Καλεί σε διάλογο για τον Ρουκετοπόλεμο το Σωματείο «Φίλοι Βρονταδουσιακών Εθίμων»

Τις σκέψεις και τις προτάσεις του για τον ρουκετοπόλεμο παρουσιάζει το Σωματείο «Φίλοι Βρονταδουσιακών Εθίμων» καλώντας, παράλληλατους περιοίκους που τους ανησυχεί η περίφραξη των σπιτιών τους σε συνάντηση το πρωί της Κυριακής 29 Ιανουαρίου στην ΠΕΚΕΒ.

 Η ανακοίνωση του Σωματείου:

«Το Σωματείο «Φίλοι Βρονταδουσιακών Εθίμων» ιδρύθηκε με στόχο την ενίσχυση των πολιτισμικών δεσμών των κατοίκων του Βροντάδου (σύμφωνα με το καταστατικό). Φιλοδοξεί να γίνει μια βάση διαλόγου και ειλικρινούς επικοινωνίας, και ως εκ τούτου δεν προσβλέπει σε μορφές βίαιης «νομιμοποίησης» οποιασδήποτε συμπεριφοράς.

Η παράδοση

Η παράδοση  λέει πως ο ρουκετοπόλεμος είναι πάνω απ’ όλα η έκφραση της χαράς της Ανάστασης, η μετάδοση -πάππου προς πάππου- βιωμάτων ευχάριστων και μερακλήδικων.  -Γιατί ήταν ευχάριστη η γεύση της φωτιάς των καταπιεσμένων που ξεσπούσαν, όταν οι Τούρκοι τούς άφηναν να ρίχνουν… Από τότε ξεκίνησαν, ως γνωστόν, οι ρουκέτες (υπάρχει και βιβλιογραφία).-  Ένα καθήκον λοιπόν για λίγους ικανούς «πολεμιστές» που μετέδιδαν τα χαρμόσυνα μαντάτα στον γυναικωνίτη: «γυναίκες νικούμενε…».  Ήταν τα παιδάκια που γίνονταν αντράκια. Κι οι περίοικοι: παραπονούμενοι, μετρημένοι κι αυτοί όπως κι οι ρουκέτες, μετείχαν με τη γκρίνια τους και τους φόβους τους -αλλά μετείχαν- για να τα βρουν εν τέλει με τους αντάρτες ρουκετατζήδες, που τους «πείραζαν» μέχρι να τους βάλουν τα σύρματα στα μπαλκόνια έστω και με το στανιό. Και τα δυσάρεστα: «προσέχετε τα μάτια σας», μας έλεγαν οι μανάδες μας, «και χωθείτε μη σας πιάσει η Αστυνομία…».

Η παγκοσμιοποίηση

Κι οι ρουκέτες πόλλαιναν, οι πολιτικοί ενδιαφέρονταν, όπως και οι πρώτοι δόκιμοι εικονολήπτες. Να και οι επαγγελματίες: δεν θα ξεχάσω το πρώτο οργανωμένο γκρουπ κινηματογραφιστών από την Ιαπωνία να εστιάζει μανιωδώς στην ταλαίπωρη την πρόκα του ρουκετοσύρτη… άσπρο μπουμ (μικρόφωνο) στη μαύρη μούρη μας (εγώ άλλα «μπουμ» φοβόμουνα όταν έριχνα). Θέατρο γίναμε παγκοσμίως -ολοζώντανοι-  προς την τέρψη των πάσης φύσεως εμπόρων.

Και η θεωρητικοποίηση με τη συνακόλουθη φιλολογία (από την οποία δεν εξαιρείται το παρόν κειμενίδιον):

Ο εκφυλισμός του εθίμου! Μήπως δεν είναι έθιμο; Μπορούμε να το ονομάσουμε «φιέστα», ταιριάζει και στο νομικό επιχείρημα! Η συνήθεια κάνει το έθιμο ή το έθιμο τη συνήθεια;  Είναι μια άνομη πράξη… γίνεται ποτέ νόμιμη; Είναι άνομη ή παράνομη;  Ας το λύσει η Βουλή με τη σχετική επερώτηση. Ποιος θα μας το ‘λεγε πως ο ρουκετοπόλεμος με τόση δημοσιότητα «παίζει» να γίνει το νούμερο 1 ΣΟΣ στις φετινές πανελλήνιες: «Ο ρουκετοπόλεμος ως έκφανση του παγκοσμιοποιημένου τρόπου ζωής και πολιτική πρόκληση. Τα αίτια και τους τρόπους αντιμετώπισης παρακαλώ…».

ΦΥΣΙΚΑ  με τόση βία οι παραπονούμενοι περίοικοι έχασαν τον προσανατολισμό της έκφρασής τους. Πώς να μιλήσουν στους ρουκετατζήδες με τόσους ενδιάμεσους; Πώς να τσακωθούν μαζί τους για να τα βρουν εν τέλει;

Και το ταλαίπωρο το Σωματείο λυπάται με το θυμό τους αλλά συν-θλίβεται  με το πένθος των παλικαρακιών που παλεύουν να βρουν νόημα –φωτιά στην εφηβεία-, παλεύουν την ανεργία της οικοδομής, γυρεύουν λίγη «ζεστασιά» μετά το μπάρκο και πριν το άλλο «μπάρκο»…

Και θέλει να φέρει πάλι κοντά τους καλόκαρδους γκρινιάρηδες με τους λωλούς ρουκετατζήδες. Να συμφωνήσουν. Για να γίνουν όλα όπως πρώτα, με Αγάπη.

Οι δεύτεροι –οι πιο πολλοί- μας καλοδέχθηκαν και είπαν: «πιο λίγες… για το καλό… ΤΕΡΜΑ ΟΙ ΧΙΛΙΑΔΕΣ».

Οι πρώτοι είπαν «ΟΧΙ» με λίγες εξαιρέσεις…  Είναι πολύ θυμωμένοι… και με το δίκιο τους.

Αλλά με έκπληξη μπήκαμε την αγκαλιά των Εκκλησιών, που μας ζήτησαν να μεσολαβήσουμε για μια σωστή περίφραξη μελετημένη… όχι της τελευταίας στιγμής -και της ξεφτίλας. Τα μάτια βουρκωμένα: «Πείτε και στα παιδάκια να μαζεύουν τα ρουκετόξυλα και να έρχονται να σηκώνουν Επιτάφιο, να σηκώνουν τις Εικόνες για την περιφορά.  - Όντως δεν είναι αυτή συμπεριφορά!

Δεν θέλουμε να γίνουμε γραφικοί ούτε να πείσουμε δια του συναισθήματος. Οφείλουμε  λοιπόν να σας παγώσουμε: οι ρουκέτες είναι ιδιαίτερες, είναι για λίγους, γνωστικούς κι ενήλικες, εφόσον όμως συναινούν και αυτοί που τις έχουν τόσα χρόνια στο κεφάλι τους…».

Υ.Γ. Θερμή παράκληση: καλούμε για δεύτερη φορά τους περιοίκους που τους ανησυχεί η περίφραξη των σπιτιών τους να μας συναντήσουν στην Π.Ε.Κ.Ε.Β. την Κυριακή 29 Ιανουαρίου στις 11.00.