Οι μονοδρομήσεις ως «αναγκαίο κακό» (η περίπτωση του Βροντάδου)

>>Του Αριστείδη Ζαννίκου

Η τρέχουσα σοβαρή επικαιρότητα (Εθνική και τοπική), θα επέβαλε να ακουσθεί μία ακόμη άποψη π.χ. για την πιθανολογούμενη (κυοφορούμενη) άδικη και παράλογη κατάργηση του μειωμένου Φ.Π.Α. στα νησιά μας ή για την ανάγκη επέκτασης και εκσυγχρονισμού του Αεροδρομίου Χίου την οποίαν δικαίως ζητά και αναμένει το νησί μας επί πολλά έτη.

  Όμως, αντ' αυτού, επιλέγω να ασχοληθώ με το θέμα των λίγων μονοδρομήσεων που έχουν εφαρμοσθεί και στον Βροντάδο τα τελευταία χρόνια. Μονοδρομήσεις που αποφασίσθηκαν όχι επειδή “έτσι κάπνισε κάποιου” αλλά α) μετά από διαπιστωμένες ανάγκες, β) μετά από υπόδειξη σχετικών μελετών και γ) μετά από ομόφωνες αποφάσεις των αρμοδίων συλλογικών οργάνων.

  Με αφορμή την πρόσφατη ανακίνηση του θέματος από συμπολίτες μας (με αίτημα την κατάργηση των μονοδρομήσεων στον Βροντάδο), κάποιοι, ανώνυμοι και προφανώς σκόπιμα, διέδοσαν ψιθυριστά ότι “και ο πρώην Δήμαρχος Αριστείδης Ζαννίκος, είναι κατά των μονοδρομήσεων”. Απαντώ δημόσια:

-Ουδέν ψευδέστερον αυτού. Ισχύει το ακριβώς αντίθετο εδώ και χρόνια. Ανέκαθεν ήμουν ταγμένος υπέρ αυτού που υπαγορεύουν οι ανάγκες και η λογική έστω και αν θίγομαι προσωπικά εγώ ή οι οικείοι μου. Όντως, μαζί με εκατοντάδες κατοίκους του Βροντάδου, υφίσταμαι πρόσθετη μικρή “ταλαιπωρία” εξαιτίας των μονοδρομήσεων.     Υφίσταμαι δηλαδή κι εγώ την “ταλαιπωρία” που υφίστανται αγόγγυστα χιλιάδες άνθρωποι ανά την Υφήλιο, ανά την Ελλάδα ή στην πόλη της Χίου (Χώρα) όπου έχουν εφαρμοσθεί μονοδρομήσεις όχι επειδή “έτσι γούσταρε σε κάποιους” αλλά επειδή αυτό επέβαλαν οι ανάγκες ΟΔΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ και ΕΥΡΥΘΜΗΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ.

  Αφού λοιπόν αυτό συμβαίνει παντού, γιατί θα πρέπει εμείς να αντιδρούμε;

  Κανονικά, οι περισσότεροι δρόμοι (παλαιοί ή νέοι), έγιναν ή γίνονται ως “δρόμοι διπλής κατεύθυνσης”. Όταν όμως από απρονοησία Κρατικών ή Τοπικών Αρχών ή ακόμη και παροδίων κατοίκων, οι τελευταίοι δεν διαθέτουν γκαράζ για το ένα, τα δύο ή ενίοτε για τα τρία αυτοκίνητα της οικογένειας και άρα τα παρκάρουν στην άκρη του δρόμου, τότε ΑΥΤΟΜΑΤΩΣ ο δρόμος αυτός χάνει το ένα ρεύμα κυκλοφορίας. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και στον Βροντάδο τα τελευταία, δέκα – δεκαπέντε χρόνια με τη ραγδαία αύξηση των αυτοκινήτων που διαθέτουν τόσο οι παλαιοί μόνιμοι κάτοικοι όσο και οι νέοι κάτοικοι αυτού που έκτισαν εδώ σπίτι ή νοικιάζουν.

  Μακρύτατες, μόνιμες σειρές αυτοκινήτων λοιπόν, που “μεγαλώνουν” εντυπωσιακά το καλοκαίρι, καθιστούν, εξ' ανάγκης, ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΥΣ αυτές τις δαιδαλώδεις, στενούς οδούς είτε μας αρέσει είτε όχι. “Επαναστατική” αλλά ασφαλώς ουτοπική λύση θα ήταν, οι αρμόδιες Αρχές, αν μπορούσαν, να επέβαλαν την απαγόρευση προσωρινής ή μόνιμης στάθμευσης σε όλους σχεδόν τους δρόμους!! Αυτό, όπως αντιλαμβάνεται κάθε νοήμων πολίτης, είναι ανεδαφικό και ανεφάρμοστο. Άρα, εξ' ΑΝΑΓΚΗΣ, για την εύρυθμη και κυρίως ασφαλή κυκλοφορία αυτοκινήτων, δικύκλων και πεζών, ΕΠΙΒΑΛΕΤΑΙ το μέτρο των μονοδρομήσεων. Μέτρο που σίγουρα ταλαιπωρεί και συχνά προκαλεί νέα προβλήματα σε ντόπιους και περαστικούς οδηγούς.

  Όντως, η αναγκαστική διέλευση περισσοτέρων οχημάτων από δρόμους πυκνής κυκλοφορίας (όπως π.χ. είναι ο δρόμος από Τρείς Μύλους Βροντάδου προς Άγ. Ισίδωρο, Άγ. Κήρυκο, Πλατεία Ελευθερίας (Πούλου) Αγ. Γεωργίου) προκαλεί πρόσθετα προβλήματα. Ο εν λόγω δρόμος (που οδηγεί αρκετά οχήματα προς και από Αίπος), αν και στενός και διπλής κατεύθυνσης, έχει μονίμως σταθμευμένα οχήματα (και μάλιστα σε κλειστές στροφές), διαθέτει ένα άθλιο οδόστρωμα, πρόσθετα εμπόδια (στύλους ΔΕΗ-κάδους απορριμμάτων) και έλλειψη ανεκτής ορατότητας. Αυτό ακριβώς μπορεί να περιγραφεί (μαζί και αρκετά άλλα) ως ΥΠΑΡΚΤΟ και ΣΟΒΑΡΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ που απαιτεί ριζική αντιμετώπιση και λύση. Λύση που δεν πρόκειται να προσφέρει η κατάργηση μονοδρομήσεων τις οποίες, προσωπικά εκτιμώ ότι ΚΑΝΕΝΑ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΟΡΓΑΝΟ δεν πρόκειται ποτέ να ΑΝΑΤΡΕΨΕΙ.

  Το αντίθετο προβλέπω : Στα προσεχή λίγα χρόνια, η αύξηση των τροχοφόρων, θα επιβάλει και άλλες μονοδρομήσεις. Το υπαγορεύει η λογική και το επιβάλει η ανάγκη.