"Δεν υπήρξε περιστατικό ρατσιστικής βίας στο Πυργί"

>> Από το Τμήμα Δικαιωμάτων ΣΥΡΙΖΑ Χίου

Με αφορμή τον θόρυβο που προκλήθηκε από το βίαιο περιστατικό στο Πυργί της Νότιας Χίου ως ΣΥΡΙΖΑ έχουμε να παρατηρήσουμε τα παρακάτω:

Όσοι βιαστικά και πρόχειρα αναβάθμισαν ένα πραγματικά βίαιο περιστατικό μεταξύ νέων σε περιστατικό ρατσιστικής βίας, θα πρέπει να συνυπολογίσουν  ότι τα χωριά διακρίνονται από ισχυρή αίσθηση τοπικής ταυτότητας, είναι κοινωνίες αλληλογνωριμίας με προσωπικές αλληλοεξαρτήσεις που παράγουν αξίες και κώδικες συμπεριφοράς. Η αποδοχή του ‘’ξένου”, του «διαφορετικού», του «μειονεκτικού» σε όλες τις μικρές παραδοσιακές κοινωνίες της ελληνικής υπαίθρου ήταν ανέκαθεν ένα ζήτημα δύσκολο που εμπεριείχε διακρίσεις και συμπεριφορές κοινωνικού εξοστρακισμού.

Η πρόσφατη ιστορία μας έχει διδάξει ότι οι διαφορές είναι πρωτίστως πολιτιστικές με αντιπαλότητες ακόμα και μεταξύ γειτονικών χωριών, ζήτημα το οποίο ερμηνεύεται καλύτερα από την κοινωνική ανθρωπολογία και όχι από την πολιτική.

Οι πηχαίοι τίτλοι σε τοπικά ηλεκτρονικά μέσα κατά την γνώμη μας περισσότερο κακό προκάλεσαν, παρά έδωσαν λύση στην όξυνση της κοινωνικής βίας. Τα ηλεκτρονικά μέσα λειτούργησαν εσπευσμένα ως δικαστές και μέσα από το δικό τους λάθος, στιγμάτισαν ένα ολόκληρο χωριό και διαφήμισαν στην ουσία την φασιστική άκρα δεξιά και τις τακτικές της.

Σε πολιτικό επίπεδο θεωρούμε ότι τα θέματα αυτά πρέπει να αντιμετωπίζονται με συστηματική δουλειά μέσα στην ίδια την κοινωνία εστιάζοντας στην ολοένα αυξανόμενη  βία των νέων. Αυτή η βία είναι  απότοκο της γενικευμένης βιαιότητας που δεχόμαστε καθημερινά ως πολίτες από την πολιτική του κράτους. Αποτελεί  το κυρίαρχο πρότυπο συμπεριφοράς που προβάλλουν και σε μεγάλο βαθμό προτείνουν  κυρίως τα ιδιωτικά ΜΜΕ και η αισθητική τους εδώ και  δεκαετίες. Και βεβαίως  συνιστά   τον  κατεξοχήν τρόπο  δράσης των ακροδεξιών συμμοριών.  

Με τις πανταχού παρούσες μνημονιακές πολιτικές η κοινωνία μας μεταλλάσσεται. Η συστημική βία επηρεάζει  καθοριστικά την καθημερινότητα όλων μας. Σε αυτό το μέτωπο και στην ασταθή ισορροπία ανάμεσα στην βαρβαρότητα και τον πολιτισμό, ανάμεσα στον εκφασισμό και την κοινωνική  αλληλεγγύη, οφείλουμε να προτάξουμε και να υπερασπιστούμε το δικό μας αξιακό πλαίσιο του διαλόγου και της ανεκτικότητας στο διαφορετικό.

Η κρίση της Δημοκρατίας  μπορεί να απαντηθεί μόνο με καθημερινές πολιτικές και πολιτισμικές μάχες για  ολοένα και περισσότερη καθημερινή και ουσιαστική Δημοκρατία. Η συνεχής  Δημοκρατική  αντιπαράθεση  όλων μας με την βαρβαρότητα είναι ο μόνος δρόμος.