To τυρί του τοστ και οι… εκλογές

>> Γράφει η Ευγενία Κώτη, Πρόεδρος Συλλόγου Γυναικών Χίου

Θυμάστε πριν τις γιορτές όταν γνωστή αλυσίδα παιχνιδιών μετρούσε αντίστροφα τις μέρες που απέμεναν μέχρι τα Χριστούγεννα; Αυτό κάνουμε κι εμείς οι άνεργοι, οι απλήρωτοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι μικρομεσαίοι, τα ΑΜΕΑ, οι αμειβόμενοι των 250 ευρώ κ,ά, μήνες τώρα. Πρώτα μετρούσαμε τις μέρες για το αν θα πιαστεί ο «μαγικός αριθμός» - ο μόνος που θυμάμαι- για την εκλογή Προέδρου. Από τη στιγμή που εξαγγέλθηκαν οι εκλογές-εξπρές αρχίσαμε να μετράμε προς τα πίσω μέχρι να ξημερώσει η «μέρα της σωτηρίας» όπως βδομάδες τώρα μας υπόσχονται από τα τηλεοπτικά παράθυρα οι υποψήφιοι βουλευτές ή εκπρόσωποι των δύο «μονομάχων», αυτών που τους πήρε το…ποτάμι , αλλά κι εκείνων των «φθαρμένων» και «τοξικών» πολιτικών υλικών για το λαό που αν δεν πάρουν την tρίτη θέση στο νέο πολιτικό σκηνικό, θα στάξει…η ουρά του γαιδάρου. Μη σας πω ότι μπορεί να έρθουν και τα συντέλεια του κόσμου…

Τι εύκολο που είναι να «ανταλλάσουν» τα ξίφη τους τηλεοπτικά αυτοί που«ομνύουν» στην Ευρώπη που αλλάζει όπως λένε, έχοντας πρώτα συμπαρασύρει στο πέρασμά της εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα πολύ πριν την εμφάνιση των Μνημονίων. Εμείς οι άνεργοι, οι απλήρωτοι, οι συνταξιούχοι και οι εργαζόμενοι με τα κουτσουρεμένα εισοδήματα, οι αυτοπασχολούμενοι με τα λουκέτα στο χέρι και τους λογαριασμούς, τους νέους φόρους που περιμένουν στη σειρά τους καλούμε να περάσουν από μέσα. Στα σπίτια που τίποτα εξωτερικά δεν μαρτυρά ότι οι ένοικοι τους έχουν πτωχεύσει από την εφαρμοζόμενη πολιτική. Περάστε από μέσα να στήσουμε ένα πάνελ όχι σε καλοφωτισμένα στούντιο, αλλά σε σπιτικά που άλλοτε ζούσαν αξιοπρεπείς οικογένειες και τώρα μετράνε τα ψιλά για να βγάλουν το μήνα, ή ζούνε με δανεικά , με τα συσσίτια και τις σακούλες του κοινωνικού παντοπωλείου. Φέρτε τους από μέσα εκεί που φαίνεται η «επιτυχία» της ασκούμενης πολιτικής τους.

  Ξέρετε στην Αθήνα το τελευταίο διάστημα ήταν στην « μόδα να προσκαλούνται επώνυμοι υποψήφιοι σε μικρές πολιτικές συγκεντρώσεις σε σπίτια όπου προσφέρονταν κάτι απλό, καθημερινό σολωμός, σαμπάνια κτλ. Ελάτε να συζητήσουμε και στο δικό μου σπίτι. Τίποτα ασυνήθιστο. Ένα σπίτι με έναν τουλάχιστο εργαζόμενο που μας είχε υποσχεθεί ο ΓΑΠ. Υπάρχουν κι άλλα με δύο και περισσότερους ανέργους… Για περάστε στην κουζίνα. Εκεί να συζητήσουμε για πολιτική. Για την «πατρίδα»

