Α. Παληός: "Συνεχίζεται ο αγώνας κατά των τραπεζών. Μεγάλη νίκη χτες"

>> Του Αντώνη Ν. Παληού

Αγαπητοί φίλοι,

Σήμερα είχαμε την ΠΡΩΤΗ ΝΙΚΗ ΣΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΜΑΣ.

Στην Αθήνα εκδικάστηκε σήμερα η ανακοπή και αναστολή εκτέλεσης προσωρινής διαταγής κατάσχεσης περιουσιακών στοιχείων κατά του κυρίου Χ.Κ. που από την πρώτη στιγμή συμμετέχει ενεργά στην προσπάθεια που κάνουμε ενάντια στις τράπεζες για κούρεμα των δανείων μας στο 50%. Ο κύριος Χ.Κ. ασχολείται με κτηματομεσιτικές εργασίες και είχε πάρει έγκριση για δάνειο ύψους 1.200.000 ευρώ. Ξεκίνησε να κτίζει μια πολυκατοικία, όπως έκανε πάντα, με σκοπό να πουλήσει τα διαμερίσματα. Χωρίς κανένα λόγο η τράπεζα το 2010 του έκοψε από το δάνειο 400.000 ευρώ με αποτέλεσμα η πολυκατοικία να μην ολοκληρωθεί έγκαιρα μια και για να τελειώσει και να αρχίσει να πουλάει έπρεπε να βρει τα υπόλοιπα χρήματα (αυτά που του έκοψε η τράπεζα). Για να βρει τα χρήματα αναγκάστηκε να πουλήσει κοψοχρονιά κάποια διαμερίσματα. Η καθυστέρηση αυτή του κόστισε πάρα πολύ ακριβά. Ήρθε το Καστελόριζο, ξεκίνησε η Οικονομική Κρίση και τα διαμερίσματα έμειναν απούλητα. Το δικαστήριο της Αθήνας όμως όχι μόνο ακύρωσε την Προσωρινή διαταγή κατάσχεσης των περιουσιακών του στοιχείων αλλά με την στάση της Προέδρου του άνοιξε τον δρόμο να διεκδικήσει αποζημίωση από την τράπεζα για διαφυγόντα κέρδη. 

Οι τράπεζες είναι γίγαντες που απλά μας τρομοκρατούν με το μέγεθός τους. Το δίκιο είναι με το μέρος μας και πρέπει - οφείλουμε στον αγώνα που έχουμε κάνει μέχρι σήμερα με αρχή την έναρξη της επιχείρησής του ο καθένας, να πιστέψουμε και να υπερασπίσουμε το δίκιο μας. Με σθένος και ψηλά το κεφάλι. Χωρίς καμία απογοήτευση. Είναι βέβαιο ότι θα νικήσουμε. 

Ο αγώνας μας ξεκίνησε πριν από Ενάμιση μήνα με την Ιστορική απόφαση του Επιμελητηρίου Χίου, του Εμπορικού Συλλόγου και της Ομοσπονδίας Επαγγελματιών, Βιοτεχνών και Εμπόρων να στηρίξουν την επιχείρησή μας, όπως και κάθε επιχείρηση που θα απειλούνταν με κατάσχεση των περιουσιακών της στοιχείων από τις τράπεζες γιατί δεν μπορούσαν να πληρώσουν τις δόσεις των δανείων που είχαν πάρει.

Σήμερα, μετά από ενάμιση μήνα έχει αναπτυχθεί ένα πανελλαδικό κίνημα, με λίγα προς το παρόν άτομα (27) που όμως εργάζονται σκληρά και προχωρούν άμεσα σε διάφορες ενέργειες κατά των τραπεζών. Ως συντονιστής αυτής της προσπάθειας αισθάνομαι ότι οφείλω να ενημερώσω όλους τους βιοτέχνες, επαγγελματίες και εμπόρους για την γνώση που έχω αποκτήσει μέχρι τώρα εργαζόμενος για τον σκοπό αυτό τουλάχιστον 3 ώρες την ημέρα.

