Θεία λειτουργία της Μεγάλης Πέμπτης: Το σώμα και το αίμα Χριστού φάρμακο αθανασίας – Με σεβασμό και δέος η Θεία μετάληψη

Στο  σημερινό  Αποστολικό  ανάγνωσμα  (της  Θείας  λειτουργίας  του  Μεγάλου  Βασιλείου  της  Μεγάλης  Πέμπτης)  ο  Απόστολος  Παύλος  μας  μιλά  για  την  Θεία  Κοινωνία,  το  Σώμα  και  το  Αίμα  του  Χριστού  και  τον  τρόπο  με  τον  οποίο  οφείλουμε  να  προσερχόμαστε  στο  Μυστήριο  της  Θείας  Ευχαριστίας.

Τι  αναφέρει  ο  Απόστολος  των  Εθνών  Παύλος,  ο  πρώτος  μετά  τον  Έναν  (Χριστό),  στους  Κορινθίους  μέσα  από  την  Α΄ προς  αυτούς  επιστολή  του  και  δι΄ αυτών  σε  όλους  τους  χριστιανούς ?  Μας  αναφέρει  ότι  <<εγώ  παρέλαβον  από του  Κυρίου  ό  και  παρέδωκα  υμίν,  ότι  ο  Κύριος  Ιησούς  εν  τη  νυκτί  ή  παρεδίδετο,  έλαβεν  άρτον, και  ευχαριστήσας  έκλασε,  και  είπε  λάβετε  φάγετε, τούτο  μου  εστί  το  σώμα  το  υπέρ  υμών  κλώμενον,  τούτο  ποιείτε  εις  την  εμήν  ανάμνησιν.  Ωσαύτως  και  το  ποτήριον  μετά  το  δειπνήσαι,  λέγων  τούτο  το ποτήριον,  η  καινή  διαθήκη  εστιν  εν  των  εμώ  αίματι.  Τούτο  ποιείτε,  οσάκις  αν  πίνητε,  εις  την  εμήν  ανάμνησιν>>  (Α΄ Κορινθ.  ΙΑ,  23-26).  Λέει,  λοιπόν,  ο  Απόστολος  Παύλος  ότι  η  Θεία  Κοινωνία  είναι  Μυστήριο  το  οποίο  και  ο  ίδιος  παρέλαβε  και  παραδίδει  και  το  Μυστήριο  αυτό  δόθηκε  από  τον  ίδιο  τον Χριστό  τη  βραδιά  που  επρόκειτο  να  παραδοθεί  για  να  σταυρωθεί.  Ο  Μυστικός  αυτός  Δείπνος  του  Κυρίου  με  τους  Μαθητές  Του  αποτέλεσε  το  πρότυπο,  την  απαρχή  του  Μυστηρίου  της  Θείας  Ευχαριστίας  στο  διάβα  των  αιώνων  και  έως  της  συντελείας  του  κόσμου  με  τον  τρόπο  που  Εκείνος  μας  υπέδειξε.  Στο  σημείο   που  ο  Απόστολος  αναφέρει  <<το  ποτήριο  τούτο  (τα  Άχραντα  Μυστήρια  δηλαδή)  η  καινή  διαθήκη  εστίν  εν  τω  εμώ  αίματι>>  είναι  ξεκάθαρο  ότι  η  Θεία  Κοινωνία  αποτελεί  την  λύτρωση  και  σωτηρία  των  ανθρώπων  όπως  η  Καινή  Διαθήκη,  που  ήλθε  για  να  τελειώσει -  δηλαδή  να  συμπληρώσει  και  να  κάνει  τέλεια - την  Παλαιά  Διαθήκη  και  δι΄ αυτής  (της  Καινής  Διαθήκης)  να  επέλθει  η  σωτηρία στην οικουμένη,  γεγονός  που  επιβεβαιώθηκε  με  την  Σταύρωση,  την  Ταφή  και – κυρίως – την  Ανάσταση  του  Κυρίου.  Διακηρύσσει,  λοιπόν,  ο  Παύλος  στους  Κορινθίους,  με  δυο  λόγια,  ότι  ΄΄η  τελείωση  σας,  η  σωτηρία  σας,  επέρχεται  δια  της  καινής  Διαθήκης,  η  δε  Καινή  Διαθήκη  βρίσκεται  ολόκληρη  ΄΄ενσαρκωμένη΄΄  στο  Σώμα  και  το  Αίμα  του  Χριστού,  στη  Θεία  Κοινωνία,  δια  της  οποίας  φθάνετε  στη  σωτηρία  και  την  αγιότητα΄΄.  Παρήγγειλε  δε  ο  Χριστός  να  επιτελείται  το  Μυστήριο  αυτό  <<εις  ανάμνησιν  Εκείνου>>,  για  να  συνεχίσει  κατόπιν  ο  Απόστολος  Παύλος  <<Οσάκις  γαρ  αν  εσθίητε  τον  άρτον  τούτον,  και  το  ποτήριον  τούτο  πίνητε,  τον  θάνατον  του  Κυρίου  καταγγέλλετε,  άχρις  ου  αν  έλθη.>>.  Δηλαδή  το  Μυστήριο  παραμένει  εις  το  διηνεκές  και  αποτελεί  την  θεία  ένωση  των  ανθρώπων  με  τον  Θεό  μέχρι  την  Δευτέρα  του  Κυρίου  παρουσία.  Μόνον η  Θεία  Ευχαριστία  μπορεί  να  κρατήσει  τον άνθρωπο  ενωμένο  με  τον  Θεό  μέχρι  τη  συντέλεια  των  αιώνων,  τη  Δευτέρα  Παρουσία. 

