Ο καθωσπρεπισμός του συστήματος απέναντι στην αξιοπρέπεια του αγώνα...

>> Από ΑΝΤΑΡΣΥΑ Χίου

Το τελευταίο διάστημα συναντάμε όλο και πιο συχνά τις ψευδεπίγραφες δημοκρατικές ευαισθησίες διαφόρων εκπροσώπων του σάπιου αυτού συστήματος που μας εξουσιάζει και των εκάστοτε παπαγάλων τους από δω κι από κει, με μεγαλύτερη συχνότητα εμφάνισης στα καθεστωτικά μίντια.

ΣαμαροΚουβελοΒενιζέλοι, μα και ΤρεμοΤερπεντέρηδες, μιλούν για την αναγκαιότητα θυσίας και καταδίκης στην εξαθλίωση των μικρομεσαίων και την ταυτόχρονη αναγκαιότητα διευκόλυνσης, εξυπηρέτησης και ακόμα μεγαλύτερης ελάφρυνσης των εφοπ-ληστών, των τραπεζιτών και των βιομηχάνων. Οι “ευαίσθητοι” αυτοί “άνθρωποι”, που βιάζουν και εξαθλιώνουν καθημερινά τις ζωές μας, επιδεικνύουν  μηδενική ανοχή  απέναντι στους πεταμένους φραπέδες σε γερμανούς προξένους,  και επικροτούν τις διώξεις των διαμαρτυρομένων διαδηλωτών με σαθρές και ανυπόστατες κατηγορίες (ακόμα και τις συλλήψεις  εκπαιδευτικών έξω από τα σχολεία τους και μπροστά στα μάτια των μαθητών τους), γιατί υπερασπίστηκαν το δικαίωμα στη δουλειά, την αξιοπρέπεια και γιατί κράτησαν το κεφάλι τους ψηλά σε αντίθεση με εκείνους που λειτουργούν απροκάλυπτα σαν υπάλληλοι των Φουχτελοπροξένων και λοιπών ντόπιων και ξένων σφουγγοκωλάριων.

Αυτοί οι δήθεν “υπερασπιστές της δημοκρατίας” που προσπαθούν να διαμορφώσουν  εμφυλιοπολεμικό κλίμα με συντονισμένες  ιδεολογικές επιθέσεις απέναντι στην αριστερά,    είναι οι ίδιοι που καλλιεργούν λογικές  αλληλοφαγώματος μεταξύ των εργαζομένων , και ενισχύουν τις  ξενοφοβικές αντιλήψεις Η πολιτική που ακολουθούν είναι αυτή που ευθύνεται ουσιαστικά για την ενίσχυση της ακροδεξιάς και την ανάπτυξη του κοινωνικού κανιβαλισμού. Καταδικάζουν  την “βία” ακόμα και σε περιπτώσεις άμυνας απέναντι σε φασιστικές και ναζιστικές επιθέσεις (ενίοτε ανέχονται και παρέχουν κάλυψη με τα επίσημα κρατικά όργανα “αποκατάστασης της τάξεως” -ΜΑΤ, ΔΕΛΤΑ, ΔΙΑΣ και λοιπά- στις φασιστικές συμμορίες), ενώ ταυτόχρονα  ζητούν την άσκηση ακόμα μεγαλύτερης καταστολής διαδηλώσεων με αύρες και τόνους χημικών και άπειρο ξύλο.

Δυστυχώς ενίοτε η στάση και της επίσημης “υπεύθυνης” αριστεράς  απέχει  πάρα πολύ  από τις “ριζοσπαστικές” διακηρύξεις της. Η γραφειοκρατικοποίητική αντίληψη δεν της επιτρέπει  να αμφισβητήσει τον “καθωσπρεπισμό” του συστήματος και τις λογικές του political correct. Άλλοτε στη διαχειριστική της απόχρωση μας μιλάει για την κοινωνική υπεραξία που παράγουν οι αστυνομικοί (κορύφωσή της παρατηρείται μάλλον κατά τη διάρκεια άπειρου ξύλου στις πορείες και καταστολής των διαδηλωτών -sic!), άλλοτε με την καταδίκη ενός πεταμένου φραπέ και της αποδοκιμασίας ενάντια στο Φούχτελ κι ότι αυτός εκπροσωπεί (βλ. πρόσφατα Δούρου), άλλοτε πάλι με την καταδίκη της βίας από όπου κι αν προέρχεται (Δούρου, Τσίπρας, κτλ.) ακόμα κι αν προκειται για μαζική συλλογική βία του λαού απέναντι στην ακραία-δολοφονική καταστολή, λες και στην πραγματική εξέγερση δεν πρόκειται να σπάσει ούτε τζάμι (βλ. Παπαρήγα)!