Καταρχήν όταν ζητούσαμε κάποιο δάνειο από μία τράπεζα μας ζητούσαν να προσκομίσουμε ορισμένα δικαιολογητικά  (Ε3, Ε5, ΦΠΑ, ενημερότητες προ Δημόσιο και ασφαλιστικά ταμεία κ.ά.). Στην τράπεζα δίναμε και μία συνέντευξη σε αρμόδιο υπάλληλο και εξηγούσαμε γιατί θέλουμε το δάνειο και πιο είναι το επενδυτικό μας σχέδιο. Όλα τα δικαιολογητικά συν το αίτημα που συμπλήρωνε ο αρμόδιος υπάλληλος με βάση αυτά που λέγαμε απαντώντας στις ερωτήσεις τους πήγαινε για έγκριση σε ανώτερα κλιμάκια. Με την έγκριση καθορίζονταν το ύψος του δανείου και οι όροι που ήταν ΠΑΝΤΑ ανάλογη του επενδυτικού σχεδίου και των δυνατοτήτων της κάθε επιχείρησης. Όταν υπογράφαμε το δάνειο είμαστε και οι δύο πλευρές ευχαριστημένοι. Εμείς ως δανειολήπτες αγοράζαμε χρήματα από την τράπεζα για να εξυπηρετήσουμε τους στόχους ΄λη της ανάγκες μας και η τράπεζα γιατί πουλούσε τα χρήματα που συγκέντρωνε από τις καταθέσεις και από δικούς της δανεισμούς και τα πουλούσε με υψηλότερο επιτόκιο εξασφαλίζοντας κέρδος. Με βάση την δικαιοπρακτική δεοντολογία το κάθε δάνειο διέπεται από ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΑΜΟΙΒΑΙΟΥ ΟΦΕΛΟΥΣ. 
 
Πίσω όμως από αυτό το σχετικά απλό σενάριο υπάρχουν ορισμένα δεδομένα που αξίζει να σταθούμε γιατί οι τράπεζες δεν είναι φιλανθρωπικά ιδρύματα αλλά επαγγελματικοί φορείς που προσδοκούν στο κέρδος. Μάλιστα μια κινέζικη παροιμία λέει ότι τραπεζίτης είναι αυτός που σου δανείζει την ομπρέλα του όταν έχει λιακάδα και σου την παίρνει μαζί με το παλτό όταν βρέχει.

Όσοι πήραμε δάνεια τα παίρναμε γιατί:
1.   Είμαστε καλοί πελάτες της τράπεζας και δεν είχαμε δημιουργήσει ποτέ κανένα πρόβλημα, είμαστε δε πάντα ενήμεροι στις υποχρεώσεις μας.

