Ώρα για δράση ανατροπής -Συνέντευξη τύπου ΑΝΤΑΡΣΥΑ (Video)

>> Του Βλάση Δημητριάδη

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ αρκετό καιρό πριν, ακόμα και τώρα αλλά και μετά τις εκλογές, θεωρεί πως το πρώτο και σημαντικότερο πεδίο αναμέτρησης του κόσμου της εργασίας με τις δυνάμεις του κεφαλαίου, αποτελεί το πεδίο των αγώνων, το πεδίο των δρόμων. Για αυτόν ακριβώς το λόγο και έχει καταθέσει και καταθέτει, χθες, σήμερα και την επομένη των εκλογών τόσο προς τις άλλες αριστερές δυνάμεις, όσο και προς το ευρύτερο λαϊκό κίνημα και τους αγωνιστές, πρόταση για τη συγκρότηση ενός Αγωνιστικού Μετώπου Ρήξης και Ανατροπής. Ενός μετώπου κοινής δράσης που θα μπορέσει να αποκρούσει την αντιλαϊκή επίθεση κεφαλαίου - Ε.Ε. - Δ.Ν.Τ. και κάθε κυβερνητικού διαχειριστή της. Μιλάμε συνεπώς για ένα αγωνιστικό μέτωπο κόντρα στις πολιτικές της καλπάζουσας ανεργίας, των ευέλικτων σχέσεων εργασίας, των χαμηλών μισθών και των απολύσεων, της απελπισίας και των αυτοκτονιών, της φτώχειας και της ανέχειας. Ενός μαζικού μετώπου που θα μπορέσει να ανασχέσει και να ανατρέψει τις πολιτικές εκείνες που παρά τις επιστημονικές και τεχνολογικές δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα, μας γυρίζουν 1,5 αιώνα πίσω μόνο και μόνο για να επιβάλλουν μια πραγματική δικτατορία των αγορών και των τραπεζών, των εργοδοτών και των πολυεθνικών σε βάρος των βαμμένων με αίμα και αγώνες εργατικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ προτείνει στις μαχόμενες δυνάμεις της Αριστεράς και του κινήματος το αναγκαίο –σύμφωνα με την άποψή της– πολιτικό πλαίσιο για την ανατροπή της επίθεσης όχι κλείνοντας, αλλά ανοίγοντας τη συζήτηση για τους αναγκαίους άξονες δράσης και περιεχομένου που μπορούν να προκαλέσουν ρήγματα και να ανοίξουν το δρόμο για μια άλλη πορεία. Και με την αναγκαία για τη συγκυρία αυτή πρόταση κατεβαίνουμε και στην επερχόμενη εκλογική μάχη. Μια πρόταση και ένα πρόγραμμα κοινής δράσης, εργατικής απάντησης και αριστερής διεξόδου από την κρίση που στα πιο βασικά του σημεία συμπυκνώνεται στα ακόλουθα.

Ανατροπή της κυβέρνησης του μαύρου μετώπου ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και όλων των κομμάτων που συνιστούν δεκανίκια της ίδιας πολιτικής. Όχι στη νέα δανειακή σύμβαση, όχι στην «ευρωπαϊκή οικονομική διακυβέρνηση». Να καταργηθεί το Mνημόνιο, το Μεσοπρόθεσμο και οι εφαρμοστικοί νόμοι. Όχι στο ξεπούλημα και τη λεηλασία της δημόσιας περιουσίας. Να καταργηθεί το σύμφωνο για το ευρώ. Στάση πληρωμών και μονομερής διαγραφή του ληστρικού χρέους. Έξοδος από το ευρώ, ρήξη και αποδέσμευση από την ΕΕ, το ΔΝΤ και το ΝΑΤΟ. Εθνικοποίηση-κρατικοποίηση των τραπεζών, των επιχειρήσεων στρατηγικής για την οικονομία σημασίας και μεγάλων επιχειρήσεων που κλείνουν, χωρίς αποζημίωση, με εργατικό, λαϊκό και κοινωνικό έλεγχο. Ανασυγκρότηση του κατεστραμμένου εντός των ΕΕ-ΟΝΕ παραγωγικού ιστού της χώρας. Ριζική μείωση στρατιωτικών δαπανών και εξοπλισμών. Αναδιανομή του πλούτου σε βάρος των κερδών και υπέρ των εργαζομένων. Αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις. Να ακυρωθούν τα χαράτσια. Να φορολογηθούν δραστικά το κεφάλαιο και οι χρηματοπιστωτικές συναλλαγές. Κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη λαϊκής ανάγκης. Ριζική μείωση της φορολογίας των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Απαγόρευση απολύσεων, κατοχύρωση των συλλογικών συμβάσεων, μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, ουσιαστική προστασία των ανέργων.

