Δημοκρατία και Φασισμός

>> Της Μαρίας Μπογή - Γραμματέας της Πολιτικής Κίνησης των Οικολόγων Πράσινων Χίου

Δεν θα μπω στη διαδικασία να γράψω ορισμούς κάποιων φιλοσόφων και πνευματικών ανθρώπων σχετικά με το τι είναι φασισμός και τι είναι Δημοκρατία. Ο καθένας μας μπορεί να ανατρέξει σε εγκυκλοπαίδειες και σχετικά βιβλία και να έχει την άποψη του.

Θα προσπαθήσω όμως να εκφράσω τις δικές μου σκέψεις που ίσως να αφορούν και άλλους ή να μας βάλλουν σε ένα δημιουργικό προβληματισμό.

Το φαινόμενο της Χρυσής Αυγής που αντιπροσωπεύει την έννοια φασισμός στο εδώ και στο τώρα στη χώρα μας, περιέχει πολλές αντιφάσεις και αντιθέσεις. Υποστηρίχτηκε όμως από μια μεγάλη μερίδα του κόσμου.

Το κόμμα αυτό ποτέ στην ουσία δεν έκρυψε το αληθινό του  πρόσωπο . Στο καταστατικό του γράφει ότι : Η γενική συνέλευση εκλέγει αρχηγό και μετά εκείνος κάνει ότι θέλει. Εκλέγει αυτούς που θα είναι δίπλα του, τους συμβούλους του, τα πρωτοπαλίκαρα του και τους δίνει οδηγίες. Εκείνος μετά από 5 χρόνια αποφασίζει  πότε και αν θα γίνει πάλι γενική συνέλευση και αν θα γίνουν κατά την κρίση του εσωκομματικές εκλογές.

Δηλαδή, στη ουσία, όλοι αυτοί που τον ψήφισαν δέχονταν να τα δώσουν όλα. Την ελευθερία τους τα δικαιώματα της ζωής και των απόψεων τους, σε ένα απόλυτο μονάρχη. Δηλαδή αν έπαιρναν την εξουσία, είτε με πραξικόπημα, είτε με βία, είτε μέσα από εκλογές, οι Έλληνες πολίτες δεν θα μπορούσαν ξανά να έχουν δικαίωμα γνώμης.

Πιστεύω ότι οι περισσότεροι που ψήφισαν Χρυσή Αυγή το έκαναν από λόγους θυμού και εκδίκησης , επειδή η κυβέρνηση (η τότε ή η τωρινή, δεν ξεχωρίζω μια και φαίνονται να είναι ίδιες) υπέγραψε το μνημόνιο που εκτός των άλλων έλεγε ότι λόγω χρεών παραδίδεται η εθνική κυριαρχία. 

Δεν βλέπω όμως το πώς, σώζεις την εθνική κυριαρχία με το να παραδώσεις κάθε δικαίωμα ελευθερίας σε ένα απόλυτο μονάρχη. Ποσόν μάλλον όταν αυτός προβαίνει σε σύσταση εγκληματικής οργάνωσης. Είναι το ίδιο και χειρότερο από την παράδοση της εθνικής κυριαρχίας.

Κι όμως η Χρυσή Αυγή σε αυτό το επιχείρημα  στηριζόταν για να αποκτήσει τη δύναμη της. 

Με το πρόσχημα ότι υπερασπίζεται την Αρχαία Ελλάδα και τα ιδεώδη της, έσπερναν το φόβο, το θυμό,  το μίσος, την εκδίκηση, το σαδισμό.

Η παρουσία της Χρυσής Αυγής δυσφημίζει την Ελλάδα και  το εθνικό φρόνιμα.

Δεν μπορούμε όμως να παραβλέψουμε το γεγονός ότι είχαν την υποστήριξη πολλών χιλιάδων Ελλήνων και ότι ο αριθμός τους αυξανόταν συνεχώς.

Αυτό σημαίνει για αυτούς που ξέρουν να ερμηνεύουν το κοινωνικό αίσθημα ότι ο Ελληνικός λαός έχει πολύ οργή, θυμό και αγανάκτηση μέσα του και εκφραζόταν με λάθος τρόπο μέσα από αυτή την εγκληματική οργάνωση.

Ένας θυμός του Ελληνικού λαού που μεγαλώνει μέρα με την ημέρα. Κάθε φορά που στέλνεται κόσμος στη ανεργία, κάθε φορά που μέσα από τους υπέρμετρους φόρους απομυζούν τις σταγόνες από τον κόπο κάθε εργαζόμενου. Κάθε φορά που καταστρέφεται το περιβάλλον και η υγεία με τις μεγάλες επεμβάσεις στη φύση που προωθούν. Κάθε φορά που συνειδητοποιεί την εκμετάλλευση κάθε φορά που νοιώθει ανασφάλεια.

Γι' αυτό και η κυβέρνηση δεν θα πρέπει αν είναι ήσυχη, και κάτω από τον σάλο που έχει δημιουργηθεί με τα πρόσφατα γεγονότα , να περνά νομοσχέδια που καταστρέφουν τα δάση, απαξιώνουν την παιδεία, την υγεία, και στέλνουν στρατιές δημοσίων υπαλλήλων στην ανεργία.

Δεν ξέρουμε πώς μπορούν να αντιδράσουν τόσοι οργισμένοι άνθρωποι. Μπορεί να είναι ανεξέλεγκτο και αυτό δεν θα αρέσει ούτε στην κυβέρνηση, ούτε στην υπόλοιπη κοινωνία.

