Η αναγκαιότητα της πολιτικής παρουσίας της ΔΗΜΑΡ

>> Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΘΕΟΤΟΚΑ - Υποψήφιου βουλευτή της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ Χίου

Όσο βαδίζουμε προς τις εκλογές της 6^ης Μαΐου, οι πολίτες και ιδιαίτερα όσοι δεν έχουν ακόμη αποφασίσει για την ψήφο τους, συγκρίνουν και αξιολογούν κόμματα, προγράμματα, εξαγγελίες και πολιτικές και αναζητούν τις μεταξύ τους διαφορές.

Η ύπαρξη πολλών σχηματισμών στον χώρο της αριστεράς, έχει δημιουργήσει ίσως σε ένα τμήμα του εκλογικού σώματος κάποια σύγχυση ή δυσκολία ως προς την κατανόηση της ξεχωριστής ταυτότητας του κάθε κόμματος και ως προς το ιδιαίτερο στίγμα του καθενός από αυτά.

Η  ίδρυση της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ τον Ιούνιο 2010 και η παρουσία της από τότε στα πολιτικά πράγματα της χώρας, ήρθε να καλύψει ένα πολιτικό κενό  που δημιουργήθηκε αφενός μεν από τις παλινωδίες και τις αμφιλεγόμενες επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ τόσο ως προς τον ευρωπαϊκό του προσανατολισμό του όσο και ως προς τις πολιτικές του πρακτικές και αφετέρου από την σταδιακή μετάλλαξη του ΠΑΣΟΚ μετά τις εκλογές του 2009 προς ένα συντηρητικό κόμμα με νεοφιλελεύθερες πολιτικές.

Η πολιτική πραγματικότητα και οι εξελίξεις της τελευταίας περιόδου επιβεβαιώνουν την διακριτή, συγκροτημένη και συνεπή παρουσία της ΔΗΜΑΡ στον ευρύτερο πολιτικό χώρο της αριστεράς, που φθάνει και πέρα από τα όρια της παραδοσιακής αριστεράς, όπως την είχαμε οριοθετήσει μέχρι πρόσφατα και που επικεντρώνεται κυρίως σε δύο ζητήματα, τόσο στην αταλάντευτη πίστη στην ευρωπαϊκή ταυτότητα της χώρας και στην παραμονή της στη ζώνη του ευρώ όσο και στην προσπάθεια απεγκλωβισμού από τους επαχθείς για τους εργαζόμενους όρους του μνημονίου με συντονισμένη και πανευρωπαϊκή δράση, για να ανακοπεί η εξαθλίωση της χώρας και της κοινωνίας και να δημιουργηθούν σταδιακά οι προϋποθέσεις για ανάπτυξη.

Η επιβεβαίωση της αναγκαιότητας της πολιτικής παρουσία της ΔΗΜΑΡ ενισχύεται από τις συνεχείς παλινωδίες και τις χωρίς εσωτερική λογική θέσεις  του ΣΥΡΙΖΑ που ακολουθούνται από μία παράδοξη και αντιφατική πολιτική πρακτική, όπως η πρόσφατη πρότασή του για αντιμνημονιακή κυβέρνηση με πρωθυπουργό την κ. Παπαρήγα. Απ’τη μια δηλαδή δηλώνει κόμμα της ευρωπαίκής αριστεράς και διακηρύττει ρητορικά την πίστη του στην ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και στην παραμονή της στο ευρώ και απ’την άλλη προτείνει κυβέρνηση με αυτούς που πρεσβεύουν κατά τον πιο απόλυτο τρόπο την έξοδο από την ευρωπαϊκη ένωση και το ευρώ!  

Ενισχύεται όμως και από την συνεχιζόμενη ανακόλουθη στάση του νέου αρχηγού του ΠΑΣΟΚ σε μια σειρά από θέματα.  Την ίδια στιγμή που υπερασπίζεται όλες τις αποφάσεις της διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ ως αναγκαίες και αναπόφευκτες, προσπαθεί να αποσυνδεθεί από τους χειρισμούς Παπακωνσταντίνου της κρίσιμης περιόδου, επικαλούμενος δήθεν ελλιπή ενημέρωση και μη συμμετοχή του στις αντίστοιχες αποφάσεις, ενώ έφθασε να υποστηρίξει πριν από λίγες μέρες τη θέση, ότι μόνο ο ίδιος και το κόμμα του μπορούν να εγγυηθούν και να υλοποιήσουν τον απεγκλωβισμό από τους επαχθείς όρους του μνημονίου, τους οποίους όμως ο ίδιος συνομολόγησε και αποδέχθηκε!

Από τα παραπάνω γίνεται εμφανές ότι τόσο από την πολιτική πρακτική του ΣΥΡΙΖΑ όσο και από την αντίστοιχη της νέας ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, ενισχύεται η πολιτική φυσιογνωμία της ΔΗΜΑΡ όχι μόνο ως προς το σαφές, συνεπές και συγκροτημένο περιεχόμενο του πολιτικού λόγου της και των θέσεών της, αλλά και ως  προς την σοβαρότητα  που η συνολική πολιτική παρουσία της εκπέμπει. Διότι με όλα αυτά που βλέπουμε κατά την προεκλογική περίοδο και όχι μόνο από τα δύο παραπάνω κόμματα, δημιουργείται εν τέλει και ζήτημα πολιτικής σοβαρότητας.