Ένα τέτοιο πρόγραμμα θεωρούμε πως ανταποκρίνεται στις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και τις δυνατότητες της εποχής, πρόκειται για προτάσεις που μπορούν να προκαλέσουν άμεσα ρήγματα στο σήμερα και να δείξουν το δρόμο για μία προοπτική που θα επιβάλλει η λαϊκή πάλη και οι μαζικοί αγώνες. Τίποτα δε θα μας χαριστεί τόσο εύκολα μέσα από εκλογές και χωρίς ουσιαστική ρήξη με το κεφάλαιο και τους ιμπεριαλιστικούς του μηχανισμούς, τις δεσμεύσεις και τις πολιτικές που αυτοί μας επιβάλλουν. Δεν τρέφουμε αυταπάτες για προοδευτικές κυβέρνησεις οι οποίες χωρίς να θέτουν τα θεμελιακά ζητήματα άρνησης και όχι διαχείρισης ενός χρέους που μας βουλιάζει ακόμα βαθύτερα στο βούρκο των τόκων και της κοινωνικής χρεοκοπίας, της αποδέσμευσης από την ΕΕ και το ευρώ και τις πολιτικές που αυτές υπαγορεύουν με το έτσι θέλω, θα μπορέσουν μέσα στο σάπιο αυτό σύστημα να ασκήσουν την οποιαδήποτε φιλολαϊκή και διαχειριστική – κεϋνσιανή πολιτική. Ωστόσο πρέπει να χαράξουμε τους άξονες εκείνους και την κατεύθυνση προς την οποία οφείλουμε να κινηθούμε, η στήριξη αυτού το προγράμματος και της λογικής της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και στις επερχόμενες εκλογές είναι στήριξη των αγώνων που έρχονται και θα επιβάλλουν τον άλλο δρόμο.

Και επειδή πολύς λόγος γίνεται για δήθεν ανάπτυξη (αλλά που είναι άραγε η ανάπτυξη) και δήθεν  ρεαλιστικές προτάσεις (που είδαμε μέχρι σήμερα πού μας έφεραν) θέτουμε στις εκλογές και τα «δικά μας» διλήμματα:

Ας σκεφτούμε βαθύτερα, τι είναι πιο χρήσιμο και πιο ρεαλιστικό:

ñ     «Επαναδιαπραγμάτευση» του μνημονίου ή ανατροπή του;

ñ      «Μεταρρύθμιση - επανίδρυση» της ΕΕ ή αποδέσμευση και διεθνιστική συμβολή στη διάλυση της;

ñ      «Ανάπτυξη» με μισθούς Βουλγαρίας και Κίνας και ξεπούλημα της Δημόσιας περιουσίας ή έξοδος από Ευρώ - ΕΕ και αντικαπιταλιστική παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας σε όφελος των εργαζομένων και της νεολαίας;

ñ      «Κυβέρνηση της Αριστεράς» ή συμβολή σε ένα πανεργατικό - παλλαϊκό Μέτωπο Ρήξης, Ανατροπής και Νίκης;

ñ     Ευκαιριακή και σαθρή Αριστερή εκλογική ενότητα (που θα καταρρεύσει και θα απογοητεύσει ξανά, όπως ο Συνασπισμός ΚΚΕ-ΕΑΡ, με αντίστοιχα ευκαιριακά παραδείγματα και στην Ιταλία που τελικά καταβαράθρωσαν τις συγκεκριμένες δυνάμεις της αριστεράς) ή συμβολή σε ένα αντικαπιταλιστικό και ανατρεπτικό πρόγραμμα;

