Το τυράκι και η φάκα της ανάπτυξης

 >>>Του Γιάννη Μακριδάκη 

Σήμερα είναι του Άη Γιώργη. Γιορτάζει η εκκλησία στον Πύργο, στην πιο ψηλή γειτονιά του χωριού, κάτω από το κάστρο, όπου μένουμε πια 9 ψυχές όλοι κι όλοι, οι τρεις μονάχα γέννημα θρέμμα του χωριού και οι λοιποί "ξένοι", απ' αυτούς που διαλέγουν έναν τόπο για να ζήσουν επειδή τους αρέσει.

Όλο το χωριό ανηφόρισε στον Πύργο σήμερα. Ακόμα και τα παιδιά του σχολείου με τους καθηγητές τους ήρθανε, γέμισαν τα σοκάκια της έρημης γειτονιάς.

Βγήκα απ' το σπίτι κι εγώ, γνωστός "άθεος" και τράβηξα κατά το χωράφι.

Περνώντας μπροστά από την εκκλησιά που λειτουργούσε, με καλημέρισε ένας χωριανός και έκοψε την πρωινή πορεία μου διότι μου φάνηκε πως είχε όρεξη για μερικές κουβέντες παραπάνω. Άνω των 70 ετών ο άνθρωπος, σε όλη του τη ζωή έβαζε κήπους και δούλευε τη γη, σαν έχει όρεξη για κουβέντα δεν πρέπει να χάνεις την ευκαιρία διότι από κάθε του λέξη κάτι θα μάθεις. Σταμάτησα λοιπόν να ακούσω τι έχει να μου πει κι ένιωσα τόσο μεγάλη έκπληξη.

Είχε κυκλοφορήσει στο χωριό η είδηση ότι βρήκα και φύτεψα σπόρους ντόπιους, ξεχασμένους, από διάφορα λαχανικά. Είχα πει μάλιστα σε μερικούς χωριανούς, που ήξερα ότι βάζουνε υβρίδια, να ρθουνε να τους δώσω φυντανάκια από το περίσσευμά μου για να τα καλλιεργήσουνε οι ίδιοι και να κρατήσουν σπόρο για του χρόνου. 

Θέλω να μου δώσεις κάνα φυτό, μου λέει, διότι τόσα χρόνια βάζω υβρίδια αλλά δε μ' αρέσουνε, και τώρα είπα να κάνω μιαν αρχή και να μαζέψω ντόπιους σπόρους, να τους βαστάω και τους βάζω κάθε χρόνο. Χαμογέλασα με μεγάλη ικανοποίηση, κάτι αλλάζει, σκέφτηκα στα γρήγορα. 

Να ρθεις όποτε θέλεις και να πάρεις, του είπα, έχω απ' όλα. 

Με ευχαρίστησε και μπήκε στην εκκλησιά.

Τράβηξα κι εγώ το δρόμο μου βυθισμένος σε σκέψεις.

Παραδοσιακοί αγρότες, που βρήκανε κάποτε σπόρους από τους παππούδες τους, τους καλλιέργησαν για αρκετά χρόνια ώσπου βγήκανε τα υβρίδια, τα οποία με δόλωμα την μαζική παραγωγή και τη ευκολία, κατέκτησαν τις καρδιές και τους μπαξέδες τους. Το τυράκι το είδανε τότε οι άνθρωποι αλλά τη φάκα δεν την είδανε. Πέσανε με τα μούτρα στις έτοιμες καλλιέργιες, βγάζανε κάθε χρόνο την παραγωγή τους και με το παραπάνω, πετάξανε ή αφήσανε να χαλάσουν οι παραδοσιακοί σπόροι που καλλιεργούσανε ως τότε και εξαρτηθήκανε πλήρως από τις εταιρίες παραγωγής γενετικά τροποποιημένων φυτών που δεν αναπαράγονται για να αγοράζει ο πελάτης κάθε χρόνο ξανά απ την αρχή τα φυτά του.

Κι ήρθανε στο χωριό κάποιοι νεώτεροι, οι οποίοι φάγανε τον κόσμο για να βρούνε παλιούς σπόρους, παλιά φυτά με τις ξεχασμένες πια γεύσεις των καρπών τους. Δεκαετίας ήτανε οι νεώτεροι σπόροι που βρήκα, ξεχασμένοι σε κελάρια ανήμπορων εδώ και χρόνια να βάλουνε μπαξέ ηλικιωμένων αγροτών. Γι' αυτό σωθήκανε. Επειδή γίνανε ανήμποροι οι κάτοχοί τους και τους ξεχάσανε φυλαγμένους. Και κάποιοι απ' αυτούς τους σπόρους των ανήμπορων ανθρώπων, αποδείχθηκαν τόσο δυνατοί που καταφέρανε ακόμα και σήμερα, μετά από τόσα χρόνια να βλαστήσουν και να δώσουνε φυτά, για να κρατήσουμε απ' αυτά νέους σπόρους και να πάμε παρακάτω τη ζωή τους και τη δική μας.

Και τώρα ήρθε μάλλον το πλήρωμα του χρόνου. Οι παλιοί άνθρωποι νιώσανε το λάθος τους, το είδανε με τα μάτια τους, το γευτήκανε για χρόνια. Θέλουν να ξαναγυρίσουνε στις ντόπιες ποικιλίες και απευθύνονται αυτοί οι παλιοί και έμπειροι αγρότες στους αδαείς νεώτερους για να πάρουνε σπόρους από κείνους. Πως αλλάξανε τα πράγματα και πως αντιστραφήκανε οι καταστάσεις, αυτό σκεφτόμουνα καθώς κατηφόριζα κατά το κτήμα.

Το ίδιο ακριβώς συνέβη σε όλους ανεξαιρέτως τους τομείς της λεγόμενης "ανάπτυξης". Όσοι βλέπανε τη φάκα από νωρίς, περιφρονούνταν και λοιδωρούνταν πολλές φορές από τους πολλούς κι από το "σύστημα". Κατόπιν δικαιώνονταν. 

Κι αυτή η "ανάπτυξη", κυρίως η "πρασινη", που πρεσβεύουν οι πολιτικοί και η κοινωνία μας σήμερα, κι αυτή καταστροφική είναι. Η φάκα θα φανεί πολύ σύντομα. Ας ελπίσουμε πριν επέλθουν μη αναστρέψιμες καταστροφές. Μάλλον όμως αυτή είναι η μοίρα του ανθρώπου. Να μαθαίνει αφού πάθει. Και δεν θα αλλάξει ποτέ, δυστυχώς.

 

Γιάννης Μακριδάκης