Να ήταν διαστροφή πάντως όπως κάθε άνεργη μαμά που έχει ανήλικο παιδί, κάθε πρωί ξεκινούσα τη μέρα μου με πολιτικές συζητήσεις για ευθύνες, μαγικές λύσεις και ουρές επενδυτών και εκατομμυρίων. Οι παρουσιαστές κάθε μέρα μετρούσαν πόσες μέρες μας χωρίζουν από την 25^η Ιανουαρίου, ημέρα διενέργειας των εκλογών που θα αλλάξουν λένε τη ζωή μου. Ούτε στα μέσα δεν είχε φτάσει ο μήνας, τα λεφτά είχαν γίνει ψιλά, οι φέτες του τυριού του τόστ είχαν πέσει κάτω από τις δέκα και το παιδί ζητούσε το πρωινό του. Στην τηλεόραση μετρούσαν μέρες για τις εκλογές κι εγώ η άνεργη της διπλανής πόρτας μετρούσα τις φέτες του τοστ για το πρωινό και το απογευματινό του παιδιού. Ο καθένας και η έννοια του… Με έχουν τρελλάνει. Αυτό είπε το τάδε υψηλόβαθμο στέλεχος της ευρωπαϊκής ένωσης, οι αγορές επηρεάστηκαν από τις δηλώσεις Σαμαρά ή Τσίπρα κι εγώ ασχολούμαι με ταπεινά πράγματα. Όσα ψιλά είχα με κόπο μαζέψει στο τραπεζάκι εισόδου εξαντλήθηκαν. Είχαν μείνει κάτι λεπτά του ευρώ που αν πήγαινα στην εκκλησία να τα ρίξω για να ανάψω κεράκι θα ξεφτιλιζόμουν. Οι μέρες για τις εκλογές πλησιάζουν. Τα αποθέματα σε ψυγείο και ντουλάπια τελειώνουν. 3, 2, 1. Τέλος. Πάει το τυρί του τόστ και οι φέτες γαλοπούλας. Ευτυχώς που υπάρχουν και οι άπειρες εκπομπές μαγειρικής στην τηλεόραση και μας βοηθούν με 52 τρόπους πώς να μαγειρέψουμε μακαρόνια με σάλτσα, κριθαράκι, αυγά τηγανητά και άλλες τέτοιες γκουρμέ συνταγές. Οι μεγαλοδημοσιογράφοι και οι μεγαλουποψήφιοι συνεχίζουν να χαμογελούν ακάθεκτοι.

«Μπήκαμε στην τελική ευθεία» μας λένε. Κι εμείς, όσοι έχουμε έστω κι ένα μικρό εισόδημα ρωτάμε καθημερινά πόσο έχει ο μήνας ελπίζοντας να ξημερώσει όχι η μέρα των εκλογών αλλά εκείνη που θα μπουν μερικά ευρουλάκια για να πάρει μια ανάσα το ψυγείο και τα ντουλάπια που κρατάνε το πρώτο δεκαήμερο του μήνα, μετά κενό. Απλά κοιτάμε στο σούπερ μάρκετ. Εσύ να κοντεύεις να τρελαθείς από τους απλήρωτους λογαριασμούς που συνωστίζονται στο επιπλάκι της εισόδου και αυτοί να επαναλαμβάνουν για το πόσο έπιασαν τόπο οι θυσίες του ελληνικού λαού. Ούτε λόγος για τα απλήρωτα μαθήματα του παιδιού, τις ιατρικές εξετάσεις που πρέπει να κάνεις και δεν μπορείς, τα λεφτά που χρωστάς στο φαρμακείο, το ότι προχωράς σκυφτός κάτω από το βάρος που σου φόρτωσαν με την ανεργία, την απληρωσιά, τους φόρους και τις περικοπές μισθών και συντάξεων. Πας στο ταμείο του σούπερ-μάρκετ και γίνεσαι ρεζίλι γιατί λείπουν έστω και μερικά ευρώ για να κλείσει ο λογαριασμός με τα βασικά.

Δεν φτάνει που μας κατάντησαν μπαταξήδες έχουν το θράσος και μιλάνε κι όλας αυτοί που η γραβάτα τους κοστίζει όσο μια σύνταξη χωρίς το ΕΚΑΣ. Π.χ. προχθές τα ξημερώματα είδα μια συνέντευξη της Ντόρας Μπακογιάννη και την κάηκε η καρδιά μου.
«Η καημένη» σκέφτηκα « κι αυτή θα τρέχει σε τρία τουλάχιστον σούπερ-μάρκετ για να κερδίσει μερικά ευρώ για να τα δώσει μετά στο ΕΝΦΙΑ». Ειδικά όταν την άκουσα να λέει μπροστά στην κάμερα «κι έχω άνεργο παιδί, μάνα είμαι και καταλαβαίνω», εκεί «έσπασα» . Πολύ την λυπήθηκα. Για εκείνη έγραψε ο Μπρέχτ : «Ντόρα μην κλαίς θα πάρουμε δανεικά από τον μπακάλη»

Άντε τώρα να εξηγήσεις σε ένα δεκατετράχρονο παιδί ότι η σταθερότητα που του υπόσχονται είναι ένα άδειο ψυγείο μετά το πρώτο δεκαήμερο. Ή ότι τα εκατομμύρια τουρίστες που άφησαν εκατομμύρια ευρώ στους μεγαλοξενοδόχους άφησαν ψίχουλα στους ξενοδοχοϋπαλλήλους. Δύσκολα. Από την άλλη οι μαθητευόμενοι μάγοι δεν πρόκειται να βρουν δουλειά στην άνεργη μαμά στον αιώνα τον άπαντα.

Τέλος οι φέτες του τυριού του τόστ, του ψωμιού, το γάλα.

Οι εκλογές έρχονται. Κλείστε στο ψυγείο. Σηκωθείτε από τον καναπέ. Όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα ραντεβού στο δρόμο για να κερδίσουμε με αγώνες όσα δικαιώματα κερδισμένα με αγώνες και αίμα μας πήραν. Ή μήπως το 8ωρο κερδήθηκε με εκλογές;…

eugeniakot@outlook.com

.