Προσμένοντας τον “από μηχανής Θεό”

>> Του Αριστείδη Ζαννίκου

  Τελικά δεν αποφύγαμε τις πρόωρες Βουλευτικές εκλογές.

Μια, χρονικά, “μίνι περιπέτεια” θα υποστούμε, ελπίζοντας ότι θα λήξει το βράδυ της Κυριακής 25 Ιανουαρίου 2015 χωρίς δραματική συνέχεια.

  Ίσως και να είναι καλύτερα έτσι από το να διανύαμε αργόσυρτα, μια βασανιστική, οξυμένη – άρα πολλαπλώς ζημιογόνα – πολύμηνη προεκλογική περίοδο.

  Άλλωστε, κάθε Ελληνική εκλογική αναμέτρηση, έχει “τα καλά της και τα κακά της”.

Έτσι και τώρα, πιθανά να είναι αναγκαίο και χρήσιμο να εκτονωθεί συναισθηματικά και ψυχολογικά ένα υπερβολικά πιεσμένο εκλογικό Σώμα.

  Με κύριους οδηγούς την ελπίδα για κάποιους (ελπίδα για κάτι διαφορετικό και ίσως καλύτερο), το φόβο για άλλους (φόβο ότι ίσως χαθεί ό,τι απόμεινε), και την εκδίκηση για αρκετούς (εκδίκηση για τα δεινά και “τον χαμένο επίπλαστο παράδεισο”), οι ψηφοφόροι θα προσέλθουν στις κάλπες για να κάνουν την κρίσιμη επιλογή τους.

Επιλογή που, στις Δημοκρατίες, είναι πάντα σεβαστή. Ό,ποια κι αν είναι αυτή. Ακόμη και αν οδηγεί σε αδιέξοδο. Βέβαια, όπως λέγεται, “στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα”. Τούτο είναι αληθές, υπό τον όρο ότι, του συναισθήματος επικρατεί η λογική και του κομματικού συμφέροντος επικρατεί το αντίστοιχο ΕΘΝΙΚΟ.

  Όμως, δυστυχώς, αυτό δεν συμβαίνει πάντα. Με αποτέλεσμα τα αδιέξοδα, στην τρισχιλιετή ελληνική ιστορία, να είναι συχνά. Στην αρχαία ελληνική τραγωδία, για να αντιμετωπισθεί το αδιέξοδο που προκαλούσε η ίδια η πλοκή του έργου, είχε επινοηθεί η εμφάνιση, από ψηλά, ενός θεϊκού προσώπου που έδινε τη λύση. Η εμφάνιση γινόταν με ένα είδος ξύλινου γερανού, δηλαδή με ειδικό μηχανισμό, εξ ού και ο όρος “από μηχανής Θεός”.

  Αυτόν τον “απρόσμενο σωτήρα” είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα χρειασθεί η Πατρίδα μας αμέσως μετά τις προσεχείς Βουλευτικές εκλογές. Όχι βέβαια ως πρόσωπο αλλά ως ΣΥΝΘΕΤΙΚΗ ΣΥΝΑΙΝΕΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ, ως συστράτευση πολλών για το κοινό καλό.

  Φαντάζει, ως πλέον πιθανό αποτέλεσμα, η μη ύπαρξη αυτοδυναμίας οποιουδήποτε κόμματος. Όμως, και αυτοδυναμία να επιτύχει, π.χ. ο, δημοσκοπικά, πρώτος στις προτιμήσεις ΣΥΡΙΖΑ, είναι γενική η εκτίμηση και παραδοχή ότι, ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΤΕΞΕΙ το βάρος των προβλημάτων. Θα συνθλιβεί.

Θυμίζω ότι δεν το άντεξε μόνο του το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου γι' αυτό και οδηγήθηκε στη διάλυση. Ούτε η Νέα Δημοκρατία και ο Σαμαράς θα μπορούσαν να κυβερνήσουν μόνοι τους επιτυχώς και αποτελεσματικά τη Χώρα υπό συνθήκες ακραίας κρίσης, ακόμη και αν διέθεταν απόλυτη πλειοψηφία.

  Είναι τέτοιος ο όγκος και το μέγεθος των προβλημάτων ώστε, η προβαλόμενη από το ΣΥΡΙΖΑ ως “σωτήρια εναλλακτική λύση”, ελάχιστα πείθει κάθε νουνεχή πολίτη ότι μπορεί να μας βγάλει σύντομα και ασφαλώς από τα αδιέξοδα. Πιο πιθανό φαντάζει το ενδεχόμενο να τα επιτείνει επικίνδυνα. Δυστυχώς, αυτή είναι η πικρή αλήθεια. Όπως αλήθεια είναι ότι ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΘΕΙ ΑΠΑΡΕΓΚΛΙΤΑ η, μέχρι σήμερα, ασκούμενη πολιτική λιτότητας και εσωτερικής υποτίμησης. Ό,τι ήταν να αποδώσει το απέδωσε. Στο εξής μόνο νέα ερείπια μπορεί να σωρεύσει. Και αυτό ούτε η κοινωνία ούτε η οικονομία μας το αντέχουν.

  Επειδή είναι πιθανό τούτο το τελευταίο να μη το αντιλαμβάνονται ούτε και να το αποδέχονται οι εταίροι και δανειστές μας, αλλά και επειδή συνεχίζουμε (ως Κρατική οντότητα υπό οικονομικό κλυδωνισμό και συνεχείς εξωτερικούς κινδύνους) να τους έχουμε ανάγκη ως ΣΥΜΜΑΧΟΥΣ, γι' αυτό και μόνη διέξοδος στο διαφαινόμενο αδιέξοδο μετά τις 25-1-2015, αποτελεί η συγκρότηση ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ. Φαντάζει δύσκολο έως αδύνατο εγχείρημα. Όμως είναι αναγκαίο όσο ποτέ άλλοτε.

Είναι κατανοητό ότι στενά κομματικά, ίσως και άλλα συμφέροντα, αλλά και η έλλειψη σχετικής κουλτούρας συνεργασιών, δυσκολεύουν την υπέρβαση. Όμως αυτή πρέπει να γίνει ΤΩΡΑ προτού επισυμβεί μεγαλύτερη ΕΘΝΙΚΗ συμφορά.

  Προβλήματα δύσκολα και πολυσύνθετα όπως η συντεταγμένη, ομαλή και ασφαλής έξοδος από το Μνημόνιο, η επιτυχής διαπραγμάτευση για το δημόσιο χρέος, οι αλλαγές στη Δημόσια Διοίκηση και στο αναπτυξιακό μοντέλο της Χώρας, η αντιμετώπιση τόσο του εκρηκτικού προβλήματος των Ασφαλιστικών Ταμείων όσο και της μεγάλης ανεργίας των νέων, τότε μόνο μπορούν να βρουν βιώσιμες και γενικά αποδεκτές λύσεις, όταν ΟΜΟΝΟΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΣΥΜΠΟΡΕΥΘΟΥΝ πολιτικές δυνάμεις που θα εκπροσωπούν και θα εκφράζουν ποσοστό του Ελληνικού Λαού πολύ πάνω από το 50%. Διαφορετικά, τα αδιέξοδα θα παραμείνουν και θα μεγαλώσουν.

  Ας ελπίσουμε και ας ευχηθούμε ότι, στο τέλος, θα επικρατήσει ο ΚΟΙΝΟΣ  ΝΟΥΣ.

Ευχές για ό,τι καλύτερο μέσα στο 2015 με πίστη στη γνωστή λατινική φράση “dum spiro spero” δηλαδή “όσο αναπνέω ελπίζω”. Καλή χρονιά.