…Παρ’ όλα αυτά, λαμπριάτικο το γιορτινό τραπέζι!

 >> Της Ευγενίας Ασλανίδη

Ένα τσουβάλι πατάτες κοντέψαμε να φάμε τις άγιες ημέρες του Πάσχα, αρχής γενομένης από τη Μεγάλη Τετάρτη που το ανοίξαμε για να κάνουμε ταραμοσαλάτα.

Άλλοι την κάνουν με ψωμί, άλλοι με έτοιμο πουρέ, εμείς όμως εκεί, επιμένουμε να κάνουμε ότι και η μάνα μας, που έβραζε έξη μεγάλες πατάτες για διακόσια γραμμάρια άσπρο ταραμά, που είναι και ο  γνήσιος, έλεγε.

Την ίδια ημέρα ανοίξαμε και το πεντόκιλο το λάδι που άδειασε σχεδόν μέσα στο εορταστικό πενθήμερο, αλλά επειδή είναι δική μας παραγωγή δεν αγωνιά κανένας μην ξεμείνουμε, αντίθετα με την πατάτα που μία ημέρα πριν φύγουν τα παιδιά, τα οποία λες κι ήταν νήπια όλο τηγανιτές πατάτες μας ζητούσαν, φοβηθήκαμε μην μας ληφθούν.

Σημειώνω ότι ως αγρότες έχουμε δική μας παραγωγή πατάτας,  όχι όμως τόση όση να καλύψει  τις ανάγκες ολόκληρης της χρονιάς. Ως τώρα δηλαδή γιατί από δω κι έπειτα αλλάζουν τα πράγματα. Μπορεί να κατεβάζουμε και στη λαϊκή που λέγεται πως θα γίνει στην πόλη. Να συμμετέχουμε και στο κίνημα της πατάτας γιατί όχι;

Λοιπόν η τηγανιτή πατάτα θέλει πολύ δυνατή φωτιά, δηλαδή πετρογκάζ για να γίνει τραγανιστή, να τη σερβίρεις ως συνοδευτικό με  σουπιές γιαχνί και γλύφοντας τα δάκτυλά σου να  αναρωτιέσαι αν αυτό που κάνεις είναι νηστεία

Νηστεία είναι να τρως νερόβραστες φακές με ψωμάκι και ελίτσες, μια ταχινόσουπα το βραδάκι και ένα φασκόμηλο το πρωί, άντε κι ένα μουστοκούλουρο στο ενδιάμεσο, όπως οι μισοί εκ των οικείων μας. Των υπολοίπων το φαγοπότι νηστεία δεν το λες, δεν το λες βεβαίως και φαγοπότι του ΙΚΑ, ή  και του ΟΓΑ, τα μάθαμε και τα δικά του. Άραγε  του ΝΑΤ και των υπολοίπων τα ψάξανε;

Νηστεύασαντες και μη νηστεύασαντες σύμφωνα   με τας γραφάς, λάβαμε τη θεία μετάληψη τη νύχτα της Ανάστασης, ενθυμούμενοι  την ιστορία ενός προγόνου μας που δε νήστεψε μια φορά και  όταν άκουσε ότι μπορούσε παρ’ όλα αυτά να κοινωνήσει, γυρίζει  και λέει κοροϊδευτικά στους υπόλοιπους: να κι εσείς που νηστέψατε!

Το μεταναστάσιμο τραπέζι  στρώθηκε γύρω στις δυόμισι τα ξημερώματα της Κυριακής, ένεκα που στα μέρη μας αποχωρούμε από την εκκλησία με την απόλυση και όχι με το που θα πει ο παπάς το Χριστός Ανέστη, να έχουμε γίνει της…αναλήψεως.

 Στη μέση μπήκαν τα ευλογημένα κόκκινα αυγά, τα είχαμε πάρει στην εκκλησία επί τούτου και περιφερειακά επί των πινακίων η μαγειρίτσα, που όχι που να το παινευτώ, αλλά η δική μου κλέβει την παράσταση.

Τα αυγά ήταν εγχώρια γιατί κάποιοι εκ των χωριανών άρχισαν να εκτρέφουν όρνιθες, ενώ πολύ σύντομα θα έχουμε και εγχώριο τυρί γιατί κάποιοι έχουν αρχίσει να εκτρέφουν και αμνοερίφια. «Με το καλό και αγελάδες», τους ευχήθηκα  και διαπίστωσα ότι το είδαν πολύ θετικά.   

Στο λαμπριάτικο τραπέζι  μεγαλούργησε και πάλι  η πρωταγωνίστρια της κουζίνας πατάτα,  καθώς συνόδευσε ως φουρνιστή το κατσικάκι και ως τηγανιτή τα παϊδάκια στα κάρβουνα.. Αυτή τη χρονιά  ένεκα που στην οικογένεια έχει ενταχθεί και ένας ρουμελιώτης είχαμε και κοντοσούβλι. Μα και αυτό χωρίς τη συνοδεία πατάτας δεν λέει.

Από το νιότριτο και μετά άρχισε ένας- ένας να αποχωρεί κι εμείς τους αποχαιρετούσαμε με την ευχή να είναι και του χρόνου έτσι πλούσιο το τραπέζι μας.

Χριστός Ανέστη!