Ένας διαρκής αιματηρός πόλεμος

>> Του Αριστείδη Ζαννίκου

  Όλοι οι πόλεμοι, αργά ή γρήγορα, κάποια στιγμή τελειώνουν. Μπορεί και να ανασταλούν προσωρινά μέσω εκεχειρίας. Ο μόνος πόλεμος-και μάλιστα ακήρυκτος- που δεν σταματά ποτέ, είναι αυτός της ασφάλτου. Τούτος είναι διαρκής και πολύ αιματηρός. Διεξάγεται με όπλο τα τροχοφόρα, όταν, η κακή χρήση αυτών από τον άνθρωπο, τα μετατρέπει, από χρήσιμα εργαλεία, σε φονικά όργανα.

  Παγκόσμια η θλιβερή διαπίστωση. Όμως, στην Ελλάδα, όπου τα πάντα διακρίνει η υπερβολή, κατέχουμε τραγικό ρεκόρ. Στα μεταπολεμικά χρόνια, η Πατρίδα μας, έχει χάσει από τροχαία, τον πληθυσμό μιάς, σχετικά μεγάλης πόλης. Από κοντά βέβαια και η Χίος. Πιθανά, κατά την ίδια περίοδο, να έχει χάσει από τροχαία δυστυχήματα περισσότερους νέους απ' όσους έχασε στον ίδιο τον πόλεμο.

  Η σοφία των αρχαίων προγόνων, έστω με ρητορική υπερβολή, είχε αποφανθεί ότι “σε καιρό ειρήνης, τα παιδιά θάβουν τους γονείς τους, ενώ, εν καιρώ πολέμου, οι γονείς θάβουν τα παιδιά τους.” Όσο και αν, κατ΄ουσίαν, είναι ακραία η φράση (μιάς και καθημερινά πεθαίνουν χιλιάδες παιδιά από έλλειψη τροφής, φαρμάκων και καθαρού πόσιμου νερού), στην εξεταζόμενη περίπτωση, ταιριάζει απόλυτα.

  Είναι μεγάλος ο αριθμός των γονέων που, καθημερινά, θρηνούν το χαμό παιδιών από τροχαία ή για την πρόκληση σ' αυτά, περιστασιακής ή μόνιμης σοβαρής αναπηρίας. Είναι παιδιά που, απερίσκεπτα συνήθως, “αναμετρήθηκαν” τα ίδια με τη μοίρα τους ή έτυχε να βρεθούν στην πορεία άλλου απρόσεκτου οδηγού.

  Στατιστικά, η υπερβολική ταχύτητα αλλά και η μη χρήση ζώνης ή κράνους, ευθύνονται για τα περισσότερα θανατηφόρα τροχαία. Από κοντά η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ και η νύστα που προκαλεί το ξενύχτι. Συχνή αιτία η απερίσκεπτη οδήγηση με αντικανονική προσπέραση, η παραβίαση του STOP ή του ερυθρού σηματοδότη, η χρήση από οδηγούς κινητών τηλεφώνων και η οδήγηση υπό το κράτος εκνευρισμού. Η κακή κατάσταση και η ελλειπής σήμανση οδών, ο αμυδρός φωτισμός τους, οι “κόντρες” και η τάση των νέων να δείξουν “μάγκικες ικανότητες” είναι πρόσθετες αιτίες θανάτων νέων με τα περισσότερα σοβαρά τροχαία να συμβαίνουν από τα μεσάνυχτα μέχρι τις 7 η ώρα το πρωί.

