Ανεμογεννήτριες: Άκου μουλαράκο….

>> Του Θ. Γεωργούλη

Έχω ήδη γράψει ένα άρθρο, σε άλλη τοπική εφημερίδα, με τίτλο: «Ο πολλαπλασιασμός των υβριδίων», και υπότιτλο, «Άκου μουλαράκο»…από το «Άκου ανθρωπάκο» του Βίλχεμ Ράϊχ και αυτό γιατί με προκάλεσε ένα Μαγκάκι μέσα στην αγορά για το θέμα των ανεμογεννητριών πετώντας μου μια μικρή μυτερή πετρούλα..

Ούτε λίγο ούτε πολύ με συμβούλεψε να μην είμαι προπέτης και να διαβάσω το έντυπο που μου έβαλε στο χέρι, πριν αποφανθώ υπέρ των ανεμογεννητριών.

Στο «Άκου μουλαράκο» του εξηγώ ότι το θέμα με απασχολεί από το 1973, πολύ πριν γεννηθεί δηλαδή αυτό το κατά τα άλλα καλό παιδί… Μελέτησα λοιπόν το έντυπο με τις ενστάσεις των επονομαζομένων Χίων πολιτών που το εκδίδουν, και επειδή δεν είμαι πολίτης, δηλαδή από πόλη αλλά από χωριό, μελέτησα περισσότερο τον τρόπο με τον οποίο τα γραφόμενά τους επηρεάζουν τον μέσο Χιώτη που δεν έχει ασχοληθεί και πολύ-πολύ με το θέμα και τις διάφορες προθέσεις που υποβόσκουν.

Παρατήρησα λοιπόν ότι, μέσα σ’ έναν κόσμο που μέχρι τη δεκαετία του 70 οι ΗΠΑ έκαναν πυρηνικές δοκιμές πάνω στο έδαφος στην Αριζόνα, που το πυρηνικό ατύχημα στο Θρημάϊλς άιλαντ, πριν το Τσέρνομπιλ, ήταν χειρότερο από τις Φουκοσίμα και ίσως και του ίδιου του Τσέρνομπιλ, την καταστροφή του όζοντος από την υπερθέρμανση του πλανήτη και τη χρήση υδογονανθράκων. Σήμερα που αποκολλώνται από την Ανταρκτική κομμάτια πάγου στο μέγεθος της Γαλλίας. Που το κλίμα κυριολεκτικά το έχουμε, άντε να μην πω, κάποιοι πολίτες λένε εδώ στη Χίο ότι οι ανεμογεννήτριες ίσως αλλοιώνουν το μικροκλίμα γύρω τους.

Ναι, πράγματι! Ανακάλυψα όμως ότι ο τρόπος που είναι γραμμένο το έντυπο ηθελημένα ή από αδεξιότητα δεν δίδει τη σωστή εικόνα.

Έτσι ο μέσος Χιώτης όταν βλέπει την εικόνα ενός αιολικού πάρκου όπως αυτά που υπάρχουν στη Β. Ευρώπη ή την Καλιφόρνια με τις χιλιάδες ανεμογεννήτριες, φαντάζεται χιλιάδες ανεμιστήρες σαν και αυτούς που έχει στο σπίτι του να χαλάνε τον κόσμο. Στην πραγματικότητα οι ανεμόμυλοι και οι ανεμογεννήτριες δεν είναι ανεμιστήρες το αντίθετο μάλιστα. Να το εξηγήσω χοντρά-χοντρά. Η διαφορά της ορμής του ανέμου που πέφτει πάνω στα πτερύγια της ανεμογεννήτριας μ’ αυτήν που συνεχίζει την πορεία της, είναι το προσφερθέν έργο. Δηλαδή μειώνεται η ταχύτητα του ανέμου διότι απαγάγουμε ένα μέρος της ορμής του για να το μετατρέψουμε σε ενέργεια.