 2.    Είχαμε πολύ καλά οικονομικά στοιχεία ως επιχείρηση.  Η εικόνα που είχε η αγορά για μας είναι ότι είμαστε συνεπέστατοι με τις υποχρεώσεις μας, ότι καλύπταμε τις υποχρεώσεις μας προς το προσωπικό μας, το δημόσιο και προς τρίτους (προμηθευτές κ.ά. συναλλασσόμενους) χωρίς ποτέ να δημιουργήσουμε κανένα πρόβλημα και τέλος είχαμε καλή διατηρησιμότητα των πελατών μας χωρίς διαρροές. Με λίγα λόγια η φήμη της επιχείρησης μας στην αγορά ήταν πάρα πολύ καλή και αυτό η τράπεζα το γνώριζε γιατί ειδικά για μας εδώ στη Χίο η αγορά  είναι πολύ μικρή.
 3.    Τόσο τα οικονομικά στοιχεία που δίναμε όσο και το επενδυτικό σχέδιο που παρουσιάζαμε εγκρίνονταν από την τράπεζα γιαυτό και μας παραχωρούσαν και τα δάνεια. Εδώ βέβαια προκύπτει και ένα άλλο θέμα. Η τράπεζα, σαν μεγάλος χρηματοπιστωτικός οργανισμός έχει τους μηχανισμούς να προστατέψει τα συμφέροντά της. Εάν το υποβληθέν από μας αίτημα δανειοδότησης ήταν μη βιώσιμο και μας χρηματοδοτούσαν τότε μας “έπερναν στον λαιμό τους” γιατί γνώριζαν ότι τα χρήματά τους θα πάνε χαμένα, οπότε σε αυτή τη περίπτωση η τράπεζα συμπεριφέρθηκε με δόλιο τρόπο. Εάν όμως θεωρούσαν ότι το υποβληθέν σχέδιο ήταν βιώσιμο και κερδοφόρο τότε είναι συνυπεύθυνοι με μας γιατί εάν δεν μας χρηματοδοτούσαν τότε δεν θα προχωρούσαμε στην υλοποίηση του επενδυτικού μας σχεδίου. Οπότε ως συνυπεύθυνοι οφείλουν να επωμισθούν μέρος της ζημιάς.
Όλα καλά και ομαλά μέχρι στιγμής. Πήραμε τα δάνειο ο καθένας μας για δικό του λόγο και πληρώναμε τους τόκους και τις δόσεις μας χωρίς κανένα πρόβλημα.

Ξαφνικά όμως η οικονομίας μας πήρε την κάτω βόλτα. Οι λόγοι της κρίσεις είναι συγκεκριμένοι και δεν είναι του παρόντος σημειώματος για να αναλυθούν. Η κρίση άρχισε να επηρεάζει όλους τους τομείς του δημόσιου και ιδιωτικού βίου. Η αγορά άρχισε να στενάζει. Οι τζίροι άρχισαν να πέφτουν. Οι αξίες των ακινήτων το ίδιο. Οι προμηθευτές άρχισαν να ζητούν προκαταβολικά τα χρήματα για να στείλουν εμπόρευμα. Τα μετρητά εξαφανίστηκαν. Οι πελάτες άρχισαν να παραγγέλνουν τα απολυτός απαραίτητα προϊόντα, κάποιοι από αυτούς να πληρώνουν με ακάλυπτες επιταγές και άλλοι να καθυστερούν να εξοφλήσουν τις παραγγελίες τους. Οι μεγάλοι προμηθευτές και οι τράπεζες έχουν την δυνατότητα να εκβιάζουν την αγορά και να παίρνουν μετρητά από εμάς τους μικρομεσαίους. Εμείς όμως δεν έχουμε την δυνατότητα να μην διαπραγματευτούμε την τιμή και τον τρόπο πληρωμής από τους εξίσου μικρομεσαίους ή μισθωτούς πελάτες μας. Εάν επιβάλουμε τους όρους (προπληρωμή) των μεγάλων οι πελάτες θα φύγουν και η επιχείρηση θα κλείσει.

Η οικονομική κρίση δεν επηρέασε μόνο την αγορά. Επηρέασε ακόμα και τις τράπεζες που ως επιχειρήσεις είχαν συνάξει κι εκείνες δάνεια με μεγαλύτερες τράπεζες του εξωτερικού και άρχισαν να έχουν πρόβλημα εξυπηρέτησης των δανείων τους. Εδώ όμως ήρθε το κράτος και στήριξε την προσπάθειά του και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό ώστε με την σειρά τους οι τράπεζες να στηρίξουν την αγορά.
 
Με τον Ν. 3723/9-12-2008 (άρθρα 2,3,4 και 5) επί κυβερνήσεως Καραμανλή οι Τράπεζες πήραν 23 δισεκατομμύρια ευρώ.
 
Με τον Ν. 3845/6-5-2010 (άρθρο 4 παρ. 8) επί κυβερνήσεως Γ. Παπανδρέου, πήραν 15 δισεκατομμύρια ευρώ.
 
