Κόβουν τα όνειρα και την ελπίδα στους μαθητές

>> Γράφει η Ευαγγελία Μανιτσούδη-εκπαιδευτικός

Η Πανδημία , έχει εισβάλει στην ζωή μας περισσότερο από 1 χρόνο αφήνοντας πρωτόγνωρο  αποτύπωμα σε όλους τους τομείς της καθημερινότητας μας. Ως πολίτες είχαμε πρώτα από όλα να διαχειριστούμε μια επικίνδυνη για την δημόσια υγεία κρίση που μας επέφερε απροσδόκητο εγκλεισμό, χάσιμο της ελευθερίας, φόβο, οικονομική και εργασιακή επισφάλεια, αλλά  και φοβερή ανασφάλεια στα νέα παιδιά τα οποία σε ένα μήνα περίπου ρίχνονται στην μάχη των πανελληνίων εξετάσεων.

Πιστεύω ότι είναι άδικο, άνισο και απολύτως πιεστικό για αυτά τα παιδιά να εξετάζονται με δυσμενείς όρους λόγω  ελλιπής προετοιμασίας-με ευθύνη της κυβέρνησης- και επιπλέον η ανάλγητη νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση αποφάσισε με το έτσι θέλω και  εν μέσω πανδημίας,  αλλαγές στο σύστημα των πανελλαδικών και  θέσπιση της ελάχιστης βάσης εισαγωγής, κάτι  που θα πετάξει εκτός Πανεπιστημίων 25.000  υποψήφιους, τα παιδιά της πανδημίας,  τα αδικημένα παιδιά. Αγνοώντας τις έντονες αντιδράσεις της  εκπαιδευτικής κοινότητας, είναι από μόνο του μια απόδειξη της έγνοιας που έχουν για τους μαθητές και την ψυχολογική πίεση που έχουν υποστεί τα δύο τελευταία σχολικά έτη. Προβάλουν δε ως ισχυρισμό ότι με αυτό τον τρόπο εισάγονται στο Πανεπιστήμιο φοιτητές που πληρούν ελάχιστες ακαδημαϊκές προϋποθέσεις  και κατευθύνουν τους υπόλοιπους στην ιδιωτική εκπαίδευση αφού πρώτα εξίσωσαν τα πτυχίων των πανεπιστημίων με κάθε είδους κολλέγια.

Φυσικά σε όλο αυτό το νεοφιλελεύθερο αφήγημα απουσιάζει παντελώς η μέριμνα για τον μαθητή,  για ισότητα ευκαιριών και στην συγκεκριμένη περίοδο απουσιάζει πλήρως η αυτοκριτική για την ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης σε όλα τα παιδιά.

Είναι κοινός αποδεκτό ότι η διδασκαλία δια ζώσης είναι αναντικατάστατη ενώ η τηλεκπαίδευση είναι υποβοηθητικό εργαλείο και λύση ανάγκης. Σε έρευνα του ΚΕΜΕΤΕ, το 61,4% των εκπαιδευτικών δηλώνει ότι η τηλεκπαίδευση, έχει αρνητικές επιπτώσεις στην ψυχολογία των μαθητών και επιπλέον να μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν παιδιά τα οποία δεν έκαναν μάθημα γιατί δεν είχαν τον αναγκαίο εξοπλισμό ή αυτό αποκαταστάθηκε πολύ καθυστερημένα. Είναι επίσης γεγονός ότι  το υπουργείο Παιδείας κατέστησε την χώρα μας «πρωταθλήτρια» στα κλειστά σχολεία, ξεκινώντας από τον Μάρτιο του 2020 την αναστολή λειτουργιάς της δια ζώσης εκπαίδευσης και το ξεκίνημα της εξ αποστάσεως , το οποίο συνεχίζεται μέχρι σήμερα -στην ουσία-με μικρά διαλείμματα επιστροφής στην τάξη. Από τις 39 σχολικές εβδομάδες, έχουν μείνει κλειστά τα σχολεία μέχρι και 22, ανάλογα και με τη βαθμίδα εκπαίδευσης.

Τα παιδιά δικαίως νοιώθουν αδικημένα και λίγο-πολύ ως πειραματόζωα εμμονικών και στενόμυαλων που  δεν νοιάζονται για το πως νιώθει και σκέφτεται ένας μαθητής-τρια που δίνει πανελλήνιες. Το μόνο σίγουρο είναι ότι μεγαλώνουν το άγχος τους και διαλύουν την ψυχολογία τους.

Αυτή η τελευταία «παροχή» τους στα παιδιά μαζί με τις προηγούμενες  γιγάντωσαν  τα μαθησιακά κενά και τις εκπαιδευτικές ανισότητες, αμφισβητώντας έμπρακτα το δικαίωμα της ισότιμης πρόσβασης στην εκπαίδευση. Ποτέ δεν νοιάστηκαν για επίλυση των αυτονόητων ,όπως μείωση των μαθητών στις τάξεις αντί των 25 ή και 27, επιπλέον αίθουσες διδασκαλίας, απαραίτητους  διορισμούς σε προσωπικό καθαριότητας και τους 10.000 μόνιμους διορισμούς εκπαιδευτικών.

Δυστυχώς για μια ακόμη φορά η κυβέρνηση επιλέγει να εκδικείται τα παιδιά δημιουργώντας ένα σχολείο  αποκλεισμών,  ανισοτήτων και  ακραίου ανταγωνισμού. Είναι μια ακραία αυταρχική και δογματική κυβέρνηση που στο όνομα της δήθεν αριστείας και των προσόντων, τσαλαπατά νέα παιδιά τους κόβει το μέλλον, δημιουργεί και δεν επιλύει προβλήματα.

Απέναντι στο νεοφιλελεύθερο αποκορύφωμα τους, αγωνιζόμαστε για το σχολείο που σκέφτεται πρώτα τον μαθητή ,την ευαίσθητη ηλικία του και το δικαίωμα στο όνειρο και την ελπίδα.