Καταγγελία Χρ. Λαβίδα: Η μητέρα μου αιμορραγούσε και από το Ιατρικό Κέντρο Πυργίου μου το έκλεισαν το τηλέφωνο κατάμουτρα

Με επιστολή στον Διοικητή του Νοσοκομείου ο Χρήστος Λαβίδας καταγγέλλει ότι πριν 3 ημέρες που η μητέρα του Μαρία Λαβίδα τραυματίστηκε στο πρόσωπο, με αποτέλεσμα να αιμορραγεί, πήρε τηλέφωνο στο Ιατρικό Κέντρο Πυργίου για να καλέσει ασθενοφόρο και του το έκλεισαν κατάμουτρα.  

Η επιστολή:

Αναφέρω ένα περιστατικό που έγινε στις 16/06/2013 και ώρα 18.30 περίπου. Ευρισκόμουν με την οικογένειά μου στο σπίτι της μητέρας μου Μαρίας Λαβίδα, που βρίσκεται στην Παγίδα του πρ. Δήμου Ιωνίας.

Στην προαναφερόμενη ώρα, η μητέρα μου που αντιμετωπίζει δυσκολία στο περπάτημα, έπεσε μέσα στο σπιίτι, χτυπώντας το πρόσωπό της στο πάτωμα. Είχε μεγάλη αιμορραγία, και λόγω του ότι πάσχει από κολπική μαρμαρυγή και λαμβάνει Citron, η αιμορραγία ήταν αδύνατον να σταματήσει.

Αμέσως τηλεφώνησα στον κ. Γεώργιο Σαρρή , ιατρό και οικογενειακό φίλο, ο οποίος αφού του περιέγραψα το συμβάν, μου είπε να τηλεφωνήσω στο 166 και να μεταφερθεί η μητέρα μου άμεσα στο νοσοκομείο.

Τηλεφώνησα αμέσως στο 166, και στο τηλέφωνικό κέντρο μου είπαν ότι επειδή η Παγίδα ανήκει στο Κεντρο Υγείας Πυργίου, θα πρέπει να τηλεφωνήσω εκεί για ασθενοφόρο και παράλληλα θα τηλεφωνούσαν και εκείνοι.

Τηλεφώνησα στο Κέντρο Υγείας Πυργίου, απάντησε ένας «κύριος», του είπα γρήγορα το όνομά μου, από πού τηλεφωνώ και με λίγα λόγια του περιέγραψα το περιστατικό. Η απάντησή του ήταν η εξής:

«ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΤΕΙΛΩ ΑΣΘΕΝΟΦΟΡΟ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΙΜΟΡΡΑΓΙΑ, ΓΙΑΤΙ ΑΝ ΜΟΥ ΤΥΧΕΙ ΕΝΑ ΤΡΟΧΑΙΟ, ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΩ;»

Αμέσως τον ρώτησα με ποιόν μιλάω και μου έκλεισε το τηλέφωνο.

Την μητέρα μου τη σήκωσα με τη βοήθεια της συζύγου μου, Στέλλας Πελεφάντη, με μεγάλη δυσκολία, λόγω των κινητικών της προβλημάτων και του τραυματισμού, και με φόβο μήπως επιδεινώσουμε την κατάστασή της, την μεταφέραμε με το αυτοκίνητό  μας και μέσα στην ταραχή μας (αφού συνέχιζε να αιμορραγεί), κινδυνεύοντας να έχουμε και τροχαίο , φτάσαμε στο νοσοκομείο.

Ρωτώ, και σε πρώτη φάση παρακαλώ, να μου απαντήσετε μέσα στο χρόνο που μου δίνει ο Νόμος σε αυτές τις περιπτώσεις:

1. Ποιος ήταν στο τηλεφωνικό κέντρο στο Κέντρο Υγείας Πυργίου εκείνη τη στιγμή;
2. Πώς από το τηλέφωνο διέγνωσε τη σοβαρότητα του τραυματισμού;
3. Με ποια κριτήρια κρίνει από το τηλέφωνο ποιος θα μεταφερθεί με ασθενοφόρο (ποιος θα πεθάνει και ποιος θα ζήσει);
4. Τι απάντησε στο υπηρεσιακό τηλέφωνο του Νοσοκομείου της Χίου;
5. Με ποιο δικαίωμα θέτει σε κίνδυνο τη ζωή ενός ανθρώπου και παράλληλα της ζωή των συγγενών του και όχι μόνο που μέσα στην ταραχή τους οδηγούν για 20 χιλιόμετρα ως το Νοσοκομείο;
6. Με ποιο δικαίωμα κλείνει «στα μούτρα»το τηλέφωνο σε ώρα υπηρεσίας;
7. Τι σκοπεύει να κάνει η διοίκηση του Νοσοκομείου;

Τέλος, θέλω να ευχαριστήσω όλους όσους ήταν σε υπηρεσία στο Σκυλίτσειο Νοσοκομείου Χίου, για τη φροντίδα που παρείχαν στη μητέρα μου με την επιστημονική τους κατάρτιση και την ανθρώπινη αντιμετώπιση.