Με τον Ν. 3864/21-7-2010 (άρθρο 3 παρ. 1) επί κυβερνήσεως Γ. Παπανδρέου, πήραν 10 δισεκατομμύρια ευρώ.
 
Με τον Ν. 3872/3-9-2010 (άρθρο 7) επί κυβερνήσεως Γ. Παπανδρέου, πήραν 25 δισεκατομμύρια ευρώ.
 
Με τον Ν. 3865/18-5-2011 (άρθρο 19 παρ. 1) επί κυβερνήσεως Γ. Παπανδρέου, πήραν 30 δισεκατομμύρια ευρώ.
 
Με τον Ν. 4031/9-12-2011 (άρθρο 1 και 2) επί κυβερνήσεως Γ. Παπανδρέου, πήραν 60 δισεκατομμύρια ευρώ.
 
Με τον Ν. 4056/12-3-2012 (άρθρο 21) επί κυβερνήσεως Σαμαρά, πήραν 30 δισεκατομμύρια ευρώ.
 
Με τον Ν. 4079/19-9-2012 (άρθρο 1 παρ. 1) επί κυβερνήσεως Σαμαρά, πήραν 40 δισεκατομμύρια ευρώ.
 
Σύνολο 233 δισεκατομμύρια ευρώ. Με την πρόσφατη ανακεφαλαιοποίηση δε των τραπεζών απλά με υπουργικές αποφάσεις, μεταβιβάστηκαν τα δάνεια τους στο κράτος  με παράνομο τρόπο μια και όλες οι τράπεζες είναι ιδιωτικές και τα χρέη του έγιναν χρέη του Ελληνικού λαού και θα τα πληρώσουμε εμείς και αν δεν γίνει κάτι θα τα πληρώνουν και τα παιδιά και τα εγγόνια μας.
 
Τα 223 δις που πήραν οι τράπεζες από το κράτος εμφανίζεται ότι τα πήραν για να ενισχύσουν την αγορά. Όμως οι τράπεζες δεν έριξαν δεκάρα τσακιστή στην αγορά. Τα κράτησαν και τα χρησιμοποιούν για δικούς τους λόγους. Όμως αυτό λέγεται υπεξαίρεση. Που θεωρείτε έγκλημα και διώκετε ποινικά.Τα χρήματα τα πήραν για να μας στηρίξουν. Ένα μεγάλο ποσό πήρε και η Εμπορική Τράπεζα για να στηρίξει ανάμεσα σε άλλους και την δική μας επιχείρηση. ¨ομως η τράπεζα όχι μόνο δεν πίστωσε τον λογαριασμό μας με τα χρήματα που δικαιούμαστε αλλά ξεκίνησε και δικαστικό αγώνα εναντίων μας και προσπαθεί να μας εξαντλήσει πρώτα πρώτα ψυχολογικά και να μας κάνει απελπισμένοι να τα παρατήσουμε και δεύτερο οικονομικά χρεώνοντας μας με υπέρογκα πανωτόκια και διεκδικώντας τα περιουσιακά στοιχεία που έχουμε.
 