Έτσι, για να κάνουμε και λίγο χιούμορ, τα αχινόποδια, οι πρίνοι, τα αγριοκυπάρισσα και τα άλλα που τα βλέπουμε σκυφτά και παραμορφωμένα, στα ανεμοδαρμένα μέρη όπου τοποθετούνται οι ανεμογεννήτριες, θα σηκωθούν όλο χαρά και θα γίνουν σαν τα αδέλφια τους που μεγαλώνουν σε πιο απάνεμα σημεία. Η χαρά του τσοπάνη δηλαδή… Αυτό βέβαια είναι ένα χοντροειδές παράδειγμα μεταβολής του μικροκλίματος με την τοποθέτηση αυτού του ανεμοφράκτη. Υπάρχουν όμως και καλύτερα παραδείγματα. Οι κεραίες της κινητής τηλεφωνίας μέσα αλλά και έξω από τις πόλεις, αυτές που χρησιμοποιούμε για να επικοινωνούμε και ειδικά με τα γκομενάκια, όχι μόνο το μικροκλίμα μεταλλάσσουν με καταστροφικό τρόπο αλλά και τα γονίδιά μας με αποτέλεσμα να έχουμε τρελαθεί και να μην ξέρουμε πια τι λέμε.

Μου θυμίζει μια εποχή που άρχισα να συχνάζω σε ένα μαγαζί όπου όμως σύχναζε και κάποιος, που χρειαζόταν ένα καροτσάκι χασίσι την ημέρα και είχε μια γρίνα απερίγραπτη, όλο τα ίδια και τα ίδια αφού ο εγκέφαλος του ήταν καμένος. Την μια ήταν απ’ όξω με τον επάργυρο χασισέμπορα που δεν τον προλάβαινε και την άλλη με τον μπάτσο του τελωνίου να κάθονται ή να φεύγουνε μαζί. Θα μου πείτε, ο κάθε ένας έκανε τη δουλειά του μέσα σ’ αυτό το μαγαζί και αποδείχθηκε ότι εγώ δεν είχα καμία δουλειά εκεί μέσα, όσο έντιμος, καλοπληρωτής και καλών προθέσεων και να ήμουν. Μου το έδειξαν δηλαδή καθαρά. Έπρεπε να φύγω και λόγω Αυγούστου. Το ίδιο ακριβώς μου συμβαίνει και τώρα στο χώρο των οικολόγων εδώ στη Χίο. Ρε παιδιά για το όνομα του δημιουργού. Σε άλλα μέρη ξεναγούν τους επισκέπτες και τους δείχνουν με υπερηφάνεια τα αιολικά τους πάρκα, και εδώ μου λέτε ότι ένας λόγος που δεν πρέπει να μπουν είναι γιατί θα είναι ορατά από τα περισσότερα μέρη του νησιού; Είναι, λέει, θέμα αισθητικής…!

Και καλά οι έμποροι της οικολογίας και της τουριστικής βιομηχανίας που είναι κοντόφθαλμοι και δεν έχουν ιδέα για το τι είναι αισθητική^. οι άλλοι;

Εδώ βλέπω μέσα στο κίνημα που κάποιος δημιούργησε ενάντια στις ανεμογεννήτριες, να έχουν μπει, για δικούς τους λόγους βέβαια ο καθένας χωριστά, οι πάντες. Από το ΚΚ και την επονομαζόμενη αριστερά μέχρι τον κάθε κουλτουριάρη.

Δεν πρέπει να μιλήσω γιατί θα δημιουργήσω και άλλους εχθρούς αλλά ξέρετε τώρα εγώ… Δεν πάω για πολιτικός και δε με ενδιαφέρει κανενός είδους αξίωμα, ούτε τώρα ούτε στο μέλλον. Μου αρκεί το αξίωμα του σαμάνου. Έλεγα λοιπόν, για να συνεχίσω από εκεί που σταμάτησα, στους κουλτουριάρηδες, ότι η αισθητική, ρε παλικάρια, είναι πολιτιστικό φαινόμενο. Δεν έχει σχέση με ήδη δημιουργημένους παγκόσμιους κανόνες, από κάποιον άλλον έξω από εμάς. Είναι η εργασία του ανθρώπου της τέχνης και είναι συνεχής. Σας αποκαλύπτω ότι αποτελείται από ελευθερία και έρωτα.

