ΛΑΘΡΑ: Αν δεν μπορούν να βρουν λύση για τη φιλοξενία τους να τους αφήσουν να συνεχίσουν το ταξίδι τους

>> Από την Επιτροπή Αλληλεγγύης στους Πρόσφυγες Χίου, ΛΑΘΡΑ;

Μόλις πριν μερικές ημέρες τοποθετηθήκαμε δημόσια για την κράτηση 51 προσφύγων στο ξύλινο προκατασκευασμένο οικίσκο του Λιμεναρχείου. Επισημάναμε ότι η κράτηση σε αυτές τις συνθήκες εξευτελίζει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και συνιστά βασανιστήριο.

 Μερικές μέρες μετά, μόλις χθες, μια νέα καραβιά 60 προσφύγων (στην πλειοψηφία τους Σύριοι) στοιβάζονται ξανά στον ίδιο οικίσκο. Σε 35 τετραγωνικά 60 άτομα (παιδιά, γυναίκες, άνδρες)!!

Στην πρόσφατη ιστορία των νησιών του Β. Αιγαίου έχουμε δύο παραδείγματα γύρω από τις συνθήκες κράτησης προσφύγων και μεταναστών. Το ένα της «Παγανής» Λέσβου το οποίο διέσυρε διεθνώς τη Λέσβο και στάθηκε αφορμή καταδίκης της Ελλάδας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Το δεύτερο του ΠΙΚΠΑ Λέσβου πριν λίγους μήνες στο οποίο η κοινωνία των πολιτών διαχειρίστηκε με απόλυτα επιτυχημένο τρόπο την φιλοξενία  των  προσφύγων.

Στην Χίο ξεκινήσαμε με το εργοστάσιο της ΒΙΑΛ και στη συνέχεια στο Κέντρο κράτησης Μερσινιδίου. Σήμερα 11 χρόνια μετά βρισκόμαστε σε εποχή προ ΒΙΑΛ.

Σε όσους υποστηρίζουν ότι σύντομα θα ανοίξει το ΚΕΠΥ Μερσινιδίου υπενθυμίζουμε ότι η λειτουργία οργανωμένων κέντρων κράτησης στα νησιά δεν είναι επιθυμητή ούτε αποτελεί προτεραιότητα για την κυβέρνηση διότι εφαρμόζει το δόγμα της γενικής αποτροπής.

 Από το καλοκαίρι φθάνουν μαζικά Σύριοι πρόσφυγες και μετανάστες σε Λέσβο και Σάμο ωστόσο (και εκεί στοιβάζονται ακατάλληλους χώρους) καμία ουσιαστική εξέλιξη δεν υπάρχει για λειτουργία οργανωμένου χώρου φιλοξενίας.

Τα αδιέξοδα της μεταναστευτικής πολιτικής και της ακροδεξιάς ατζέντας -που υιοθετεί η κυβέρνηση- δεν πρέπει να μας οδηγήσουν εδώ στη Χίο σε απρόβλεπτες περιπέτειες και διεθνή διασυρμό. Ούτε μπορούμε να κλείσουμε τα μάτια όταν άνθρωποι στοιβάζονται σε ακατάλληλα δωμάτια λίγων μέτρων και υποχρεώνονται να κοιμούνται με βάρδιες.

Άμεσα πρέπει να βρεθεί λύση για την φιλοξενία των προσφύγων και μεταναστών και αν το ελληνικό κράτος αδυνατεί να εξασφαλίσει αξιοπρεπείς συνθήκες φιλοξενίας να τους δώσει την δυνατότητα να συνεχίσουν το ταξίδι τους.