Αξιοποίηση της Χιώτικης Προίκας

(η περίπτωση της “Πέτρας του Ομήρου”)

>> Του Αριστείδη Ζαννίκου

Αρχίζω με τα συγχαρητήρια και τις ευχές μου στους νεοεκλεγέντες Βουλευτές μας, τον Κωστή Μουσουρούλη και τον Κώστα Τριαντάφυλλο. Το σημερινό μου κείμενο έχει και αυτούς αποδέκτες καθώς επίσης τον Αντ/ρχη Κώστα Γανιάρη, τον Δήμαρχο Πολύδωρο Λαμπρινούδη αλλά και τις λοιπές-εξ ίσου ισχυρές-Τοπικές Εξουσίες.

Η Πατρίδα μας, στην πιο κρίσιμη περίοδο της μεταδικτατορικής πορείας της, επί τέλους απόκτησε “συμμαχική” Κυβέρνηση μετά από δύο συνεχείς,οδυνηρές εκλογικές αναμετρήσεις.Η τραγική οικονομική μας κατάσταση, για να γίνει ανθρωπίνως ανεκτή, θα απαιτήσει χρόνο, συστράτευση αλλά και ελικρινή κατανόηση και συμπαράσταση εκ μέρους των Ευρωπαίων συμμάχων και εταίρων. Αν αυτά συμβούν, πιθανά η ανόρθωση της  Χώρας μας να πάρει τη θέση της τωρινής κατάρρευσης.

Στο βαθμό που η γενικευμένη και εντεινόμενη οικονομικοκοινωνική κρίση της Ευρωζώνης θα υπαγορεύσει στους Ευρωπαϊκούς Θεσμούς την υλοποίηση πολυετών αναπτυξιακών προγραμμάτων και τη λήψη μέτρων καταπολέμησης της ανεργίας, μπορεί κανείς να ελπίσει ότι, τόσο η Χώρα μας όσο και η Περιοχή του Βορείου Αιγαίου, θα επωφεληθούν απ' αυτά.

Η Χίος, ως μια ξεχωριστή και ιδιαίτερη περίπτωση, θα πρέπει άμεσα να σκεφθεί τρόπους πλήρους αξιοποίησης της ΠΡΟΙΚΑΣ της την οποίαν συναπαρτίζουν οι ΜΟΝΑΔΙΚΟΤΗΤΕΣ που την χαρακτηρίζουν και την διακρίνουν.

Μας είναι γνωστές, όμως η επανάληψη δεν βλάπτει.

ΠΡΩΤΟΝ το φυσικό και δομημένο περιβάλλον είναι μοναδικότητες που δεν απαντώνται αλλού. Ο Κάμπος, τα Μεσαιωνικά χωριά μας, ο μαστιχοφόρος σχίνος, η σπάνια χλωρίδα, η γεωθερμία και τα ιαματικά νερά, αποτελούν ένα σημαντικό κομμάτι της μοναδικής αυτής “προίκας”.

ΔΕΥΤΕΡΟΝ τα Μνημεία και τα Πνευματικά της Ιδρύματα αποτελούν μια ακόμη μοναδικότητα. Η Νέα Μονή, ο Ανάβατος, η Δασκαλόπετρα, το Κάστρο, η Βιβλιοθήκη Κοραή και το ΟΜΗΡΕΙΟ Πνευματικό Κέντρο, είναι, κατά γενική παραδοχή, κληροδοσία μοναδική που δεν απαντάται σε πολλά μέρη της Ελλάδας.

ΤΡΙΤΟΝ, οι ξεχωριστές επαγγελματικές ενασχολήσεις των Χίων (ναυτιλία, μαστιχοκαλλιέργεια, βιοτεχνίες γλυκών και ποτών) και ο ιδιαίτερος χαρακτήρας αυτών όπως αποτυπώνεται στα εντυπωσιακά Χιώτικα έθιμα, στα φαγητά, στον τρόπο διασκέδασης, αποτελούν μια ακόμη ιδιαιτερότητα την οποίαν κάθε τρίτος μπορεί να βιώσει παρακολουθώντας την τοπική καθημερινότητα ή επισκεπτόμενος τα πολύ σπουδαία Μουσεία που διαθέτει η Χίος.