Ο καλλιτέχνης είναι βέβαια κατ’ αρχήν ηθοπλάστης και το αποτέλεσμα της ηθοπλασίας είναι η αισθητική. Είναι όπως λέμε χωροχρόνος. Ο χώρος είναι χρόνος. Ξέρετε εσείς. Η ηθική και η αισθητική είναι το ίδιο και το αυτό, σαν τον χώρο χρόνο και το δημιουργούμε εμείς οι καλλιτέχνες, (sorry εγώ είμαι σαμάνος) με την εργασία μας, έτσι όπως ο Θεός δημιουργεί τον χωροχρόνο. Η αισθητική λοιπόν σαν ανθρώπινο πολιτιστικό φαινόμενο είναι θέμα παιδείας και εκπαίδευσης. Έχετε δει το θεό να δουλεύει, έτσι δεν είναι; Ε, κάπως έτσι. Δηλαδή, το ωραίο είναι έτσι όπως λέμε.. «της ώρας» και έχει να κάνει με τα «παϊδάκια» και με το τώρα. Τον χρόνο. Το όμορφο έχει να κάνει όπως το λέει και η λέξη με τη μορφή. Τον χώρο. Νάτος ο χωροχρόνος του καλού μας θεούλη. Στο CERN το παλεύουνε ακόμα, εμείς οι σαμάνοι όμως το ξέρουμε εδώ και χιλιάδες χρόνια. Το σωματίδιο του θεού και της δημιουργίας το παίζουμε στα δάχτυλά μας….

Έλεγα λοιπόν ότι όταν ζωγραφίζεις ηλιοτρόπια και ανεμογεννήτριες και όταν πηγαίνεις ή δείχνεις ένα αιολικό πάρκο στο παιδί σου και του εξηγείς τη διαφορά που υπάρχει μεταξύ του πάρκου και του πυρηνικού αντιδραστήρα, κάνεις κάτι ωραίο, φτάνει να ξέρεις τι κάνεις και να το πιστεύεις. Ο εγκέφαλος του παιδιού με όλους τους συνειρμούς και την ηθική γενικώς που εσύ του έχεις εμφυσίσει νιώθει την αισθητική απόλαυση στη θέα της ανεμογεννήτριας π.χ. γουστάρει δηλαδή! Έτσι γίνεται η δουλειά…! Είναι μαγεία και έχει καλή και κακή. Δείτε, π.χ., μια διαφήμιση της Coca Cola.

Μάγοι, sorry, καλλιτέχνες την φτιάχνουνε. Είναι οι ίδιοι οι καλλιτέχνες που έφτιαχναν τις αψίδες των καισαρικών θριάμβων. Αυτοί που μπορούν να πάρουν το πιο θλιβερό θέμα και θέαμα και να σε κάνουν να νιώσεις την αισθητική απόλαυση βλέποντας το. Κάνω το σταυρό μου τώρα, ξέρετε εσείς, με τον εσταυρωμένο που λέγαμε… Έλα, αφού ξέρατε τι είναι αισθητική τι κάθομαι και σας γράφω τώρα. Ίσως το έκανα επειδή έχω δει κουλτουριάρη που δεν έχει μερσεντές να σπάει με φθόνο τη μερσεντές του αλλουνού κάνοντας καλό στην.. μερσεντές που έχει τρελαθεί να πουλάει αυτοκίνητα. Πανέξυπνος δηλαδή…

Παζαρέψετε κάποιο μεγαλύτερο οικονομικό όφελος από την τοποθέτηση των αιολικών πάρκων που έτσι και αλλιώς είναι καλά σε πανανθρώπινο επίπεδο και αφήστε τα περί αισθητικής και τη χρήση οικολογικοφανών επιχειρημάτων και λεξιλογίων.

Η οικολογία δε σας φταίει σε τίποτα. Δεν είναι μόδα, κόμμα ή ποδοσφαιρική ομάδα. Η οικολογία δε χρειάζεται οπαδούς ούτε είναι ευκαιρία για άσκηση κάποιου είδους εξουσίας. Οικολογία είναι η συνειδητοποίηση των αλλαγών και της θέσης του ανθρώπου μέσα στη φύση. Είναι η συνεχής αναζήτηση του εκάστοτε συνετότερου τρόπου ζωής μιας που όλα συνεχώς αλλάζουν όπως μας είπε και ο αξεπέραστος Ηράκλειτος.

Όταν τα πράγματα θα σταματήσουν να αλλάζουν, όχι μόνο δε θα υπάρχει οικολογία αλλά ούτε και κανείς για να την προφέρει σαν λέξη.

Θανάσης Γεωργούλης