν και τότε. Μάλιστα στους ανά την υφήλιο καπιταλιστικούς παραδείσους η τηλεργασία άνθιζε χρόνια τώρα.

Δεν είναι τυχαίο που ο ΣΕΒ ζητά τώρα "ρηξικέλευθες πολιτικές" για να επανεκκινήσει η οικονομία στη χώρα μας. Δεν είναι τυχαία η δήλωση του προέδρου της ένωσης μεγαλοβιομηχάνων της Γαλλίας ότι "αργά ή γρήγορα θα χρειαστεί να τεθεί το ερώτημα τι θα γίνει με το χρόνο εργασίας, τις μέρες των διακοπών και τις αμειβόμενες αργίες για να υποστηριχθεί η επανεκκίνηση και να διευκολυνθεί με λίγη παραπάνω δουλειά, με τη δημιουργία πρόσθετης ανάπτυξης". Εμμέσως πλην σαφώς φαίνεται ότι δίνεται ιδιαίτερο προβάδισμα στην επέκταση της τηλεργασίας, παρά τις απάνθρωπες εργασιακές ανατροπές που αυτή θα επιφέρει.

Η "επανεκκίνηση της οικονομίας" είναι ξεκάθαρο ότι πάει "να διευκολυνθεί με λίγη παραπάνω δουλειά". Όπως θα έλεγε κάποιος δικός μας πολιτικός φωστήρας: "το λέω γλυκά". Το ποιος θα θυσιαστεί στο βωμό του κέρδους, για να γίνει η περίφημη "επανεκκίνηση" δεν είναι καν ανάγκη να αναφερθεί. "Λίγη παραπάνω δουλειά" από ποιους θα παραχθεί, ποιων η τσέπη θα γεμίσει και με ποιο τρόπο είναι αυτονόητο.

Γίνεται λοιπόν ξεκάθαρο πως η τηλεργασία, με αφορμή την κορωναϊκή πανδημία, μπαίνει για τα καλά στον εργασιακό χώρο, αποτελώντας για τους εργαζόμενους το τυράκι στη φάκα των επιχειρηματικών συμφερόντων.

Μέσα από επίσημες έρευνες αποδεικνύεται πως για τους επιχειρηματίες η τηλεργασία αποτελεί μια μέθοδο που επιφέρει πολλαπλά οφέλη, αφού με αυτήν μειώνονται ή εκμηδενίζονται απουσίες των εργαζομένων από τη δουλειά, που μπορεί να συμβούν από κάθε εύλογη αιτία. Ο εργοδότης -πίσω από την απόσταση που τον χωρίζει από τον εργαζόμενο- πιέζει με κάθε θεμιτό ή αθέμιτο τρόπο. Εξοικονομεί χρήμα από τον εξοπλισμό και τις εγκαταστάσεις του χώρου δουλειάς. Δεν υπάρχουν για τον τηλεργαζόμενο μέρες αργίας (κυριακάτικη αργία, ρεπό, εθνικές, θρησκευτικές γιορτές κ.λπ). Δεν αναγνωρίζονται δικαιούμενες άδειες για ανάρρωση, φροντίδα ασθενούς, λοχεία, ανατροφή τέκνων. Για τον εργοδότη τι άλλο από προνόμια θα ήταν όλα αυτά, αφού "ο χρόνος είναι χρήμα";

Ακόμα περισσότερο όταν απέναντί του έχει "στόματα ερμητικά κλειστά" με δικαιώματα στα κάγκελα και αλυσοδεμένους τηλεργαζομένους-κωπηλάτες στη χρυσοστόλιστη γαλέρα του.

Και να ήταν μόνο αυτά; Ποιος θα ρυθμίσει και ποιος θα αναγνωρίσει το φορτίο του εργαζόμενου από μακριά; Ποιος θα οριοθετήσει την προσωπική από την επαγγελματική ζωή που γίνεται με την τηλεργασία κουβάρι χωρίς άκρη; Ποιος και πώς θα αντιδράσει σε ένα αφεντικό που απλά φορτώνει αλόγιστα με μοναδική επιδίωξη το κέρδος του; Ποιος θα μιλήσει πλέον για αλληλεγγύη, συνεργασία, εργατική συνείδηση, συλλογικό αγώνα, όταν η τηλεργασία θα εδραιώσει πανηγυρικά το" μένουμε μακριά ο ένας από τον άλλον" και φυσικά θα παραλύσει κάθε του αγωνιστική διεκδίκηση;

Η "ευκαιρία" των λύκων που παρουσιάζεται σήμερα για αξιοποίηση και μονιμοποίηση της τηλεργασίας ως νέας μορφής εργασίας δεν είναι τίποτα άλλο από έναν ανοιχτό λάκκο ταφής του εργαζόμενου και μία χρυσή ευκαιρία ακόμη μεγαλύτερου πλουτισμού των επιχειρήσεων, αφού "στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται".-