Γιατί στηρίζω και ψηφίζω «Ναι»

>> Του Αριστείδη Ζαννίκου

  Σέβομαι απόλυτα την επιλογή της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και την προτροπή προς όλους μας να ψηφίσουμε «ΟΧΙ» την προσεχή Κυριακή. Τη σέβομαι ακόμη και αν, την ίδια προτροπή μας κάνει και η «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ» με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει και να σηματοδοτεί.

  Μετά από αρχικό δισταγμό και βασανιστική σκέψη, αποφάσισα τελικά να παραβώ πάγιες αρχές μου και να δημοσιοποιήσω τι θα πράξω την Κυριακή 5 Ιουλίου 2015 εφ’ όσον στηθούν δημοψηφισματικές κάλπες :

-          Θα στηρίξω, με την ψήφο μου, το «ΝΑΙ».

  Εκτιμώ ότι αυτό επιτάσσει το χρέος μου προς τις νέες γενιές, προς τα παιδιά μας. Το δικό μου «ΝΑΙ» επ’ ουδενί σημαίνει συμφωνία σε νέα σκληρά υφεσιακά μέτρα λιτότητας. Αντιλαμβάνομαι όμως ότι, και το «ΟΧΙ», κάθε άλλο παρά μας οδηγεί στον «αναπτυξιακό παράδεισο». Το ακριβώς αντίθετο θα φέρει και μάλιστα με μαθηματική ακρίβεια. Μόνο η δογματική ιδεοληψία και ο τυφλός κομματικός φανατισμός δεν αντιλαμβάνονται ότι το «ΟΧΙ» οδηγεί σε απείρως  χειρότερες καταστάσεις.

  Οι εταίροι και σύμμαχοι - που δεν είναι βέβαια όλοι τους «άγγελοι»- δηλώνουν ξεκάθαρα ότι το «ΟΧΙ» μας οδηγεί εκτός Ευρωπαϊκής οικογένειας. Έτσι θα το εκλάβουν αυτοί άσχετα αν εμείς δίνουμε άλλες ερμηνείες. Υπάρχουν και εκείνοι οι παράγοντες της Ευρώπης (έστω λίγοι αλλά ισχυροί) που ολοφάνερα επιθυμούν και επιδιώκουν την «έξωσή μας» απ’ αυτήν. Όμως η θέση της Πατρίδας μας είναι εντός της μεγάλης οικογένειας των Ευρωπαϊκών Κρατών. Όχι απλά και μόνο επειδή το επέλεξε ο Κων/νος Καραμανλής και, στη συνέχεια, επικύρωσαν ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο Κώστας Σημίτης. Αλλά επειδή, εδαφικά, οικονομικά, κοινωνικά, πνευματικά και πολιτιστικά, η Ελλάδα ήταν, είναι και πρέπει να παραμείνει «ΕΥΡΩΠΗ» παρά τα ό,ποια Ανατολίτικα στοιχεία ενυπάρχουν στο DNA μας.

  Είναι όμως αδιανόητο έως και «κουτό», εμείς να γυρίσουμε την πλάτη στην Ευρώπη όταν, ακόμη και οι δυστυχισμένοι πρόσφυγες και παράνομοι μετανάστες της Ασίας και της Αφρικής, ζητούν καταφύγιο και στέγη σ’ αυτήν.

  Είναι αδιανόητο και εθνικά άκρως επικίνδυνο, την ώρα που Χώρες (κάθε άλλο παρά φιλικές) όπως η Τουρκία, η Αλβανία και τα Σκόπια, επιδιώκουν την ένταξή τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε), η δική μας Πατρίδα να εξωθηθεί σε έξοδο απ’ αυτήν από «πείσμα και γινάτι»!! Μέχρι τώρα, χωρίς το «ΝΑΙ» της Ελλάδας, οι παραπάνω Χώρες δεν μπορούν να γίνουν ισότιμα μέλη της Ε.Ε. Πιθανή αποχώρησή μας απ’ αυτήν τώρα και ένταξη των, εν λόγω, Χωρών, σημαίνει ότι, για να ξαναγίνει η Ελλάδα των παιδιών μας μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα χρειάζεται τη σύμφωνη γνώμη των Σκοπιανών, των Αλβανών, των Τούρκων!! Τρομερό και να το σκέφτεται κανείς…

  Η Ελλάδα, αν επί σαράντα χρόνια έζησε σχετικά καλά έως πολύ καλά σε συνθήκες σταθερότητας και δημοκρατίας, το οφείλει στην ένταξή της στους Ευρωπαϊκούς Θεσμούς. Προβλήματα βέβαια πάντα υπήρχαν. Κάποια εξ’ αυτών, λόγω της κρίσης και άλλων παθογενειών, οξύνθηκαν σοβαρά σε Χώρες του Νότου και κυρίως στη Χώρα μας.

  Παρ’ όλα αυτά, το ύψιστο Εθνικό συμφέρον, επιτάσσει να επιδιώξουμε τη λύση αυτών των προβλημάτων ΕΝΤΟΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ και όχι εκτός αυτής απομονωμένοι, αποδυναμωμένοι και ΧΩΡΙΣ ΣΤΗΡΙΞΗ.  Αμερικανοί, Κινέζοι ακόμη και Ρώσοι δηλώνουν ξεκάθαρα ότι, η θέση της Ελλάδας είναι στην Ευρώπη και εντός της Ευρωζώνης. Μας το τονίζουν και όσοι εκ των Ευρωπαίων πολιτικών και διανοουμένων αγαπούν ειλικρινά τη Χώρα μας. Όλοι αυτοί βλέπουν πιο καθαρά τα πράγματα από όσο εμείς που, η λιτότητα και οι περικοπές μας έχουν εξουθενώσει. Όμως, επειδή υπάρχουν ΤΑ ΠΟΛΥ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ, ας προσπαθήσουμε, για το αύριο της Πατρίδας και των παιδιών μας, να σκεφθούμε νηφάλια και να ενεργήσουμε λογικά. Προσωπικά επιλέγω το «ΝΑΙ» χάρη των παιδιών μας.  

Ίσως θα με ρωτήσετε :

-        Δεν σε ενοχλούν οι εκβιασμοί των Ευρωπαίων συμμάχων και δανειστών;

-        Με ενοχλεί αφάνταστα και με προσβάλει βαθύτατα.

  Φαντάζει όμως απείρως προτιμότερος ο (πρόσκαιρος και ενίοτε “χρήσιμος”) εκβιασμός π.χ. του Σόϊμπλε από τον ολοφάνερα και προκλητικά επαπειλούμενο “βιασμό” και πιθανό ακρωτηριασμό της Πατρίδας μας από τα “αρπακτικά” που μας περιβάλουν και περιμένουν πότε η “αδύναμη αντιλόπη” θα ξεκόψει από το κοπάδι για να της επιτεθούν. Το έργο, το έχουμε ξαναδεί. Το προηγούμενο της Κύπρου του 1974 απέχει ελάχιστα. Είναι νωπό. Ας μή ζήσουν τα παιδιά και τα εγγόνια μας παρόμοια τραγωδία. Ας την αποτρέψουμε. Είναι στο χέρι μας και είναι ΧΡΕΟΣ μας. Την Κυριακή στηρίζουμε το “ΝΑΙ”.