  Οι παραπάνω στατιστικές διαπιστώσεις, οδηγούν και σε ανάλογα συμπεράσματα τα οποία, με τη σειρά τους, υποδεικνύουν και τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν για περιορισμό των τροχαίων:

ΠΡΩΤΟΝ : Σύλλογοι Γονέων (βεβαίως και πρωτίστως οι ίδιοι οι γονείς που πασχίζουν καθημερινά για τα παιδιά τους), εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων, Εκκλησία, Τοπική Αυτοδιοίκηση, Πολιτιστικοί και Αθλητικοί Σύλλογοι καθώς και τα Μ.Μ.Ε., απαιτείται να εκπονήσουν και να εφαρμόσουν, σε διαρκή βάση, ένα πρόγραμμα προσαρμοσμένο στην ιδιαίτερη ψυχολογία και νοοτροπία των νέων. Ένα πρόγραμμα που θα περιλαμβάνει οδηγίες για:

α) τη σωστή οδηγική συμπεριφορά και την, όσο γίνεται, πιο ακίνδυνη χρήση των τροχοφόρων, δια της τηρήσεως ΟΛΩΝ των κανόνων του Κώδικα Οδηγικής Κυκλοφορίας (Κ.Ο.Κ.)

β) τον σεβασμό και την προστασία του πλέον πολύτιμου αγαθού που μας προσφέρθηκε, δηλαδή της ΖΩΗΣ, αλλά και της ΣΩΜΑΤΙΚΗΣ ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΑΣ ημών των ιδίων καθώς και κάθε άλλου πολίτη.

γ) τον σεβασμό στα γενικά και ειδικά ανθρώπινα δικαιώματα με αποφυγή της ηχορύπανσης, της προκλητικής κατάληψης από οχήματα πεζοδρομίων, στροφών οδών, διαβάσεων πεζών, κυρίως των ΑΜΕΑ κ.λ.π.

δ) την αποφυγή της μέθης από αλκοόλ, της χρήσης ναρκωτικών ουσιών και τσιγάρου καθώς και του υπερβολικού ξενυχτιού που οδηγούν, αργά ή γρήγορα, σε τραγικές καταστάσεις. Το καλό παράδειγμα επ' αυτών, πρέπει να δίνουν καθημερινά οι ίδιοι οι γονείς και οι γύρω από τους νέους. Πρέπει να γίνει ευρέως γνωστό και αποδεκτό ότι “μαγκιά” είναι να αποφεύγεις την εξάρτηση και την “υποδούλωση” σε όλα τα παραπάνω.

ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Η Τοπική Αυτοδιοίκηση και των δύο βαθμίδων, πρωτίστως όμως ο Δήμος, καθώς και οι αρμόδιες Κρατικές Υπηρεσίες, έχουν χρέος και ευθύνη να φροντίζουν ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ και όχι περιστασιακά, για ένα ΑΣΦΑΛΕΣ οδικό δίκτυο με ό,τι αυτό σημαίνει και όσα προϋποθέτει. Κάθε ενδεχόμενη παράλειψη, ίσως οδηγεί σε θάνατο ή αναπηρία κάποιον συνάνθρωπο.

ΤΡΙΤΟΝ : Η ΕΛ.ΑΣ, δια της Τροχαίας και η Λιμενική Αστυνομία, παρά τις σοβαρές ελλείψεις σε προσωπικό, πρέπει να συνδράμουν και άλλο στην προσπάθεια προστασίας της ζωής και σωματικής ακεραιότητας ΟΛΩΝ των πολιτών, με πιο συστηματική και συνεχή αστυνόμευση των επικίνδυνων σημείων του οδικού μας δικτύου. Και μόνο η παρουσία τους λειτουργεί συνήθως αποτρεπτικά σε παραβιάσεις του ΚΟΚ. Ο σοφός λαός λέει ότι “ο φόβος φυλάει τα έρημα”.

  Αν και αυτονόητα όλα τα παραπάνω και γνωστά από ανάλογες δημοσιεύσεις, τα καταθέτω ως απότιση ελάχιστου φόρου τιμής στη μνήμη του Θοδωρή Ιωάννη Τριπολίτη που πρόσφατα χάσαμε από τροχαίο καθώς και όλων όσων, κατά καιρούς, έβαψαν τους δρόμους μας με το αίμα τους