Είναι,  λοιπόν,  πασιφανές  ότι  ο  άνθρωπος  δια  του  Μυστηρίου  της  Θείας  Κοινωνίας,  αγιάζεται,  σώζεται  και  βρίσκεται  ενωμένος  με  τον  Θεό  και  ως  ενωμένος με  τον  Άναρχο  και  Ατελεύτητο  Θεό,  ζει  και  εκείνος  αιωνίως  κατά  χάριν  Θεού. 

Και  ο  Απόστολος  συνεχίζει  τη  νουθεσία  του  στους  Κορινθίους  υποδεικνύοντας  και  τον  σωστό  τρόπο  που  οι  πιστοί  οφείλουν  να  μεταλαμβάνουν, να  κοινωνούν  Σώματος  και  Αίματος  Χριστού,  εις  άφεσιν  αμαρτιών  και  ζωήν  αιώνιον:  <<Ώστε  ος  αν  εσθίη  τον  άρτον  τούτον  ή  πίνη  το  ποτήριον  του  Κυρίου  αναξίως,  ένοχος  έσται  του  σώματος  και  αίματος  του  Κυρίου.  Δοκιμαζέτω  δε  άνθρωπος  εαυτόν,  και  ούτως  εκ  του  άρτου  εσθιέτω,  και  εκ  του  ποτηρίου  πινέτω.  ο  γαρ  εσθίων  και  πίνων  αναξίως,  κρίμα  εαυτώ  εσθίει  και  πίνει,  μη  διακρίνων  το  σώμα  του  Κυρίου.  Δια  τούτο  εν  υμιν  πολλοί  ασθενείς  και άρρωστοι,  και  κοιμώνται  ικανοί.  Ει  γαρ  εαυτούς  διεκρίνομεν,  ουκ  αν  εκρινόμεθα.  Κρινόμενοι  δε,  υπό του Κυρίου  παιδευόμεθα,  ίνα  μη  συν  τω  κόσμω  κατακριθώμεν>>  (Α΄ Κορινθ.  ΙΑ΄,  29-32).  Όποιος,  μας  λέει,  μεταλαμβάνει  των Αχράντων  Μυστηρίων  αναξίως,  κρίμα  μεταλαμβάνει,  είναι  δηλαδή  αξιοκατάκριτος  διότι  δεν  διακρίνει,  δεν  έχει  δηλαδή  διάκριση,  το  Σώμα  και  το  Αίμα  του  Κυρίου.  Ο  Απόστολος  εδώ,  θέτει  ένα  σοβαρότατο  ζήτημα,  ένα  χαρακτηριστικό  γνώρισμα  που  οφείλει  να  έχει  κάθε  πιστός,  την  διάκριση.  Η  διάκριση,  αδελφοί  μου,  είναι  αρετή.  Και  για  να  έχεις  διάκριση  οφείλεις  προηγουμένως  να  έχεις  καθαρή  συνείδηση.  Η  δε  καθαρότητα  της  συνείδησης  επέρχεται  δια  του  Μυστηρίου  της  Μετανοίας  (ή  Εξομολογήσεως)  το  οποίο  βοηθά  τον  άνθρωπο  να  ανορθωθεί  από  τα  αμαρτήματα  (τα  σφάλματα  δηλαδή)  που  έχει  πέσει  (διαπράξει)  και  αφού  τον  απαλλάξει  από  αυτά  να  τον  παραδώσει  καθαρό  και  έτοιμο  να  μεταλάβει  των  Αχράντων  Μυστηρίων.  Είναι,  λοιπόν,  σημαντικό  το  πως προσερχόμαστε  στη  Θεία  Κοινωνία.  Η  Θεία  Κοινωνία  είναι  το  Σώμα  και το  Αίμα  του Χριστού.  Αυτό  που  μεταλαμβάνουμε  δεν  είναι  κρασί  και  ψωμί.  Δεν  είναι  το  κρασί  σαν  αίμα  και  το  ψωμί  σαν  σώμα.  Είναι  αυτό  καθαυτό  το  Αίμα  και  το  Σώμα  του  Χριστού.  Δεν  είναι  συμβολικά  τα  υλικά  αυτά,  είναι  ουσιαστικά.  