H προσφυγιά στον τόπο σου

φώτο: eviatopblog.gr

>> Γράφει η Ευαγγελία Μανιτσούδη

Μέρες τώρα πύρινα μέτωπα καίνε  την πατρίδα μας, τα σπίτια, τα δάση, την ζωή μας όλη.

Άνθρωποι τρομαγμένοι, σαστισμένοι τρέχουν να σωθούν αλλά και να σώσουν. Σε μια μάχη άνιση με έναν εχθρό πανίσχυρο  και μια πολιτεία χαμένη στο επόμενο αφήγημα και στην επικοινωνία, πιστεύοντας ότι μαζί με τα ΜΜΕ που τα βλέπουν όλα καλά θα τους σώσουν  και πάλι. Το μήνυμα, ίδιο και μονότονο από όλους ,τώρα όλοι μαζί, η κριτική και η αυτοκριτική μετά. Συντονισμός ανύπαρκτος, οι απλοί άνθρωποι ,οι εθελοντικές ομάδες τρέχουν με δικά τους μέσα να σβήσουν και να σώσουν ότι μπορούν.

Προτεραιότητα να μην χαθεί ανθρώπινη ζωή-φυσικό είναι-,λέγεται από την κυβέρνηση και αναπαράγεται από τα καλοταϊσμένα  ΜΜΕ, αφού όλα τα άλλα χτίζονται και ξαναφτιάχνονται. Το αφήγημα της επιτελικής ανικανότητας τους ,είναι σχεδόν έτοιμο, μαζί με την ατομική ευθύνη, τους εμπρηστές, την κλιματική αλλαγή-που τώρα την θυμήθηκαν-.

Μέχρι τώρα το σχέδιο τους είναι μια άναρχη εκκένωση και ας καεί μετά όλη η χώρα-αφού όλα ξαναχτίζονται-.Αυτό είπε ο πρωθυπουργός και ομολόγησε την ήττα του και συγχρόνως,ότι έχασαν το παιχνίδι ήδη από την αρχή.

Εκτός όμως των ευθυνών, της τεράστιας οικολογικής καταστροφής και όλων των άλλων που θα ειπωθούν αργότερα , από αυτούς που έχουν την ευθύνη, δεν μπορώ να μην αναφερθώ στους συμπολίτες μας που έγιναν πρόσφυγες ,μέσα στον ίδιο τους τον τόπο .Οι σκηνές ,άνθρωποι να μπαίνουν σε βάρκες για να γλιτώσουν την ζωή τους από την πύρινη λαίλαπα μας δείχνει ότι όλοι μας είμαστε το ίδιο ανίσχυροι σε καταστροφές ,είτε είναι φωτιά, πλημμύρα ή πόλεμος. Όλες και όλοι τότε σε μια τσάντα που περιέχει ότι προλάβαμε να βάλουμε τρέχουμε να σωθούμε και δεν ξέρουμε, αν και πως θα ξαναγυρίσουμε στο σπίτι μας και στον τόπο μας. Αυτή είναι η ζωή και ευτυχώς η αλληλεγγύη και η ανθρωπιά είναι πάντα παρούσες και μας διδάσκουν να κοιτάμε πλάι μας και να σκεπτόμαστε πάντα αυτόν που έχει ανάγκη.

Γιατί απλά, όλες και όλοι μπορεί να βρεθούμε στην θέση του οποιουδήποτε, ας έχουμε λοιπόν ανεπτυγμένη την ενσυναίσθηση  και ας μην νοιώθουμε ποτέ απόλυτα άτρωτοι .