Στην Χίο όλη αυτή η σαθρή λογική του ψευτοκαθωσπρεπισμού, της καραμέλας του δήθεν “πολιτικού πολιτισμού” και του τακτ  είναι δυστυχώς η κυρίαρχη (με κάποιες λαμπρές εξαιρέσεις) στα τοπικά ΜΜΕ. Μας στεναχωρεί που πέρα από τα γραφεία τύπου της ΝΔ, των τοπικών μιντιοφερεφώνων και των εντεταλμένων κομματικοδίαιτων “σχολιαστών” , αναπαράγουν τη λογική αυτή και άνθρωποι που μέχρι χθες είχαν επιδείξει δημοκρατικές ευαισθησίες και προοδευτικότητα. Από ανησυχία μην τυχόν και σκίσει κανένα πουκάμισο του οργάνου καταστολής...καταδικάζουν μια απλά εντονότερη δράση, εργαζομένων και ανέργων απέναντι σε εκείνους που τους φράζουν το δρόμο για να μη διαδηλώσουν (συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα). Αλλά και η “αλληλεγγύη ” των κομματικών μηχανισμών  της  επίσημης “υπεύθυνης” αριστεράς  (πάλι με κάποιες ελάχιστες εξαιρέσεις)  εξαφανίστηκε….

Επειδή υπάρχει τέλος και ένα πολύ συγκεκριμένο ζήτημα που συνεχίζεται και αφορά ένα μέλος μας και τα όσα διαδραματίστηκαν την 11η Νοεμβρίου, να ξεκαθαρίσουμε κάποια πραγματάκια .Ο σύντροφός μας όπως και συνολικά η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αντιμετώπισε τον βουλευτή και υπουργό Μουσουρούλη, ακριβώς όπως ο ίδιος ερχόταν για να παραστεί στην παρέλαση. Σαν έναν εκ των δύο τοπικών εκπροσώπων  που ψηφίσαν το μνημόνιο στη βουλή , που ταυτόχρονα αποτελεί και εκπρόσωπο της κυβέρνησης και όλης της πολιτικής εξαθλίωσης του λαού και της χώρας. Και ο σύντροφός πάνω στην ένταση της στιγμής και βιώνοντας στο πετσί του ότι βιώνει η πλειοψηφία των πολιτών της χώρας, είπε ότι ακριβώς θα ήθελε να πει κάθε εργαζόμενος που υποφέρει από την ανθωποκτόνα πολιτική τους. Όπως φαίνεται όμως, τα απλά, αγανακτισμένα και οργισμένα λόγια ενός απλού ανθρώπου-πολίτη-εργαζόμενου-αγωνιζόμενου, όπως και το τσαλάκωμα της εικόνας τους ή τα χειροκροτήματα που έλαβαν οι διαδηλωτές εκείνην την μέρα, σε κάποιους στοιχίζουν τόσο πολύ, ωστέ να θεωρούν πως τέτοιου είδους αντιδράσεις είναι πιο ακραίες από τις πολιτικές που εφαρμόζουν με τις εκατοντάδες χιλιάδες, για να μην πούμε εκατομμύρια εξαθλιωμένα θύματα και αυτοκτονημένους.

Όσο για τη λογική των άκρων που προσπαθούν να προωθήσουν με όλη αυτή τη σάπια μεθοδολογία που περιγράψαμε παραπάνω, να πούμε το εξής. Αν στο ένα άκρο είναι ο φασισμός, η πείνα, η εξαθλίωση και τα σκυμμένα κεφάλια, τότε μόνο αποδεχόμαστε πως ναι, είμαστε στο άλλο άκρο που υπερασπίζεται την πραγματική δημοκρατία, την αξιοβίωτη ζωή, την αξιοπρέπεια και τα σηκωμένα και περήφανα κεφάλια που αντιστέκονται στον παρηκμασμένο καπιταλισμό, το τέρας που προσπαθεί να φάει τις σάρκες μας για να επιβιώσει, επιστρατεύοντας κάθε μέσο κρατικό και παρακρατικό, καθεστωτικό, κατασταλτικό, μιντιακό, ιδεολογικής προπαγάνδας και πλύσης εγκεφάλου. Είμαστε εκείνοι που δεν καλοβλέπουν σε υπουργικούς θώκους και ατομικά βολέματα, αλλά εκείνοι που αφιερώνουν τις ζωές τους για να αλλάξει η κοινωνία και να ζήσουν τα παιδιά μας, τα εγγόνια μας και η ανθρωπότητα ολόκληρη σε έναν κόσμο καλύτερο από το σήμερα, όπως το επιτάσσει άλλωστε και η ιστορία.