Είναι  ο  ίδιος  ο Χριστός  μέσα  στο  Άγιο  Δισκοπότηρο. Και  τούτο  έχει  γίνει  κατά  την  επίκληση  της  Αγίας  Τριάδος  κατά  τη  Θεία  Λειτουργία,  λίγο  μετά  την  εκφώνηση  του  ιερέως  ΄΄Τα  Σα  εκ  των Σων,  Σοι  προσφέρομεν  κατά  πάντα  και  δια  πάντα΄΄  όπου  και  ακολουθεί  ο  καθαγιασμός  των  Τιμίων  Δώρων  και  η  μετατροπή  τους  σε  Θεία,  Άγια,  Άχραντα,  Αθάνατα,  Επουράνια,  Ζωοποιά,  Φρικτά  Μυστήρια  του  Χριστού.   Έχουμε, άραγε,  αδελφοί  μου,  συναίσθηση  αυτού  του  γεγονότος.  Έχουμε,  όπως  αναφέρει  ο  Απόστολος  Παύλος,  Δ Ι Α Κ Ρ Ι Σ Η,  ώστε  να  διακρίνουμε  το  Σώμα  και  το  Αίμα  του  Χριστού  ?  Στο  σημείο  αυτό  οφείλουμε  να  πούμε  και  την  εξής  αλήθεια:  Η  Θεία  Κοινωνία  είναι  φάρμακο  αθανασίας,  είναι  φάρμακο  σωτηρίας,  είναι  φάρμακο  θεραπείας  ασθενειών  ψυχών  και  σωμάτων.  Τούτο,  όμως,  γι΄ αυτούς  που  κοινωνούν  αξίως.  Για  όσους  κοινωνούν  αναξίως,  μη  διακρίνοντας  το  Σώμα  και  Αίμα  του  Χρισού,  είναι  Κ Ρ Ι Μ Α,  δηλαδή  αιτία  κατακρίσεως  υπό  του  Θεού,  μέγιστο  αμάρτημα.  Για  τούτο,  μας  λέει  ο  Παύλος,  πολλοί  αρρωσταίνουν  και  πολλοί  ακόμη  και  πεθαίνουν.  Ναι  αδελφοί  μου,  καλά  ακούτε  και  διαβάζετε,  ακόμη  και  πεθαίνουν  όσοι  κοινωνούν  αναξίως.  Πεθαίνουν  όσοι  εμπαίζουν  τα  Θεία.  Πεθαίνουν  όσοι  δεν  πιστεύουν  ότι  η  Θεία  Κοινωνία  είναι  Σώμα  και  Αίμα  Χριστού.  Πεθαίνουν  και  όσοι  πιστεύουν  ότι  με  τη  Θεία  Κοινωνία  μεταδίδονται  αρρώστιες.  Ήμαρτον  Κύριε (!).  Η Θεία  Κοινωνία  είναι  φωτιά.  Δεν  μεταδίδεται  με  τη  φωτιά  καμία  ασθένεια.  Επί  δύο  χιλιάδες  χρόνια  οι  Ιερείς  καταλύουν  (τρώγουν)  τη  Θεία  Κοινωνία  μετά  τη  Θεία  Λειτουργία  και  αφότου  έχουν  κοινωνήσει  δεκάδες,  εκατοντάδες  ή  και  χιλιάδες  πιστοί  από  το  ίδιο  Άγιο  Ποτήριο.  Κι  όμως.  Ποτέ  στα  χρονικά  δεν  πέθανε  κάποιος  Ιερέας,  ούτε  κάποιος  πιστός  από  τη  Θεία  Κοινωνία.  Σε  όλα τα  μήκη  και  πλάτη  τη  γης  τελούν  το Μυστήριο  της  Θείας  Ευχαριστίας  χιλιάδες  Ιερείς  σε  Νοσοκομεία,  ιδρύματα,  γηροκομεία,  σανατόρια,  λεπροκομεία  και  καταλύουν  την  Θεία  Κοινωνία.  Κανένας  δεν  αρρώστησε  ποτέ.  Στην  Αθήνα  λειτουργούν  καθημερινά  Ιερείς  στο  Αντικαρκινικό  νοσοκομείο  όπως  και  στο  λοιμωδών  νόσων,  ουδείς  ποτέ  ασθένησε.  