Με εμπειρία και γνώση προς εκλογές…

Χωρίς Τίτλο...Ευγενίας

>> Της Ευγενίας Ασλανίδη

Αυτές τις ημέρες γράφω μια εργασία στο μάθημα της  Φιλοσοφίας που πραγματεύεται το ερώτημα αν η εμπειρία οδηγεί στην τέχνη. 

Για να υποστηρίξουν τις απόψεις τους οι δύο πνευματικοί γίγαντες της κλασικής Αθήνας, ο Πλάτων που απαξίωνε την εμπειρία και ο Αριστοτέλης που αναγνώριζε εν μέρει την αξία της,  ακουμπούν πάνω στο παράδειγμα της ιατρικής, που είναι η σημαντικότερη τέχνη της εποχής

Η ιατρική από την αρχή της ιστορίας   ασκούνταν από ιερείς, μάντεις και  μάγους οι οποίοι με τη δύναμη των θεών και άλλων…δυνάμεων  θεράπευαν τους ανθρώπους. Όσους θεράπευαν.

Αργότερα εμφανίστηκαν  οι λαϊκοί γιατροί οι οποίοι  έκτιζαν σιγά-σιγά με την επιμέρους πείρα τους τη συνολική εμπειρία, πάνω στην οποία πάτησαν οι επόμενες γενιές γιατρών και έσωζαν κόσμο και κοσμάκη από τις αρρώστιες.

Την περίοδο ανάπτυξης των πόλεων –κρατών, οι γιατροί οργανώθηκαν συντεχνιακά, καταξιώθηκαν κοινωνικά, ενώ η συσσωρευμένη εμπειρία τους μετουσιωμένη σε γνώση, οδήγησε στη δημιουργία  αυτόνομου επιστημονικού κλάδου.

Μέσα σε ένα άκρως ανταγωνιστικό περιβάλλον  (φιλόσοφοι, αγύρτες και λοιποί) οι γιατροί, διατυμπανίζοντας  και  τις αλλεπάλληλες θεραπευτικές επιτυχίες τους, πάσχιζαν  να εδραιώσουν  τη θέση τους στη βάση όχι μόνο της  πρακτικής αλλά και της γνώσης.

Ώσπου  ήρθε ο λοιμός που έπληξε την Αθήνα του Περικλή  και το κύρος  του ιατρικού κλάδου πήγε περίπατο. Από την κρίση ανέλαβε να  βγάλει αλώβητη την ιατρική, η  ομάδα του Ιπποκράτη.

Μακριά από τις μεγαλοστομίες του παρελθόντος, τη λογική του να βγει μπροστά για να μπει στο μάτι των αντιπάλων και άλλες κακοδαιμονίες, η ομάδα αυτή  χάραξε τη νέα ιατρική οδό μεταξύ εμπειρίας και επιστημονικού λόγου σταθερά προσανατολισμένη στο στόχο της…

Το παράδειγμα της ιατρικής νομίζω πως ταιριάζει και σε αυτά που ζούμε σήμερα.

Το  μνημόνιο, που μπορείς να το πεις και λοιμό, ήρθε κι έπεσε σαν βαριά αρρώστια πάνω από τις ασθενείς οικονομικά τάξεις αυτού του τόπου. Παράλληλα ήρθε και κατέδειξε, ή μάλλον ανέδειξε αυτό που όλοι γνωρίζαμε αλλά εθελοτυφλούσαμε  για να μη χάσουμε τη βολή μας.

Τη βολή όπως την εννοεί  και την απολαμβάνει (τουλάχιστον την απολάμβανε  μέχρι πρότινος) ο καθένας μας.

Βιώνουμε μια βαθιά πολιτική κρίση. Πολιτική με την ευρεία έννοια, δηλαδή κρίση σε όλα τα επίπεδα ζωής.

Όταν λοιπόν φτάσεις  σε ένα τέτοιο σημείο, όπως αυτό που βρισκόμαστε εμείς σήμερα,  το πρώτο βήμα που κάνεις για να αρχίσεις να ανακάμπτεις,  είναι η αυτοκριτική.

Η ειρωνεία, μάλλον τραγική, είναι πως την κατέχουμε την αυτοκριτική,  αλλά την έχουμε βάλει στη θυρίδα μαζί με άλλα πολύτιμα του νου και της ψυχής.

Να υπήρχε ένα σύστημα φορολογίας και γι αυτή τη θυρίδα!

Να την ανοίξουμε και να τα πάρουμε όλα πίσω ξανά!

Την ανδρεία, την τιμιότητα, τη μεγαλοπρέπεια και προπάντων την μεγαλοψυχία,

Την  αρετή των αρετών, κατά τον Αριστοτέλη, στα διδάγματα του οποίου επιστρέφουμε  τούτη την έσχατη ώρα....

Σε λίγες μέρες πάμε για εκλογές.

Προλαβαίνουμε να  ενεργοποιήσουμε όλες τις εσωτερικές μας δυνάμεις , ώστε  να επιλέξουμε τις  καλύτερες…εξωτερικές.

Να επιλέξουμε δηλαδή την καλύτερη «ιατρική» ομάδα που θα αναλάβει την εξυγίανση της χώρας.

Συσσωρευμένη εμπειρία υπάρχει άφθονη. Και γνώση επίσης…