Κατά την προσωπική μου άποψη, κατά καιρούς έγιναν και γίνονται προσπάθειες ώστε το νησί μας να αναδειχθεί και να προβληθεί Πανελληνίως και Παγκοσμίως μέσω αυτών των ιδιαίτερων και ΜΟΝΑΔΙΚΩΝ χαρακτηριστικών.

'Οπως όμως δείχνουν τα αποτελέσματα, αυτά είναι ασήμαντα έως πολύ πενιχρά. Αναμφίβολα οι αιτίες είναι πολλές. Δεν υπάρχουν επαρκείς τουριστικές υποδομές, οι πύλες εισόδου (αεροδρόμιο, λιμάνι) είναι ανεπαρκείς έως απωθητικές, μας λείπει η σωστή “τουριστική κουλτούρα” και η σύγχρονη τουριστική οργάνωση. 'Ισως όμως φταίει και κάτι άλλο:

-Δεν έχει αποτολμηθεί ποτέ μια, επιστημονικού επιπέδου, καταγραφή, περιγραφή, κατηγοριοποίηση και αξιολόγηση των παραπάνω ΜΟΝΑΔΙΚΟΤΗΤΩΝ της Χίου.

Μια τέτοια εργασία, αν ποτέ γίνει-και είναι καιρός να γίνει-θα μπορεί να προτείναι τρόπους αξιοποίησης κάθε ΜΟΝΑΔΙΚΟΤΗΤΑΣ αλλά θα μπορούσε να αποτελέσει βάση εκπόνησης ειδικών εφαρμοστικών μελετών οι οποίες, ως προαπαιτούμενα, θα ήταν εφόδια και εργαλεία στα χέρια των εκάστοτε αιρετών για τη διεκδίκηση κονδυλίων υλοποίησης των επί μέρους έργων.

Τα παραπάνω, ένοιωσα την ανάγκη να τα διατυπώσω δημόσια, με αφορμή την πρόσφατη εξέλιξη στο θέμα της αξιοποίησης της “Ομηρικής προίκας” της Χίου που προσπαθούν να προωθήσουν ο Αντ/ρχος Ομηρούπολης Κώστας Μούνδρος και το Τοπικό Συμβούλιο Βροντάδου. Κάτι τέτοιο,(που εύχομαι να πάρει το δρόμο του με Παγχιακή στήριξη), προϋποθέτει σωστή επιστημονική προεργασία, επαρκή οικονομική στήριξη και συστράτευση της αρμόδιας Αρχαιολογικής Υπηρεσίας. Θυμίζω ότι, παρά την έντονη και μακρόχρονη προφορική και γραπτή παράδοση που θέλει τον 'Ομηρο ή τους Ομηρίδες να συνδέονται με την περιοχή της Δασκαλόπετρας, η Αρχαιολογική επιστήμη έχει αποφανθεί ότι, η “Πέτρα του Ομήρου” δεν είναι παρά ένα ιερό της Θεάς Κυβέλης και άρα μόνο ως τέτοιο μπορεί να προβάλεται. Προσωπικά ποτέ δεν μπόρεσα να κατανοήσω πώς το ένα μπορεί να εμποδίζει το άλλο.

Δηλαδή η αρχαιολογική ορθή άποψη να αποτρέπει την αξιοποίηση της προφορικής και γραπτής λαϊκής-και δή έντονης-παράδοσης.

Ας ελπίσουμε ότι, τούτη τη φορά, δεν θα τεθούν ξανά “έντεχνοι φραγμοί” στη νέα προσπάθεια αξιοποίησης και προβολής της Δασκαλόπετρας ή “Πέτρας Ομήρου” και της σχέσης του Ομήρου με τη Χίο.

Το ίδιο βεβαίως ισχύει για όλες τις ΜΟΝΑΔΙΚΟΤΗΤΕΣ της Χίου.

                                                                                                          Χίος 22-6-2012

Υ.Γ. Στους συμπατριώτες μας Κωστή Μουσουρούλη και Νότη Μηταράκη, που επάξια υπουργοποιήθηκαν, θερμά συγχαρητήρια και ευχές για γόνιμο έργο υπέρ της Ελλάδας και της Χίου.