Κι  εδώ  στη  Χίο  έχουμε  τρανό  παράδειγμα  το  Λωβοκομείο  της  Χίου,  όπου  Ιερείς  λειτουργούσαν  διαρκώς  και  περισσότερο  όλων  ο Γέροντας  της  Παναγίας  Βοήθειας,  ο  Άγιος  Άνθιμος  Βαγιάνος  (+ 1960) (ο  Γέροντας  επί  τριάντα  σχεδόν  χρόνια),  κοινωνούσαν  τους  λεπρούς  και  κατέλυαν  τη  Θεία  Κοινωνία.  Ουδείς  ποτέ  έπαθε  το  παραμικρό.  Διότι,  το  ξαναλέμε  για  μια  ακόμη  φορά  προκειμένου  να  το  καταλάβουν  όλοι  πολύ  καλά,  η  Θεία  Κοινωνία  σώζει  όποιον  την  λαμβάνει  αξίως,  αποτελεί  αιτία  κατακρίσεως  μόνον  για όσους  προσέρχονται  αναξίως.  Γι΄ αυτό  και  πρέπει  <<έκαστος  άνθρωπος  δοκιμαζέτω  εαυτόν  και  ούτως  εσθιέτω  και  πινέτω>>.  Να  δοκιμάζεται  ο  κάθε  άνθρωπος.  Και  στο  σημείο  αυτό  έρχεται  η  συμβολή  του  Πνευματικού  ο  οποίος  νουθετεί,  καθοδηγεί  και  ενισχύει  τον  πιστό.  Τον  συμβουλεύει  πως  να  αντιμετωπίζει  τους  κινδύνους  και  τους  πειρασμούς  της  ζωής  και  πως  να  διαμορφώνει  συνείδηση,  να  έχει  δηλαδή  διάκριση.  Έτσι,  κατά  τον  τρόπο  αυτό  <<παιδευόμεθα>>  (διαπαιδαγωγούμαστε  δηλαδή)  ώστε  να  μην  κατακριθούμε  με  τον  <<κόσμο>> (εδώ  η  λέξη  κόσμος  έχει  την  έννοια  των  απίστων  ανθρώπων,  εκείνων  που  δεν  έχουν  δεχθεί  τη  διδασκαλία  της  Εκκλησίας  μας,  είτε  από  άγνοια  είτε  από  ηθελημένη  επιλογή).  Ιδού,  λοιπόν,  πως  είναι  συνυφασμένο  το  Μυστήριο  της  Μετανοίας  με  το  Μυστήριο  της  Θείας  Ευχαριστίας. 

Αδελφοί  μου,

Με  αυτές  τις  λίγες  σκέψεις,  την  ιερή  αυτή  ημέρα  της  Μεγάλης  Πέμπτης,  της  κατεξοχήν  ημέρας  παράδοσης  του  Μυστηρίου  της  Θείας  Ευχαριστίας  από  τον  ίδιο τον  Κύριο,  ας  δοκιμάσουμε  τους  εαυτούς  μας  να  αποκτήσουμε  διάκριση  και  αφού  παραδώσουμε  την καρδιά  και  την  ψυχή  μας  σ΄ Εκείνον,  ας  λάβουμε  κάτω  από  το  πετραχήλι  του  Πνευματικού  μας  την  άφεσιν  των  αμαρτιών,  ώστε  καθαροί  από  κάθε  τι  να  προσέλθουμε  στο  θρόνο  της χάριτος  του  Θεού  και  αξίως  να  κοινωνήσουμε  το  Σώμα  και  το  Αίμα  του  εις  άφεσιν  αμαρτιών  και  ζωήν  την  αιώνιον.  Διότι  ο  Θεός  είναι  Αγάπη.  Αλλά  εκτός  από  Αγάπη  είναι  και  Δικαιοσύνη.  Το  μαρτυρεί  αυτό  πλήθος  χωρίων  από  την  Αγία  Γραφή.  Ας  μην  λαθεύει  την  προσοχή  μας.  Και  ως  Δίκαιος  Κριτής  απονέμει  ΄΄εκάστω  τα  δεόντα (πρέποντα)΄΄.  Αμήν.-