Μια θεάρεστη πράξη
>> Κ. Α. Ναυπλιώτης
Φτωχά παιδιά, δεν είστ’ εσείς για συντριμμό,
κι’ ούτ’ είστ’ εσείς γι’ αδελφοκτόνα πάθη,
Ώ, της ψυχής σας τα φτερά πως έπεσαν
Και κυλιστήκατε μεσ’ στου κακού τα βάθη;
Γ. Βερίτη ΑΠΑΝΤΑ ποιήματα ΤΡΙΤΗ ΦΩΝΗ
Σκέφτηκα πολύ μέχρι να αποφασίσω να γράψω αυτές τις γραμμές. Όμως έχω τη γνώμη, πως πράξεις σαν κι αυτήν της 28ης Ιουλίου που δεν έχουν ως κίνητρο την κενοδοξία ή την ανθρωπαρέσκια, όχι μόνο αξίζει να αναφέρονται, αλλά να προβάλλονται ως παραδείγματα προς μίμησιν σε μια εποχή αφιλίας και πειρασμών.
Και για να μην μακρηγορώ διδακτικά, αναφέρομαι στη φιλοξενία – εστίαση παιδιών της «κιβωτού της Χίου» στον Καταρράκτη της Χίου.
Η ατμόσφαιρα ήταν άριστη, γιορταστική και η χαρά των παιδιών έλαμπε στα πρόσωπά τους∙ καθώς τα «μαγικά» του κλόουν ακολουθούσαν τρανταχτά γέλια και χειροκροτήματα.
Το χαροκόπι συνεχίστηκε και δόναε γη κι’ αέρα και θάλασσα από το μεσημέρι μέχρι τις πρώτες απογευματινές ώρες. Και όπως όλα τα καλά έχουν γρήγορο τέλος, ιδιαίτερα όταν αυτό αναφέρεται σε νεαρά και ροδαλά πρόσωπα, αρχίζει η πορεία προς την ανάβαση του Αίπους της αισιόδοξης προσμονής και της χαράς…
Τελειώνοντας τη σημείωση αυτή να προσθέσω πως χρειαζόμαστε και έχουμε ανάγκη τέτοια έργα∙ «γιατί γεμίσαμε λόγια και χάθηκαν τα έργα…» όπως διαπιστώνει ένας ασκητής συμπληρώνοντας ότι τα έργα πρέπει να είναι εσωτερικά και εξωτερικά, έργα ταπεινώσεως και αγάπης… και το έργο αυτό είχε όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά.
Αυτό που απομένει είναι να βρει μιμητές.
- Προσθήκη νέου σχολίου
- 1543 εμφανίσεις