Ένα χρόνο μετά, στο ίδιο έργο θεατές

>> Γράφει ο Γεώργιος Ι. Αμέντας

Εκατοντάδες κείμενα, χιλιάδες λέξεις και σκέψεις έχουν γραφτεί για το πρόβλημα που ταλανίζει τα τελευταία χρόνια τα νησιά του Βορειοανατολικού Αιγαίου αλλά και τον Έβρο.

Χωρίς αμφιβολία, μιλάμε για ένα ζήτημα πρωτίστως ευρωπαϊκό και ταυτόχρονα εθνικό. Εμείς απλά είχαμε την ατυχία να βρεθούμε στην διαδρομή προς την σωτηρία. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε ως τόπος είναι να διαχειριστούμε και ίσως να περιορίσουμε τις συνέπειες του προβλήματος. Ο λόγος  φυσικά για το μεταναστευτικό - προσφυγικό!

Για να έρθουμε στο ουσιαστικό και σε εκείνο που απασχολεί την κοινή γνώμη, η απάντηση είναι πως ναι, χρειάζεται μια  εγκατάσταση που να φιλοξενεί με αξιοπρέπεια μετανάστες - πρόσφυγες αλλά και εργαζόμενους.

Η ουσία όμως μετά την παραδοχή αυτή, είναι να δούμε τι είδους εγκατάσταση έχουμε ανάγκη.

Η σημερινή κατάσταση στην ΒΙΑΛ αποτελεί τον πλήρη εξευτελισμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Θα μπορούσε να βελτιωθεί αυτό το αίσχος; Η απάντηση είναι απλή: Ναι. Θέλουμε να συνεχίσουμε να επιβαρύνουμε επιπλέον την τοπική κοινωνία; Και εδώ η απάντηση είναι απλή: Όχι. Άρα ψάχνουμε για μετεγκατάσταση ή αντικατάσταση;

Η εμπειρία μας έχει δείξει ότι η  καταγραφή και η ταυτοποίηση τελειώνει μέσα σε λίγες μέρες και στην συνέχεια περνάμε στο μαρτύριο της σταγόνας που λέγεται απόδοση ασύλου. Όσο το άσυλο δεν υπήρχε στην Χίο η διαδικασία ήταν πολύ γρήγορη αλλά πλήρως λαθεμένη. Και αυτό γιατί πέραν της νομικής πλευράς υπάρχει και η εθνική που επέτρεπε την άνευ όρων απελευθέρωση και κυκλοφορία παράνομων μεταναστών. Ποιο θα ήταν το σωστό; Καταγραφή και ταυτοποίηση και στην συνέχεια μεταφορά σε κέντρα της ηπειρωτικής Ελλάδας για να εξεταστεί η απονομή ασύλου. Κέντρα οπωσδήποτε κλειστά και φυλασσόμενα!

Έτσι, στην Χίο, η παραμονή θα ήταν ολίγων ημερών. Και αυτό γιατί στην νησιωτική Ελλάδα η διαχείριση των πληθυσμών αυτών είναι σχεδόν αδύνατη αλλά και εθνικά προβληματική. Πόσα χρήματα άλλωστε έχουν δαπανηθεί τα τελευταία χρόνια με μηδενικά αποτελέσματα;

Η αρχή πρέπει να γίνει με διεκδίκηση στα ευρωπαϊκά φόρα της αλλαγής του γεωγραφικού περιορισμού, αν έχει ζητήσει γεωγραφικό περιορισμό η Ευρώπη. Και αυτή η αλλαγή θα είναι εφικτή από μια κυβέρνηση που θα επιδιώξει να καταστήσει σαφές ότι υπάρχει φύλαξη συνόρων και στα εξωτερικά αλλά και στα εσωτερικά σύνορα της χώρας μας και δεν αφήνει τους μετανάστες να λιάζονται και να εξαφανίζονται.

