Τα ναυπηγεία πνίγονται στην πολιτική αναξιοπιστία

>> Του Κυριάκου Τσιπούρα

Ένας από του μεγαλύτερους κλάδους της βαριάς βιομηχανίας της Ελλάδος, η ναυπηγική βιομηχανία κινδυνεύει να αφανιστεί εξαιτίας του δυσμενούς διεθνούς ανταγωνιστικού  περιβάλλοντος, ύποπτων πολιτικών συμφωνιών με εταιρίες που αποσκοπούν στο εύκολο κέρδος αλλά και σε αποφάσεις της Ε.Ε. που επιτείνουν την ήδη βεβαρημένη εικόνα των επιχειρήσεων. Τα Ελληνικά Ναυπηγεία που βρίσκονται στον Σκαραμαγκά είναι ίσως το τραγικότερο παράδειγμα υπό πτώχευσης εταιρείας, αποτέλεσμα μίας πολυετούς λανθασμένης πολιτικής από κυβερνήσεις που ακόμα μας διαφεντεύουν ελέω τρόικας.

Τον Απρίλιο του 2012 προσυπογράφοντας την ανακοίνωση της επικεφαλής των Οικολόγων Πράσινων  Ιωάννας Κοντούλη για την επίσκεψη μας στο χώρο των Ελληνικών Ναυπηγείων είχα γράψει ότι η διαφθορά, η ανικανότητα και η διαπραγματευτική ανυπαρξία των τότε κυβερνήσεων με την τρόικα καθιστούσαν τα Ναυπηγεία ανενεργά που ακόμα παραμένουν, τους εργαζόμενους απλήρωτους και τώρα χωρίς δουλειά, υποβρύχια που σαπίζουν για τα οποία δόθηκαν  επιπλέον λεφτά με το νόμο  Ν. 3885/2010 όταν υπουργός Άμυνας ήταν ο σημερινός αντιπρόεδρος και τα οποία αναζητούνται τι τελικά έγιναν. Στο κείμενο είχα επίσης τονίσει την επιτακτική ανάγκη άμεσης στροφής της ναυπηγικής βιομηχανίας σε τομείς που συνυπάρχει η περιβαλλοντική και κοινωνική βιωσιμότητα, όπου επικρατεί η κοινωνική δικαιοσύνη και η αποκέντρωση.

Η ακτοπλοϊκή σύνδεση των νησιών του Αιγαίου τείνει να επιστρέψει πίσω σε επίπεδο λειτουργίας 50 ετών εξαιτίας του μεγάλου λειτουργικού κόστους των καυσίμων αλλά και της δραστικής μείωσης των επιβατών, συνέπειας της σκληρής λιτότητας των τελευταίων χρόνων. Θα περίμενε κανείς η περιοχή αυτή με την μεγάλη γεωστρατηγική και οικονομική σημασία για την χώρα να έμπαινε εμμέσως πλην σαφώς στις συζητήσεις της κυβερνητικής τρόικας και των δανειστών, θα ήταν αντικείμενο διαπραγματεύσεων για παράδειγμα η πράσινη επαναλειτουργία των ναυπηγείων με την κατασκευή – μετατροπή πιο φιλικά στο περιβάλλον ακτοπλοϊκά πλοία.

Δυστυχώς όμως και πάλι δεν φαίνεται από πουθενά καμία διάθεση για το μέλλον της ναυπηγικής βιομηχανίας στην Ελλάδα, αφού ούτε η τρόικα, ούτε η τωρινή κυβέρνηση αλλά και όλες οι κυβερνήσεις από το 2008 και μετά συνεχίζουν να παίρνουν αποφάσεις επιζήμιες για τον κλάδο και ιδιαίτερα για τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά. Ακόμα και η ίδια η Ευρωπαϊκή Επιτροπή  απαντάει με ένα ξερό όχι σε επερωτήσεις ευρωβουλευτών για την άρση της απαγόρευσης εμπορικών δραστηριοτήτων στα ναυπηγεία, αλλά επιτρέπει μόνο για εργασίες που αφορούν το Πολεμικό Ναυτικό.

Η κατάσταση αυτή πρέπει να αλλάξει τώρα, χιλιάδες εργαζόμενοι είναι άνεργοι, η ζώνη του Περάματος παρόλο τις κατά καιρούς εξαγγελίες από τον ΟΛΠ, και το υπουργείο Ναυτιλίας, δεν επαναλειτουργεί, χρήματα δίνονται για υποβρύχια τα οποία δεν παραδίδονται στο στρατό. 

Άμεσα επομένως πρέπει να αρθεί η απαγόρευση στα Ελληνικά Ναυπηγεία ώστε να αρχίσουν πάλι οι εμπορικές δραστηριότητες, να παραδοθούν τα υποβρύχια που μέχρι τώρα έχουν κατασκευαστεί και να επανεξεταστεί η δυνατότητα συνέχισης του προγράμματος «Ποσειδών ΙΙ» και τέλος να δούμε επιτέλους με ποιο τρόπο θα επαναλειτουργήσει ο κλάδος τροχιακού υλικού και θα χρησιμοποιηθούν τα κατασκευασμένα βαγόνια που σαπίζουν σε διπλανό χώρο.

Άμεσα πρέπει να εγκριθεί και να τεθεί σε διαπραγμάτευση με την Ε.Ε. η μετεξέλιξη του κλάδου σε πράσινη και βιώσιμη παραγωγή, επιτέλους τι διαπραγματεύονται οι ηγήτορες του δικομματισμού; Συγκεκριμένα έχουν εγκριθεί μέτρα για την Ανακύκλωση πλοίων με υψηλές περιβαλλοντικές και κοινωνικές προδιαγραφές[1], ένας τομέας που μπορεί να δουλέψει στην Ελλάδα.

Άμεσα να ενεργοποιηθούν όλα εκείνα τα χρηματοδοτικά εργαλεία που θα στηρίξουν τον κλάδο της ακτοπλοΐας για να μην οδηγηθούνε σε συγκοινωνιακή απομόνωση τα νησιά μας.

Άμεσα πρέπει να γίνουν αυτές οι κινήσεις για να μην «πνιγούν» βιομηχανίες και εργαζόμενοι στα γαλάζια νερά του Αιγαίου, από την πολιτική αδιαφορία εσκεμμένη ή μη αναξιοπιστία.