Η ΛΥΣΗ σε όλα αυτά είναι μια:

Λέγεται Δημοκρατία και εξέλιξη της ανθρώπινης συνείδησης. Το ένα είναι απαραίτητη προϋπόθεση του άλλου.

Οι Αρχαίοι Έλληνες που τόσο επίμονα δυσφήμιζαν οι Χρυσαυγίτες μας είχαν δώσει τρόπους και λύσεις ακόμα και για όσα αντιμετωπίζουμε σήμερα.     

Δίδασκαν ηθική.

 Όχι με ένα τρόπο δουλικό και με προεκτάσεις φόβου και τιμωρίας από αόριστα και άγνωστα φαινόμενα. Αλλά, με ένα τρόπο αξιοπρέπειας, σεβασμού, τιμιότητας και θάρρους.

Εκείνοι τον ανταγωνισμό τον μετέτρεψαν σε ευγενή άμιλλα, σε συναδέλφωση, σε συνδημιουργία, σεβασμό στη συνύπαρξη.

Για την σωστή Δημοκρατία χρειάζεται να έχουμε όλοι Αγάπη για τα παιδιά μας και να νοιαζόμαστε σε τι κόσμο θα ζήσουν. Αγάπη για κάθε συνάνθρωπο για τη φύση, για τον πολιτισμό μας, για κάθε ύπαρξη.

Αγάπη για το περιβάλλον, που είναι όλα αυτά. Ας συνειδητοποιήσουμε ότι δεν μπορούμε να ζήσουμε μακριά από το περιβάλλον μας. Αλλά είμαστε και απόλυτα υπεύθυνοι για το πώς θα ζήσουμε και πώς θα το διαμορφώσουμε.

Η Δημοκρατία δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς σύνεση και στόχους και για να λειτουργήσει σωστά μας χρειάζεται όλους. Υπάρχουν πράγματα που μπορούμε να κάνουμε όλοι μαζί και πράγματα που μπορεί να κάνει ο καθένας ξεχωριστά.

Τα ερωτήματα που μπορεί αν βάλει ο καθένας στον εαυτό του θα μπορούσαν να είναι.

Τι είναι δημοκρατία για μένα, πώς μπορώ να την εκφράσω στη σχέση μου με τους συνανθρώπους μου , την κοινωνία και με το πολιτικό σύστημα που υπάρχει τώρα;

Το Σύνταγμα μου δίνει κάποια δικαιώματα, τα ξέρω ,τα εφαρμόζω, τα διεκδικώ ;

Τι χρειάζεται να γίνει για να ακούγεται η άποψη μου περισσότερο;

Καταλαβαίνω τη δύναμη της συλλογικότητας;

Λέμε ότι είμαστε αγανακτισμένοι και θυμωμένοι επειδή πιστεύουμε ότι μας αδικούν και δεν μπορούμε ή είμαστε αδύναμοι για να αντιδράσουμε.

Αν μπορούσαμε να αντιδράσουμε ο θυμός μας θα διοχετευόταν αποτελεσματικά για το καλό και των συνανθρώπων μας και  δημιουργικά;

Έχουμε κάνει την αυτοκριτική μας; Εμείς έχουμε εκμεταλλευτεί ανθρώπους και καταστάσεις; Μπορούμε να αντιδράσουμε τώρα διαφορετικά; Έχουμε συζητήσει με φίλους και γνωστούς για τον κοινό μας προβληματισμό; Έχουμε συμμετάσχει σε συνελεύσεις σε κοινές δράσεις σε παρουσιάσεις;

Έχουμε οραματιστεί μαζί με άλλους σε τι είδους κοινωνία θα θέλαμε να ζούμε;

Τι είδους οικονομικό σύστημα θα θέλαμε να είχαμε;

Λένε ότι δεν έχουμε χρήμα. Είναι αλήθεια αυτό;

Το χρήμα είναι ένας από τους παράγοντες μιας καλής ζωής .

Οι άλλοι παράγοντες ποιοι είναι;

Για να οραματιστούμε το καλύτερο , για να εκφράσουμε την αλήθεια μας για να έχουμε μια αξιοπρεπή ποιότητα ζωής , χρειάζονται άραγε πολλά χρήματα;

Αν πιστεύουμε ότι τα νομοσχέδια είναι άδικα, έχουμε ενημερώσει τους φίλους και γνωστούς μας , έχουμε κατακλύσει τα μπλογκς του υπουργείου με μηνύματα έχουμε μαζέψει υπογραφές έχουμε συμμετάσχει σε απεργίες η διαμαρτυρίες;.

Διεκδικούμε αυτό που είναι δίκαιο για το κοινό καλό, ή μόνο για τον εαυτό μας;

Έχουμε ισορροπημένη, συνετή συμπεριφορά, έχουμε τη δύναμη και την ανωτερότητα να συγχωρούμε;

Η Δημοκρατία χτίζεται από εμάς τους ίδιους.

Μια ιδανική κοινωνία που σε όλους μας θα άρεσε κανείς δεν μπορεί να μας τη φτιάξει, παρά μόνο εμείς. Τίποτα δεν μπορεί αν γίνει αν εμείς δεν είμαστε παρόντες, ενεργοί, κουβαλώντας και προβάλλοντας, όσο περισσότερο μπορούμε, τον καλό μας εαυτό.

Μπορούμε να  επιτύχουμε και μας αξίζει το καλύτερο.