Λύση για να διασφαλιστούν τα συμφέροντα όλων των εμπλεκομένων και ιδιαίτερα της Τουρκίας, η οποία θα φέρει τις μεγαλύτερες αντιρρήσεις υπάρχει. Τα θέματα είναι καθαρά τεχνικά. Με την ολοκλήρωση αυτής της διαδικασίας και του θετικού αποτελέσματος θα καταλάβουμε ότι οι υπερδομές είναι περιττές.

Είναι τουλάχιστον άδικος κόπος να συζητάμε για τον τόπο της εγκατάστασης όταν πρώτα δεν έχουμε συμφωνήσει τι θέλουμε να φτιάξουμε. Και αν θεωρήσουμε από την πλευρά του υπουργείου ότι έχει πάρει την απόφαση για πλήρη μετεγκατάσταση του κέντρου από το χώρο της ΒΙΑΛ σε ένα νέο χώρο σαν και αυτόν στο Θόλος τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο καθόσον είμαστε πολύ μακριά από το δεδομένο που το δημοτικό συμβούλιο δέχεται ως βάση για να αρχίσει την όποια συζήτηση.

Για να αρχίσει η συζήτηση απαιτείται, πλην της αποσυμφόρησης του νησιού, και η εγκατάσταση η οποία θα φτιαχτεί να είναι μόνο για καταγραφή και ταυτοποίηση, όχι για άσυλο, όχι για κράτηση, όχι ΠΡΟΚΕΚΑ. Έτσι λοιπόν όταν ο υπουργός ζητάει να του προτείνουμε μία περιοχή πού θα δημιουργηθεί το νέο κέντρο και φέρνει ως επιχείρημα το ότι «όπου και αν σας πω να πάει θα μου πείτε όχι γιατί το σημείο δεν είναι σωστό», δεν έχει άδικο γιατί θα του πούμε «όχι ως προς το σημείο διότι λέμε όχι ως προς την κατασκευή μιας τέτοιας εγκατάστασης σε ένα οποιοδήποτε χώρο στο νησί μας».

Έτσι λοιπόν είναι αδύνατη η επίλυση του προβλήματος και η μπάλα συνεχίζει να παίζεται στο γήπεδο των Καμποχώρων, στο Χαλκειός και στη ΒΙΑΛ. Ποιος πραγματικά λοιπόν είναι υπεύθυνος που δεν κλείνει η ΒΙΑΛ; Το δημοτικό συμβούλιο με την απόφασή του έχει ορίσει το πλαίσιο μέσα στο οποίο μπορεί να γίνει η όποια συζήτηση. Μήπως η στάση του υπουργείου που δεν βάζει νερό στο κρασί του έτσι ώστε να βρεθεί μία λύση; Ειδικά μετά την παραδοχή του λάθους από την πλευρά του υπουργού ως προς την μη ανάγκη πλέων του τύπου υπερδομής που είχε παρουσιάσει ο κ. Στεφανής και είχε εγκρίνει το τότε υπουργικό συμβούλιο. Μήπως τελικά η όλη συζήτηση γίνεται μόνο και μόνο για τον θόρυβο ούτως ώστε να μην κλείσει ποτέ η δομή στο Χαλκειός;

Καταλήγοντας λοιπόν θα υποστήριζα ότι οφείλουμε να συνεννοηθούμε. Έχουμε χρέος να κάτσουμε στο τραπέζι και να συζητήσουμε. Όχι όμως σε μια συζήτηση χωρίς πλαίσιο και ατζέντα. Οφείλουμε να ορίσουμε τι θέλουμε να φτιάξουμε και μετά να βρούμε το που θα το φτιάξουμε.

Οφείλουν όλοι να βρεθούν στο τραπέζι του διαλόγου με ανοιχτά χαρτιά και να δεσμευθούν για το καλό του νησιού. Η αρχή πρέπει να γίνει από τον υπουργό. Το δημοτικό συμβούλιο έχει θέσει το πλαίσιο συζήτησης! Ο κ. υπουργός είναι πραγματικά έτοιμος;