Για να μας “διευκολύνει” δε η τράπεζα μας προτείνει επιμήκυνση του δανείου με έξτρα προσημειώσεις για να μειώσουν την δόση του δανείου που πήραμε. Όμως πέρα από το ότι η επιμήκυνση λειτουργεί σε βάρος μας μια και διπλασιάζει το αρχικό κεφάλαιο δανεισμού, αυτό είναι και παράνομο γιατί κανονικά οι τράπεζες εκχωρούν δάνειο ίσο με το 80% της αντικειμενικής αξίας της προσημειωμένης περιουσίας. Και το παράλογο και παράνομο είναι το εξής. Μας λένε επειδή εμείς σας δώσαμε δάνειο πχ 100.000 ευρώ έναντι προ σημειωμένης αξίας  120.000 και η σημερινή αντικειμενική αξία είναι 50.000 ευρώ, πρέπει να μας φέρεται και άλλες προσημειώσεις σημερινής αξίας ακόμα 70.000 ευρώ για να καλύψουμε την διαφορά. Όμως αυτό είναι παράνομο γιατί αισχροκερδούν σε βάρος μας. Όμως εμείς βάλαμε ως υποθήκη την συγκεκριμένη αξία. Εάν σήμερα η αξία είναι 50.000 τότε και το δάνειο θα πρέπει να γίνει 40.000 και όχι 100.000. Γιατί όπως και να το κάνουμε με την λογική τους θέλουν να μας πείσουν ότι ένα άτομο που είναι 140 κιλά και έχει ύψος 1.90  δεν είναι χοντρός, αλλά κοντός. Και μας τα λένε ωραιοποιημένα που μας θυμίζουν την ιστορία με τους δύο καλόγερους που ως αρειμάνιοι καπνιστές πήγαν κατηγορούμενοι στον ηγούμενο να τους δικάσει και ο μεν πρώτος είπε ότι κατηγορούμε γιατί καπνίζω την ώρα που προσεύχομαι και καταδικάστηκε και ο άλλος είπε ότι κατηγορούμε γιατί την ώρα που καπνίζω, προσεύχομαι και αθωώθηκε.
 

Το άρθρο 388 του Αστικού Κώδικα λέει τα εξής: «ΑΠΡΟΟΠΤΗ ΜΕΤΑΒΟΛΗ ΣΥΝΘΗΚΩΝ: Αν τα περιστατικά στα οποία κυρίως, ενόψει της καλής πίστης και των συναλλακτικών ηθών, τα μέρη στήριξαν τη σύναψη αμφοτεροβαρούς σύμβασης, μεταβλήθηκαν ύστερα, από λόγους που ήταν έκτακτοι και δεν μπορούσαν να προβλεφθούν, και από τη μεταβολή αυτή η παροχή του οφειλέτη, ενόψει και της αντιπαροχής, έγινε υπέρμετρα επαχθής, το δικαστήριο μπορεί κατά την κρίση του με αίτηση του οφειλέτη να την αναγάγει στο μέτρο που αρμόζει και να αποφασίσει τη λύση της σύμβασης εξολοκλήρου ή κατά το μέρος που δεν εκτελέστηκε ακόμη».

Το γεγονός ότι οι συνθήκες μεταβλήθηκαν βίαια και δεν μπορούσαν να προβλεφθούν είναι αναμφισβήτητο. Για την αντιμετώπιση της κρίσης οι τράπεζες ενισχύθηκαν πλουσιοπάροχα από τον κρατικό προϋπολογισμό. Είναι καιρός να στηριχθούμε κι εμείς που είμαστε οι ραχοκοκαλιά της οικονομίας. Το αίτημά μας για κούρεμα των δανείων μας στο 50% από την στιγμή που αρχίζει να μας επηρεάζει η κρίση είναι δίκαιο και πρέπει να γίνει δεκτό γιατί η οικονομική κρίση μας έχει βλάψει ανεπανόρθωτα και ο τζίρος μας, σύμφωνα και με τα επίσημα στοιχεία που έχουμε, έχει πέσει κάτω από το 50%. Το αντίθετο θα μας οδηγήσει εμάς όπως και όλη την αγορά στο κλείσιμο των επιχειρήσεών μας. Ακόμα ζητάμε το κούρεμα τον τόκων και των πανωτοκίων που έχουν επιβληθεί μέχρι τώρα από τις καθυστερημένες οφειλές γιατί τα ποσά αυτά προέκυψαν μέσα στις παραπάνω συνθήκες της οικονομικής κρίσης και η τράπεζα ήταν ανένδοτη στις εκκλήσεις μας. Θεωρούμε δε ότι μέχρι την στιγμή της εκδίκασης της αγωγής μας πρέπει οι τόκοι να παγώσουν με έναρξη του παγώματος την ημέρα που καταβλήθηκε η τελευταία δόση. 