ñ     Στην αναμέτρηση που επέρχεται θα πάμε απροετοίμαστοι ή προετοιμασμένοι; Κι επειδή πολύ λόγος γίνεται τον τελευταίο καιρό για δήθεν χαμένη ψήφο στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δυστυχώς και από τους διπλανούς μας συναγωνιστές και συντρόφους της επίσημης αριστεράς, επιτρέψτε μας να καταρρίψουμε αυτό το μύθο με ένα-δυο βασικά επιχειρήματα. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πέρα από στημμένες δημοσκοπήσεις που δεν την αναφέρουν καν σαν δυνατότητα επιλογής, φέρει πίσω της ένα ισχυρό ρεύμα και απήχηση σε νέο κόσμο διεκδικώντας ακόμα και μία ανατρεπτική είσοδό της στη βουλή. Ήδη ανεξάρτητες δημοσκοπήσεις τη φέρνουν σε ποσοστά 3 και κάτι τις εκατό η ακόμα και κοντά στο 4%. Μας στεναχωρεί εκείνη η λογική από συναγωνιστές των άλλων χώρων, που λέει να κοντύνουμε τον άλλο αριστερό για να φανούμε ψηλότεροι, ειδικά σε μια περίοδο που θα έπρεπε να είναι ξεκάθαρο πως εχθρός είναι οι δυνάμεις των μνημονίων και της εξουσίας του κεφαλαίου και όχι ο διπλανός αριστερός.

Αλλά και καθαρά τακτικά να το δούμε για την αριστερά συνολικά, είναι προτιμότερο να πάρει 3-5 έδρες συνολικά παραπάνω το ΚΚΕ και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ή να βγει ενισχυμένη η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και μπαίνοντας στη βουλή να διεκδικήσει 9-10 παραπάνω βουλευτές. Για να αλλάξουν ριζικά τα πράγματα στην Αριστερά, να γίνει πράξη ο διάλογος και η Κοινή Δράση;

ñ     Κι ένα ακόμα δίλημμα στρατηγικής σημασίας, απολογητική του πρώιμου «σοσιαλιστικού» εγχειρήματος που χρεοκόπησε και κατέρρευσε ή συμβολή σε ένα σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα και κίνημα που θα εμπνεύσει και θα συνεγείρει τους εργαζόμενους και τη νεολαία;

Στο μονόδρομο Μνημονίου - ΕΕ - Κεφαλαίου που οδηγεί στην εξαθλίωση, αντιπαραθέτουμε τον άλλο δρόμο της αντικαπιταλιστικής ανατροπής της επίθεσης, της επανάστασης, της εργατικής εξουσίας - δημοκρατίας. Για να περάσει ο πλούτος και η εξουσία στα χέρια των εργαζομένων. Για τη σύγχρονη κομμουνιστική κοινωνία της δημιουργικής εργασίας και των πραγματικών κοινωνικών αναγκών.

Για όλους αυτούς κι ακόμα παραπάνω λόγους, μαύρο στο μαύρο μνημονιακό μέτωπο με κόκκινη ψήφο στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Είναι η πιο αντιμνημονιακή ψήφος, η πιο βαριά καταδίκη της αντιλαϊκής πολιτικής, η πιο κερδισμένη για τους νέους αγώνες, ψήφος ελπίδας και προοπτικής.

>>Της Πόπης Γανιάρη 

Ζούμε μια ιστορική περίοδο απ’ αυτές που σημαδεύουν την πορεία της ανθρωπότητας. Πέντε χρόνια μετά το ξέσπασμα της παγκόσμιας κρίσης, της μεγαλύτερης μετά το Β’ παγκόσμιο Πόλεμο, όχι μόνο δε διαφαίνεται διέξοδος, αλλά αντίθετα τη βλέπουμε να βαθαίνει και να επεκτείνεται. Οξύνονται οι αντιφάσεις που διαπερνούν την καπιταλιστική παραγωγή, η αντιμετώπιση της πτωτικής τάσης του ποσοστού κέρδους, η υπερδιόγκωση της χρηματοπιστωτικής σφαίρας, οι σύγχρονες μορφές που παίρνουν οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί.