«Μαύρες Παρασκευές» - «Λευκές νύχτες»

>> Γράφει ο Φραγκούλης Π. Κυλαδίτης

«Κυριακές ευκαιριών», «Λευκές νύχτες», «Μαύρες Παρασκευές», μαύρες βδομάδες, μαύροι μήνες, μαύρα χρόνια, για τους εργαζόμενους με δουλειά πέραν του θεσπισμένου (εδώ γελάμε) ωραρίου, με απλήρωτες υπερωρίες, με υποχρεωτική συμμετοχή στις ανακαινίσεις των καταστημάτων, γιατί… έτσι επιτάσσει η εργοδοσία και οι πολυεθνικές κατά τα αμερικανικά και ευρωπαϊκά πρότυπα. Και μπορεί όλα αυτά τα βάρβαρα τεχνάσματα να απογειώνουν τα κέρδη τους, όχι όμως  και τον εργαζόμενο, ο οποίος θα πρέπει να δουλέψει καμιά δωδεκαριά ώρες την ημέρα, όρθιος, σε συνθήκες διαρκούς έντασης και πίεσης.

Τα τηλεοπτικά κανάλια, περισσότερο από μια βδομάδα τώρα, συνεχίζουν να βομβαρδίζουν με διαφημίσεις –τη δουλειά τους κάνουν- για τη «Μαύρη Παρασκευή» της 23^ης του Νοέμβρη, που όπως φαίνεται δεν θα διαρκέσει μόνο την συγκεκριμένη Παρασκευή, αλλά  πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.

Μαύρα όλα, αφού ο καταναλωτής γίνεται ο ισοπεδωτήρας πρώτα απ’ όλα της ίδιας της συνείδησής του και ύστερα του εργαζόμενου, δούλος της υπερκατανάλωσης, του «ποιος θα φτάσει πρώτος», του «ποιος θα προλάβει τις ευκαιρίες», όπως ακριβώς διαλαλούνται στο χαζοκούτι. Περάστε κόσμε προς τον καταναλωτικό παράδεισο… πάρτε παραμάζωμα όποιον βρίσκεται στο διάβα σας! Προλάβετε τις «προσφορές» που «δεν πουλιούνται, αλλά χαρίζονται». «Don’t skip!», «Don’t skip!» να φωνάζει η γιαγιά στη διαφήμιση, χτυπώντας την καμπάνα του χωριού, «έχουμε  και στο χωριό μπλάκ φραϊντέι…». Πίσω απ’ όλα τούτα δεν κρύβεται φαιδρότητα αλλά τραγικότητα.

Η άρτι αφιχθείσα στη χώρα μας καταναλωτική «γιορτή» εκτράπηκε τόσο πολύ στην Αμερική που μέσα στα καταστήματα ή στην είσοδό τους σημειώθηκαν ακόμη και θανάσιμοι τραυματισμοί ανθρώπων, προκειμένου να προλάβουν τις «ευκαιρίες», ενώ το 2008 ένας υπάλληλος εμπορικής πολυεθνικής ποδοπατήθηκε από 200 καταναλωτές, χάνοντας τη ζωή του. Ας ελπίσουμε  ότι δε θα γίνουμε, κάποια στιγμή, «μια ωραία ατμόσφαιρά» όπως η παραπάνω.

Από την άλλη μεριά στέκεται ο εργαζόμενος ο οποίος αφενός αντιμετωπίζει το δίλημμα του εργοδότη πως όταν η επιχείρηση ξεμείνει από κέρδη, θα μείνει άνεργος και αφετέρου βλέπει το ωράριό του να γίνεται λάστιχο ή μάλλον να ξεχειλώνει ανάλογα με τα «πρέπει» και τα «θέλω» της εταιρείας, τους ρυθμούς δουλειάς του να γίνονται εξοντωτικοί, αφού ακολουθούν οι γιορτές των Χριστουγέννων όπου θα συνεχιστεί η βάσανός του.

Τα θύματα των «Μαύρων Παρασκευών» ή των «Λευκών Νυχτών», εκτός από τους εργαζόμενους, είναι και οι μικρές εμπορικές επιχειρήσεις και τα μικρομάγαζα, που μη έχοντας άλλη επιλογή, θέλοντας και μη, μπαίνουν στο παιχνίδι του ανταγωνισμού με άνισους όρους. Αποτέλεσμα να έρχεται μια ώρα αρχύτερα ο εμπορικός τους θάνατος που θα συμπαρασύρει στην ανεργία και την ανέχεια και τους ιδιοκτήτες τους και τους υπαλλήλους αν έχουν.

Κοντολογίς, επειδή οι οργανωτές «Μαύρων Παρασκευών», «Λευκών Νυχτών» και άλλων συναφών δραστηριοτήτων, αποσκοπούν στον προσπορισμό οικονομικού οφέλους, οφείλουμε να καταλάβουμε κι εμείς ως καταναλωτές, τη δική μας ευθύνη απέναντι στους εργαζόμενους που είναι τα θύματα αυτής της ξέφρενης ανταγωνιστικής κούρσας. Όσον αφορά δε την τσέπη μας, καλό θα είναι «να κρεμάμε το καλάθι μας ως εκεί που φτάνει το χέρι μας». Υπάρχουν κι άλλες Παρασκευές που δεν είναι κατ’ ανάγκη μαύρες κι άλλες νύχτες που δεν είναι κατ‘ ανάγκη λευκές, φτάνει να υπάρχει η αγοραστική δύναμη, πράγμα που μας έχουν στερήσει προ καιρού.-