Τα παραπάνω μπορούν να αξιοποιήσουν και όσοι μπορούν ακόμα να εξυπηρετούν τα δάνειά τους και όλοι όσοι έχουν κάνει ρύθμιση του δανείου με επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής. Το κούρεμα του 50% είναι εφικτό και μας αφορά όλους.

Τελειώνοντας θέλω να σημειώσω τα παρακάτω που μπορεί σε κάποια σημεία να είναι προσωπικά όμως αφορούν το σύνολο των βιοτεχνών, επαγγελματιών και εμπόρων του νομού μας. Κάθε χρόνο πληρώνουμε τους φόρους μας, κάθε τρίμηνο το ΦΠΑ, κάθε μήνα τις υποχρεώσεις μας στα ασφαλιστικά ταμεία και θα θέλαμε οι τράπεζες να λογικευθούν και να είμαστε κι εκεί συνεπείς με τις υποχρεώσεις μας έτσι όπως είμαστε πάντα. Πιστεύουμε στις δυνατότητες που μας παρέχει το τραπεζικό σύστημα και μάλιστα τις έχουμε αξιοποιήσει και στο μέλλον πάλι στις τράπεζες θα προσφύγουμε για να υλοποιήσουμε τα επενδυτικά μας σχέδια.

Δεν είμαστε αφερέγγυα άτομα. Όλα τα χρόνια λειτουργίας μας επιχειρούσαμε ως ομόρρυθμη εταιρία παρόλο που γνωρίζουμε τα οφέλη της ΕΠΕ ή της ΑΕ. Γνωρίζοντας το υψηλό δανεισμό που είχαμε πολλές φορές μας είχαν εισηγηθεί να μετατρέψουμε το εταιρικό σχήμα της επιχείρησης. Όμως ποτέ δεν το κάναμε. Γιατί δεν έχουμε αρνητικές προθέσεις. Και σήμερα με τον ψυχολογικό πόλεμο που γίνεται από την πλευρά των τραπεζών σε συνδυασμό με την πολύ κακή κατάσταση της αγοράς και τον υπέρογκο για τα σημερινά δεδομένα δανεισμό που έχουμε θα μπορούσαμε να τα παρατήσουμε και να μην προσπαθούμε πολύ πάνω από τις δυνάμεις μας εργαζόμενοι εντατικά 15 ώρες από Δευτέρα έως Σάββατο και πολλές φορές και την Κυριακή. Εάν είμαστε λαμόγια θα τα είχαμε παρατήσει και θα είχαμε προσφύγει στα δικαστήρια για πτώχευση και όχι για κούρεμα των δανείων για να συνεχίσουμε την λειτουργία μας.
 

Αγαπητοί φίλοι,

Από την αρχή πίστεψα ότι το θέμα μας είναι πρώτα πρώτα πολιτικό και όχι δικαστικό. Σήμερα πιστεύω ότι μπορούμε να δικαιωθούμε συνεχίζοντας τον πολιτικό αγώνα και αξιοποιώντας την δικαστική εξουσία. Οι δικαστές είναι και αυτοί εργαζόμενοι που βιώνουν καθημερινά την κρίση μέσα από το προσωπικό τους βίωμα μια και σε αυτούς έγινε μείωση μισθού και μάλιστα μεγάλη αλλά και γιατί καθημερινά αντιμετωπίζουν θέματα που προκύπτουν ως συνέπεια της κρίσης. Προσωπικά χωρίς να σταματήσω τον πολιτικό αγώνα έχω εμπιστοσύνη στην δικαιοσύνη και είμαι βέβαιος ότι θα δικαιωθούμε. Είμαι δε διατεθειμένος να βοηθήσω με την γνώση και την εμπειρία που απέκτησα οποιονδήποτε μου το ζητήσει.

Αντώνης Ν. Παληός