Μια μικρή ιστορία στη δύση του Mεσαίωνα

 

>>>Του Γιάννη Μακριδάκη 

Και ενώ ακόμα οι συζητήσεις για το εκλογικό αποτέλεσμα στη χώρα μας κατά τις εκλογές της άνοιξης του 1400 μΧ , ήτανε ολοζώντανες και το καθεστώς έπνεε τα λοίσθια, στο μικρό χωριό μας καμιά τριακοσαριά άνθρωποι γίνανε μάρτυρες της απροκάλυπτης καθεστωτικής διαπλοκής.

 

 

Ο Κοινοτάρχης σε συνεννόηση με τον Αποικιοκράτη, που δεν είχε πάψει ποτέ ως εκείνη τη μέρα να διατείνεται ότι θα έφερνε Ανεξάρτητες Αρχές για να ενημερώσουν σωστά την κοινή γνώμη του χωριού, αφού οι καχύποπτοι χωριάτες δεν πιστεύανε τον ίδιον, διοργάνωσαν ενημερωτική ημερίδα με καλεσμένους όλη τη διαπλοκή.

 

Από “επιστήμονα” που του ανέθεσαν να γράψει δυο αράδες με βαρύγδουπο τίτλο για να δείξει επιστημονικά (!) πως δεν υπήρχε κανένα απολύτως πρόβλημα στο σοβαρότερο ίσως ζήτημα που είχε τεθεί και αποδειχτεί με μελέτες παγκοσμίως σε όλον τον τότε γνωστό κόσμο,

 

Από Δημόσιας Διαχείρισης “ανταγωνιστές” – συνεταίρους του Αποικιοκράτη που ήρθαν να πουν στους χωρικούς ότι δεν πρόλαβαν οι ίδιοι να πάρουν το έργο,

 

κι από Ανεξάρτητες Αρχές του διεφθαρμένου αλλά ευτυχώς αποβιώσαντος, ακριβώς εκείνες τις μέρες του 1400 μ.Χ., Καθεστώτος, που είπανε ξεδιάντροπα πως το Δημόσιο (που τους τάιζε) ήταν ανίκανο να παράξει έργο, οπότε, για τον λόγο αυτόν, το δώσανε με απευθείας ανάθεση στον Αποικοκράτη, ο οποίος βέβαια δεν θα το έκανε με λεφτά δικά του αλλά θα τον βοηθούσαν κιόλας για να λάβει επιδότηση από την παραπαίουσα Αυτοκρατορία!

 

Η κατάσταση, όπως ήταν φυσικό ξέφυγε και δημιουργήθηκαν μεγάλες εντάσεις εκείνη την ανοιξιάτικη μέρα του 1400 μΧ στο μικρό μας χωριό, λόγω  του ότι οι πιο πολλοί χωρικοί ήτανε εχθρικοί απέναντι στην Αποικιοκρατία, λόγω του ότι η κοινωνία είχε πλέον άλλη δυναμική μετά τις εκλογές που είχανε λάβει χώρα μόλις πριν λίγες μέρες, το πολιτικό σκηνικό της χώρας είχε πλέον άλλους συσχετισμούς, αλλά η πλέμπα των καθεστωτικών ηγεμονίσκων, υπαλληλίσκων και “επιστημόνων” λειτουργούσαν ακόμα με την αδράνεια των χιλίων μεσαιωνικών χρόνων πλιάτσικου εις βάρος θεσμών και δημόσιου χρήματος.

 

Από ποιο κονδύλι πληρώθηκαν τόσα εισιτήρια με γαλέρες, και μάλιστα σε Α’ θέση, όλων αυτών που έφερε ο Αποικιοκράτης, κρυμμένος πίσω από το όνομα του Κοινοτάρχη τότε, ακόμα δεν μάθαμε κι ας έχουν περάσει 612 χρόνια ακριβώς.

 

Έχει επιζήσει όμως έως σήμερα στην προφορική παράδοση του χωριού μας και την διηγούνται οι γέροι σαν παραμύθι στο καφενείο, η περίπτωση ενός συγχωριανού, ο οποίος μετά το τέλος της “ενημερωτικής” εκείνης εκδήλωσης, δέχτηκε “φιλική” πρόσκληση από τον Αποικιοκράτη για να “πιούνε ένα κρασί οι δυο τους” και όταν εκείνος αρνήθηκε να ανταποκριθεί στην πρόσκληση μόνος του αλλά ζήτησε να παραστούν κι άλλοι από τους συγχωριανούς, έμεινε με το στόμα ορθάνοιχτο από την απάντηση που έλαβε: ¨Φοβάσαι να μη σε δωροδοκήσω; Έτσι ακριβώς του είπε ο Αποικιοκράτης μπροστά σε δύο μάρτυρες, οι οποίοι βέβαια διέσωσαν το συμβάν και το μετέδωσαν από στόμα σε στόμα για να φτάσει ατόφιο μέχρι τις μέρες μας. Κι ας πέρασαν 612 χρόνια ακριβώς από τότε.

 

Τελικά οι Αποικιοκράτες εκείνη την εποχή δεν ήτανε μόνο απροκάλυπτοι αλλά και ηλίθιοι αφού δεν είχαν κατανοήσει ότι οι άνθρωποι που είναι αξιοπρεπείς και δεν ξεπουλιούνται, σε όποια εποχή κι αν ζουν, δεν χρειάζονται την παρουσία των συγχωριανών τους για να αντισταθούν σε κανένα οικονομικό δέλεαρ της ξεφτίλας.

 

Αν, παραδόξως, και εύχομαι όχι, έχετε ακουστά και σύγχρονες ιστορίες, παρόμοιες με αυτή την τόσο παλιά που σας διηγήθηκα, τότε δυστυχώς πρέπει να αναρωτηθείτε μήπως επέστρεψε ο Μεσαίωνας και δεν το έχουμε ακόμη ορίσει σαφώς ιστορικά. Θα το κάνουν όμως οι ιστορικοί του μέλλοντος.