Χωρίς τίτλο…Ευγενίας
Ένα από τα πρώτα θύματα της κρίσης η εφημερίδα, μας άφηνε…χρόνους και μήνες απλήρωτους! Αυτό που ζήσαμε τότε, άλλοι περνώντας στην ανεργία και άλλοι σε πρόωρη συνταξιοδότηση, έπρεπε να έχουμε μεγάλη φαντασία για να καταλάβουμε ότι ήταν η αρχή ενός ντόμινο που δε θα άφηνε τίποτα όρθιο και δε θα είχε σταματημό…
Αλλά δεν είχαμε!
Είχαμε ωστόσο ένα μεγάλο ελαφρυντικό.
Εκείνο το: «λεφτά υπάρχουν!»
Παρεμπιπτόντως, λεφτά υπάρχουν, αλλά όχι για εμάς.
Όταν τελειώσει η κρίση, γιατί θα τελειώσει κάποτε, οι πλούσιοι θα έχουν γίνει πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Κι αυτό, δε χρειάζεται να έχει φαντασία για να το καταλάβει κανείς.
Σκέφτομαι μάλιστα πως αυτή η τεράστια απόσταση που δημιουργείται σήμερα μεταξύ πλούσιων και φτωχών, είναι η άπλα που χρειάζονται οι πρώτοι για να κυκλοφορούν άνετα και να μη σκοντάφτουν κάθε τρεις και λίγο πάνω σε εμάς τους νεόπτωχους που μεγαλοπιαστήκαμε με δανεικά λεφτά…
Θα μου πείτε, και η ευθύνη, αίφνης, του αγρότη που έκανε την επιδότηση μερσεντές που κολλάει εδώ;
Ε, πώς! Δούλοι κι αφεντάδες γίναμ’ ένα στο μποτιλιάρισμα, λίγο το ‘χεις;
Θα μου πείτε ακόμα, ποιός διευκόλυνε να γίνει η επιδότηση μερσεντές;
Και άλλα πολλά θα μου πείτε, που αν τα συνοψίσουμε θα καταλήξουμε σε αυτό που χώρισε την Ελλάδα σε δύο στρατόπεδα
Εκείνο το : «μαζί τα φάγαμε» του Πάγκαλου.
Μαζί τα φάγαμε τω όντι. Εκείνοι έτρωγαν την πίτα πάνω στο τραπέζι κι εμείς τα ψίχουλα που έπεφταν στο πάτωμα. Και δεν τους βλέπαμε κιόλας έτσι που ήμασταν σκυμμένοι.
Μα γι αυτό μας τα έριχναν ανόητη! Μου λέει η φωνή μέσα μου...
Αρθρογραφώ για πρώτη φορά μετά από μια ανάπαυλα διετίας μέσα στην οποία ήρθαν τα πάνω κάτω και δεν ξέρω από πού να αρχίσω. Ή μάλλον από πού να πρωταρχίσω. Είπα λοιπόν να το αφήσω να με πάει μόνο του και στο μεταξύ να χαιρετίσω τη νέα προοπτική που ανοίγεται μέσω διαδικτύου και που ακούει στο πολύ…ενοχλητικό όνομα Κουνούπι.
Μέσα στο γενικότερο έρεβος –η μια μετά την άλλη οι τοπικές εφημερίδες κλείνουν ή συρρικνώνονται και συνάδελφοι στοιβάζονται στο σωρό των ανέργων –όταν βλέπεις νέους ανθρώπους σαν την Κλαίρη και το Γιώργο, να μπαίνουν σε δημιουργική τροχιά εδώ στον τόπο τους, δε μπορείς να μη χαίρεσαι. Όμως αυτό είναι το λιγότερο.
Το πιο πολύ και σημαντικότερο είναι ότι γεννήθηκε ένα καινούριο μέσον ενημέρωσης που έρχεται να εμπλουτίσει το ανάχωμα ενάντια στην απειλή του σκότους…
Να θυμηθούμε, γιατί το ξεχάσαμε, όχι χωρίς αιτία, πως η ελεύθερη δημοσιογραφία αποτελεί ένα ισχυρό εμπόδιο στο δρόμο για το μεσαίωνα, που μπροστά μας ορθάνοιχτος χάσκει…
Καλώς ξαναβρεθήκαμε!
Ευγενία Ασλανίδη
vgenouli@yahoo.gr
- 1834 εμφανίσεις